Ο εορτασμός της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων στη Φλώρινα

Με εκδηλώσεις που διοργάνωσε η Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας εορτάστηκε στην πόλη της Φλώρινας η Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων, την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013.

Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με επίσημη

δοξολογία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Παντελεήμονα, ενώ στη συνέχεια τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο της πλατείας Γ. Μόδη και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων.

Η κεντρική ομιλία της ημέρας έγινε από τον εκπρόσωπο του Συνδέσμου Εφέδρων Αξ/κών Ν. Φλώρινας, Έφεδρο Ταγματάρχη Πεζικού Πέτρο Ηλιάδη.

Αναλυτικά η ομιλία του κ. Ηλιάδη:

ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Μεγάλη, σπουδαία και λαμπρή η σημερινή γιορτή. Γιορτάζουν οι ένοπλες δυνάμεις του έθνους μας. Γιορτάζουν οι εγγυητές της ειρήνης της ασφάλειας και της ευημερίας.

Μαζί τους γιορτάζει όλο το έθνος, γιατί λαός και στρατός είμαστε ένα, πορευόμαστε σαν ένας, αλλά αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες σαν πολλοί μαζί.

Σήμερα το έθνος μας στεφανώνει, με την αμάραντη δάφνη της εθνικής ευγνωμοσύνης, όλους τους ηρωικούς υπερασπιστές του, οι οποίοι αγωνίσθηκαν και θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας του, από την εποχή των Μηδικών πολέμων μέχρι και τις απόκρημνες και επιβλητικές κορυφές του Βίτσι και του Γράμμου.

Τιμά με ένα γενικό προσκλητήριο τους μαχητές 2500 ετών, επώνυμους και ανώνυμους. Ταυτόχρονα τιμά και τα σημερινά στρατευμένα της παιδιά, αυτά που δίνουν αμέσως το βροντερό τους παρόν σε κάθε πολεμικό ή κοινωνικό προσκλητήριο.

Στις ιστορικές επετείους του έθνους μας, παίρνει ο καθένας πάντοτε την αφορμή να εμβαθύνει περισσότερο και προσπαθεί να βρει την βαθύτερη ουσία των πράξεων και των γεγονότων που δημιούργησαν την Ιστορία.

Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά τη σίγηση των όπλων, αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις αρετές που επέδειξε η φυλή μας στα πεδία των μαχών θα διαπιστώσουμε ότι η Αρετή αυτή δεν τέθηκε απλά στην υπηρεσία του Ελληνικού έθνους αλλά κυρίως για λογαριασμό των ιδανικών ολόκληρης της Ανθρωπότητας.

Αν δεν υπήρχαν οι Έλληνες για να αντισταθούν και να εξουδετερώσουν τον Μηδικό κίνδυνο, το θαύμα που είχε αρχίσει με τους Ίωνες σοφούς δεν θα ολοκληρωνόταν με τους αρχαίους κλασσικούς και η ανθρωπότητα δεν θα γνώριζε την πρόοδο της κλασσικής αρχαιότητας, που οδηγούσε σε ένα ανώτερο σύστημα ζωής και πνευματικό πολιτισμό.

Αν επί μία χιλιετία οι Έλληνες αυτοκράτορες του Βυζαντίου δεν αντιμετώπιζαν με επιτυχία τις βαρβαρικές επιδρομές, η Ευρώπη θα βρισκόταν ακόμα στο σκοτάδι του Μεσαίωνα.

Αλλά και πολύ αργότερα, το 1940, αν οι Έλληνες δεν ύψωναν το ανάστημά τους κατά των φασιστών επιδρομέων του Άξονα και δεν αντέτασσαν το ιστορικό «ΟΧΙ», πολύ διαφορετική θα ήταν η έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, όπως ομολόγησαν οι τότε ηγέτες των συμμάχων.

Αναλύοντας οποιοσδήποτε μελετητής την ψυχοσύνθεση του Έλληνα πολεμιστή, θα καταλήξει στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι ο Έλληνας γνωρίζει πάντοτε γιατί πολεμά και θυσιάζεται. Θα διαπιστώσει ακόμη ότι ο Έλληνας παρουσιάζει αναμφισβήτητα πολλά τρωτά, που είναι όμως χαρακτηριστικό μόνο των μεγάλων και ζωντανών λαών. Το ακατανόητο αυτό πράμα των ψυχικών ιδιοτήτων του Έλληνα δεν είναι αποτέλεσμα τυχαίων ιστορικών γεγονότων. Είναι το αποτέλεσμα μιας μυστικής διεργασίας που άρχισε από την πρώτη ακόμη στιγμή της εμφάνισής του στο προσκήνιο της Ιστορίας. Είναι το αποτέλεσμα του αγώνα του να μεταβάλει την άγονη γη σε γόνιμη και της προσπάθειας του να δημιουργήσει τον Ελληνικό τρόπο ζωής.

Η θεμελιώδης αυτή γνώση καθιστά τον Έλληνα τον ικανότερο πολεμιστή της Γης και τον κοσμεί με πολεμικές αρετές οι οποίες σπανιότατα συναντώνται σε άλλους στρατιώτες. Τέλος αυτή η ενσυνείδητη γνώση, είναι εκείνη που δίνει την ικανότητα στον Έλληνα πολεμιστή να δημιουργεί ιστορία. Σε αυτήν ακριβώς την γνώση πρέπει να αναζητηθεί η εξήγηση της καταπληκτικής μεταμόρφωσης του πρώτου τυχόντα απλοϊκού και αγράμματου ψαρά ή του ατίθασου βοσκού σε πειθαρχικό στρατιώτη που γνωρίζει ότι μάχεται και πεθαίνει, προκειμένου να διαφυλάξει ένα ορισμένο ιδανικό. Μπορεί να μη γνωρίζει γραφή και ανάγνωση και να αγνοεί την ιστορία των άλλων λαών. Η πείρα όμως που του κληρονόμησαν οι αιώνες, του δίνει τη δυνατότητα να συλλαμβάνει κάθε στιγμή το πραγματικό νόημα του αγώνα του, να αγγίζει την ουσία της αλήθειας για την οποία τάχθηκε να πολεμήσει, με το όραμα της νίκης στα μάτια του.

Οι Έλληνες δεν είναι πολεμικός λαός αλλά λαός πολεμιστών. Η ιστορία αποδεικνύει ότι ο Έλληνας δεν αγαπά τον πόλεμο όπως ο αρχαίος Ρωμαίος ή οι Γερμανοί που αισθάνονταν ηδονή στην ιδέα και μόνο του πολέμου. Ο Έλληνας αγαπά την ειρήνη και προσκολλάται με ιδιαίτερη αγάπη στα ειρηνικά έργα.

Στη μακραίωνη Ελληνική ιστορία, κάθε σελίδα της οποίας είναι ένας πολεμικός αγώνας, δεν αναφέρεται ούτε μία περίπτωση κατά την οποία οι Έλληνες να εγκατέλειψαν τα ειρηνικά τους έργα, για να ριχθούν στη δίνη του πολέμου με στόχους κατακτητικούς.

Ο Έλληνας πολεμιστής, ακόμα και στο πεδίο της μάχης, επιδεικνύει αρετές οι οποίες προκαλούν το θαυμασμό των αντιπάλων του, γιατί κυριαρχείται από τη λογική και όχι από το ένστικτο. Η μέθη της μάχης μεταβάλλεται από την Ελληνική ιδιοσυγκρασία σε ενθουσιασμό, ορμή και άμμιλα εξαιρέτων πράξεων, στις οποίες κυρίαρχο λόγο παίζει η λογική. Κυριαρχούμενος επομένως ο Έλληνας πολεμιστής από το μέτρο, τη λογική και την αρμονία έχει τη δύναμη να μεταβάλλει την καταστροφική μανία του πολέμου σε ευγενή άμιλλα, το όργιο των ενστίκτων σε γενναιοψυχία, το μίσος σε φιλανθρωπία και αγάπη.

Δεν είναι καθόλου σπάνιες οι περιπτώσεις που ο Έλληνας πολεμιστής είχε στην απόλυτη διάθεσή του τον αντίπαλο, αντίπαλο ο οποίος είχε εξοντώσει αμάχους, είχε καταστρέψει εκκλησίες, είχε προβεί σε βανδαλισμούς και εν τούτοις συμπεριφέρθηκε προς αυτόν με ευγένεια, γενναιοψυχία, αγάπη και ήθος καταπληκτικό. Η στάση του αυτή έναντι του εχθρού είναι το αποτέλεσμα της ανωτερότητας που επιδεικνύει ο Έλληνας πολεμιστής και οι πράξεις του χαρακτηρίζονται από μεγαλείο. Μεγαλείο που του προσδίδουν οι πολεμικές αρετές της αρχής του ήθους, της γενναιότητας και της ανωτερότητας, όταν αυτές δένονται στέρεα με τις ψυχικές του ιδιότητες της αντοχής, της λιτότητας, της ικανότητας του να επιζεί σε δύσκολες καταστάσεις, της βαθιάς του πίστης και της ιώβειας υπομονής του. 

Όλες αυτές οι αρετές και οι ιδιότητες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Έλληνα στρατιώτη, είναι αυτά που του δίνουν τη δύναμη να ανταπεξέρχεται με επιτυχία και νικηφόρα στις αντιξοότητες του πολέμου.

Η φυσιογνωμία του Έλληνα πολεμιστή έμεινε αμετάβλητη στο πέρασμα των αιώνων. Είτε χειρίζεται το ξίφος και το δόρυ, είτε το υγρό πυρ, είτε όπλα, παραμένει ο ίδιος. Απλός, ηρωικός, γενναιόψυχος, μεγάλος.

Είμαστε το αρχαιότερο και ενδοξότερο έθνος της ηπείρου μας και γνωρίζουμε ότι έχουμε ταχθεί για να φυλάγουμε πάντοτε Θερμοπύλες. Σε αυτό το μικρό έθνος δόθηκε από τη Θεία θέληση ο τρισένδοξος ρόλος να καταισχύνει κάθε φορά του άρπαγες και ισχυρούς, οι οποίοι μεθυσμένοι από την υλική τους δύναμη νομίζουν ότι μπορούν να ποδοπατούν ατιμώρητα τις υψηλές ηθικές αξίες, αυτές που αποτελούν θεμέλια της ανθρώπινης ζωής. Θεία πρόνοια έχει τάξει το έθνος μας να γίνει το αιώνιο σύμβολο της αρμονίας των λαών και ο ιερός πρόμαχος της πανανθρώπινης ελευθερίας.

Η έννοια της ελευθερίας και η απέχθεια προς την τυραννία είναι αυτές που συνθέτουν το περιεχόμενο της πολεμικής αρετής των Ελλήνων μαχητών όλων των εποχών, οι οποίοι πυργώνουν την αρετή της Ελληνικής λεβεντιάς. Αρετή που κυοφορείται εκεί μόνον, όπου η ευγενική της ορμή ενώνεται με την Χριστιανική αγάπη.

Αυτή η Χριστιανική αγάπη, το Χριστιανικό ήθος διαπότισε βαθιά και έδωσε το ιδιαίτερο ξεχωριστό χρώμα στην πολεμική αρετή του ευσεβούς Γένους μας, που δεν παρέλειπε να διαμηνύει, ήδη από την ηρωική περίοδο των αγώνων του για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού, ότι πολεμά «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία».

Ευγενέστατα και υψηλότατα τα κίνητρα που ωθούσαν τους προγόνους μας στην ανάληψη πολεμικής δράσης και ως εκ τούτου ευγενέστατοι και υψηλότατοι και οι πολεμικοί αγώνες τους. Για αυτό και στο πλάι τους Βοηθός απαρασάλευτος και αήττητος ο Παντοδύναμος Θεός και μαζί του η μητέρα του, η μεγάλη μητέρα του Έθνους μας, η Πρόμαχος του Γένους μας και η Υπέρμαχος Στρατηγός, η Παναγία μας που σήμερα συμπανηγυρίζουμε την εορτή των Εισοδίων της, αναπέμποντας ύμνους ευχαριστήριους και εγκωμιαστικούς στο πρόσωπό της.

Σήμερα σε ένδειξη μνήμης, η επίσημη πολιτεία αποτίει τον ελάχιστο οφειλόμενο φόρο τιμής προς τις στρατιές των αθανάτων νεκρών, αυτών που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι βωμούς και εστίες καθώς και τα μεγάλα αιώνια ιδανικά της φυλής μας.

Ταυτόχρονα εκφράζει και την ευγνωμοσύνη της και σε όλα τα μόνιμα στελέχη και τα στρατευμένα παιδιά της, τους εγγυητές της Εθνικής της Άμυνας και Ανεξαρτησίας.

Ο ύμνος όλων μας ας υψωθεί πάνω από τα σύννεφα μέχρι τα αστέρια, σπονδή στην αθάνατη ψυχή του Έλληνα πολεμιστή και το μεγαλείο της πολεμικής του αρετής.

Και από ύμνος ας γίνει παιάνας. Παιάνας νίκης και ευχαριστιών. Νίκης για το ελληνικό μεγαλείο και ευχαριστιών για τη μεγαλοθυμία της Υπερμάχου Στρατηγού, της Παναγίας μας.