Σε μια ρώγα από σταφύλι έπεσαν ¨οχτώ¨ σπουργίτες και τρωγόπιναν οι φίλοι. Τσίρι - τίρι, τσιριτρό!

Της Δόμνας Γκίνη 

Project Manager

Κάπου εκεί στο βάθος των ¨πραγμάτων¨ χάθηκε και οι ουσία της εκλογικής διαδικασίας. Και αν γυρίσουμε το δείκτη του ρολογιού στο παρελθόν, θα δούμε, το τι ήταν τότε αναγκαίο και τι τώρα…βέβαια το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν αλλάζει,

παρόλα αυτά όμως, τα μέτωπα των καλών και κακών διατηρούνται και δημιουργούν αντιδημοκρατικούς και φανατισμένους που για την προσωπική τους επιτυχία - ικανοποίηση δεν διστάζουν να ¨κρεμάσουν¨ συμπατριώτες-τισσες για τα ¨μάτια¨ της κυράς Εξουσίας. Δηλαδή τι; Ο επόμενος και ο προηγούμενος θα έχουν διαφορά; Για τους πολίτες όλοι το ίδιο τροπάριο ψάλουν…και πάντα τους θυμούνται τότε…πότε; Όταν είναι να πάρουν το μίζερο ΝΑΙ και το πολυλατρεμένο ψήφο που θα τους οδηγήσει εκεί…..στη Καρέκλα του ¨Προέδρου¨.

Διαβάζουμε…ακούμε…συζητάμε…και τίποτα πια δεν ¨αγγίζει¨. Μάθαμε για ατασθαλίες…για μίζες…για ¨ξεφαντώματα¨…για μαύρα χρήματα…για για για….και δεν συμμαζεύεται…και τώρα αυτό το ¨φαγοπότι¨ το έριξε στην ¨ποντιοπιλατική¨….όχι εγώ αυτός…όχι εσύ ο άλλος….και το μαζί τα φάγαμε….ισχύει δυστυχώς…τελικά έγινε αυτό που λέει σε έναν στίχο του ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου: Πω πω πω πω σε μια ρώγα φαγοπότι και φωνή! την αφήκαν αδειανή. 

Αδειανή την αφήσαν την δόλια την πολιτεία…τα έκαναν όλα ρημαδιό και εξαφάνισαν κάθε ίχνος ¨πολιτισμού¨. Τώρα τι να μαζέψουν από προβλήματα; Τα ¨μεγάλα¨ ή τα ¨μικρά¨; Τα παλιά ή τα καινούρια; Όπως και να έχει το θέμα είναι πως η Ελλάδα δίνει την μάχη της, όχι όμως υπό την μορφή του παραλόγου που για να κάνουν πέρα τον αντίπαλο πετάνε τόνους λάσπης…λίγη αξιοπρέπεια δεν βλάπτει…τριτοκοσμικές συμπεριφορές…και υποανάπτυκτες μεθόδους…¨για ένα φεγγάρι¨…και ο πολίτης;;;;;;;;

Υπάρχει μια παροιμία που λέει: Για τον παρά κολάζεσαι για τον παρά κι αγιάζεις…και νομίζω ότι ταιριάζει γάντι…