Με αφορμή τις εκλογές του Μαΐου 2014 στην αυτοδιοίκηση

του ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΡΑΤΑΚΗ

                                                          π.Νομάρχη  Φλώρινας   

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές πλησιάζουν και είναι ίσως η καταλληλότερη στιγμήνα μπουν κάποιοι προβληματισμοί,δίνοντας ερέθισμα διαλόγου μέσα στις τοπικές μας κοινωνίες .

Τα πρόσωπα και τα σχήματα έρχονται και παρέρχονται. Ο ρόλος όμως του προσώπου που ηγείται ενός συνδυασμού είναι σημαντικός, καθοριστικός θα λέγαμε .

Είναι αυτό που δίνει το στίγμα και καθορίζει το περιεχόμενο της προσπάθειας της ομάδας συνολικά.

 Πολιτεύεται με όρους λαϊκισμού, μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, πελατειακών σχέσεων, ρουσφετολογικής διαχείρισης ή χαρακτηρίζεται από οραματικούς στόχους, πολιτεύεται έντιμα, πιστεύει στην καινοτομία, τον ενδιαφέρει η ανάπτυξη, η αποκεντρωμένη λειτουργία και γενικά έχει μια προοδευτική στάση ( υιοθέτηση του καινούργιου, κ.λ.π ) στην διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων.

Ο επικεφαλής σηματοδοτεί την προσπάθεια ,αν έχει το όραμα τη θέληση και την ικανότητα για την πραγματοποίηση υψηλών στόχων ,μπορεί να παρασύρει και την ομάδα στην πορεία αυτή, το τελικό αποτέλεσμα όμως είναι και σε ευθεία σχέση με την ποιότητα  και την ενεργοποίηση των συνεργατών του και το βαθμό ενεργοποίησης επίσης  των τοπικών κοινωνιών και των απαιτήσεων τους.

Τα κύρια κριτήρια επιλογής των ατόμων που μας εκπροσωπούν, δυστυχώς όμως, δεν είναι αυτά που  εξασφαλίζουν το καλύτερο δυνατό για τον τόπο μας-αν αφαιρέσουμε την συγγένεια υποψήφιου – ψηφοφόρου, που παραμένει ισχυρή και αποτελεί στρέβλωση-είναι κυρίως τυχοδιωκτικά και σε ευθεία σχέση προσωπικής δοσοληψίας. Υπερισχύουν η προσωπική εξυπηρέτηση, το ρουσφέτι, η προσωπική σχέση και η κρίση γίνεται με επιφανειακά ή χωρίς περιεχόμενο κριτήρια.

Γενικά πάντως ισχύει το ελαφρύ ως αδιάφορο κριτήριο στην επιλογή των εκπροσώπων μας, αφού επιλέξουμε και την παράταξη πολλές φορές όχι αξιοκρατικά, και όμως πρόκειται για μια κρίση μας, που επηρεάζει τις εξελίξεις σε τοπικό επίπεδο  καθοριστικά.

Και για να μην γενικολογούμε αόριστα, ορισμένα παραδείγματα από το πρόσφατο παρελθόν θα βοηθήσουν τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα και να διαμορφώσει την άποψή του σε σχέση και με το γενικότερο προβληματισμό που αναπτύσσεται παραπάνω :

1) Ο περιορισμός των οικονομικών πόρων της αυτοδιοίκησης σίγουρα επηρεάζει την χρηματοδότηση έργων, εμποδίζει όμως τις ενέργειες  μιας Δημοτικής Αρχής φιλικής προς τον πολίτη,  επαρκούς διαχείρισης της καθημερινότητας (φωτισμός, τρύπες στους δρόμους, διαχείριση σκουπιδιών, διαχείριση κοινόχρηστων χώρων κ.λ.π. ) ; Να υπάρχει δηλαδή η αίσθηση ότι κάποιος νοιάζεται τελικά γι’αυτά.

2) Ο περιορισμός των οικονομικών δυνατοτήτων εμποδίζει την σύνταξη ενός αναπτυξιακού σχεδίου που θα περιγράφει την στρατηγική και τις τακτικές μας κινήσεις για την Αγροτική ανάπτυξη, τον Τουρισμό, την Ενέργεια , την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας, την παραγωγή Έργων, την διαχείριση των φυσικών πόρων κ.λ.π. ;

3) Εμποδίζει επίσης την διεκδίκηση αναβάθμισης- αξιοποίησης σημαντικών δομών της περιοχής που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη προστιθέμενη αξία τόσο στον τομέα της υγείας , όσο και στην οικονομία π.χ ΚΑΦΚΑ, Δημοτική Επιχείρηση Ξ. Νερού ;

Υπήρξαν τέτοιες προσπάθειες και πόσο επαρκείς και συστηματικές ήταν ;

4) Υπήρξε αποκεντρωμένη λειτουργία του Δήμου ή εγκαταλείφθηκαν οι δομές των πρωήν Δήμων – Κοινοτήτων ;

5) Έγινε μια προσπάθεια περιορισμού των δαπανών. Πόσο δίκαιη και ορθολογική υπήρξε ; Έγινε π.χ καθολική εγκατάσταση μετρητών νερού και έλεγχος για λαθραίες παροχές; λειτουργίας ενεργοβόρων φωτιστικών και διακοπή φωτισμού σε άλλες περιοχές και γενικά σχέδιο εξοικονόμησης πόρων ;

6) Υπάρχει αντίληψη ότι ο Δήμος εξαντλεί κάθε περιθώριο συνεργασίας και στήριξης προς Συλλόγους, ομάδες κοινωνικές, ομάδες πολιτών και όταν γίνεται αυτό ,ότι ακολουθούνται αξιοκρατικά κριτήρια; ( Διάθεση λεωφορείων, λειτουργία αθλητικών υποδομών κ.α ).

7) Ποιος σχεδιασμός και ποιες στοχευμένες προσπάθειες έγιναν για την προώθηση του Τουρισμού σε μια κατ’εξοχήν προικισμένη περιοχή; Γιατί έκλεισαν δομές όπως το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Αναργύρων, οι εγκαταστάσεις στην Μπάνια , πως διαχειρίστηκε το τουριστικό απόθεμα του Νυμφαίου κ.λ.π.; Υπάρχει σχέδιο Τουριστικής ανάπτυξης , π.χ θεματικών μορφών Τουρισμού ;

8) Ποιος ήταν ο ρόλος του Δήμου σε μεγάλα ζητήματα, όπως κλείσιμο Υπηρεσιών, Στρατοπέδου κ.λ.π.; Ήταν προβλεπτικός, γνώστης και με έγκαιρη δραστηριοποίηση – κινητοποίηση ή προτίμησε την εύκολη αλλά χρήσιμη πολιτικά στάση διαμαρτυρίας και όχι της υπεύθυνης τεκμηριωμένης διεκδικητικής στάσης;

9) Υπήρξε συγκροτημένο σχέδιο πολιτιστικών δράσεων και παρέμβασης στον πολιτισμό, την ανάπτυξη του Αθλητισμού και την αξιοποίηση του πολιτιστικού αποθέματος ;

Πολλά ακόμη θα μπορούσαν ν’ αναπτυχθούν ως προβληματισμοί.

Θα κλείσω όμως με κάτι που θεωρώ την πεμπτουσία γιατί από αυτό ξεκινούν όλα κατά την άποψη μου.

Αφορά στην ουσιαστική Δημοκρατία που πρέπει να χαρακτηρίζει την λειτουργία κάθε θεσμικού οργάνου και της αρχής ότι κάθε εξουσία πηγάζει από το Λαό.

Ο επικεφαλής κάθε θεσμού που ασκεί εκτελεστική εξουσία είναι εντολοδόχος των εκλογέων του, τους οποίους εκπροσωπεί και δεν είναι εξουσιοδοτημένος να ασκεί προσωπικές πολιτικές στο όνομά τους.

Αυτή η αρχή παραβιάστηκε στο παρελθόν και παραβιάζεται δυστυχώς καθημερινά συνιστώντας το κυριότερο ζητούμενο στην λειτουργία των θεσμών.

Ο βαθμός προσέγγισης μιας πραγματικά Δημοκρατικής λειτουργίας , συνιστά συνεχή πρόκληση για αυτούς που πραγματικά πιστεύουν στις Δημοκρατικές αξίες.