Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας
Κοινωνία σημαίνει η ένωση, λειτουργία και δράση πολλών ατόμων σε ένα κοινό πλαίσιο με σκοπό την καλύτερη επίτευξη στόχων επιβίωσης και διαβίωσης του είδους. Η αυξημένη απόδοση οφείλεται στο γεγονός ότι το
σύνολο συνιστά ανώτερη οντότητα από το απλό άθροισμα των μελών, μέσω της οργάνωσης και του πολλαπλασιασμού των δυνατοτήτων τους. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως αποτελεί η θεμελίωση της κοινωνίας πάνω στην πρωταρχική ανθρωπιστική αρχή που είναι η αναγνώριση και καθιέρωση της ανωτερότητας και μοναδικότητας ανεξαιρέτως του κάθε μέλους της.
Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι ανεξάντλητες αφού η ικανοποίηση μιας ακολουθείται άμεσα από τη δημιουργία μιας νέας. Με την κατανομή της εργασίας επιτυγχάνεται θεωρητικά η βέλτιστη αξιοποίηση των δεξιοτήτων και η εκμετάλλευση των κλίσεων των μελών οι οποίες διακρίνονται από τεράστια ποικιλότητα. Οπως λοιπόν σε κάθε κλάδο απασχολείται ένα μόνο, κατάλληλο, ποσοστό του πληθυσμού, έτσι και την πολιτική και οικονομική εξουσία αναλαμβάνουν ολίγοι, συνεπώς κατά μία έννοια όλα τα συστήματα οργάνωσης είναι εξορισμού ολιγαρχικά. Ιδανικά, θα επιλεχθούν με βάση αντικειμενικών κριτηρίων εκείνοι που έχουν κλίση σε τομείς όπως η ικανότητα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, η υψηλή αίσθηση ευθύνης και ο ακέραιος και ανθρωπιστικός χαρακτήρας. Επίσης, ο μηχανισμός που θα επιλέξει αυτούς φέρει και την πλήρη ευθύνη της λειτουργίας τους, συνεπώς στην περίπτωση της άμεσης δημοκρατίας αποκλειστικός υπεύθυνος για τη λειτουργία των θεσμών είναι μόνον ο λαός και όχι η εξουσία.
Ο άνθρωπος έχει περάσει από αναρίθμητες φάσεις πολιτισμού και τα ιστορικά συμπεράσματα έχουν εξαχθεί επανειλημμένα αλλά τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται διαρκώς. Σχεδόν όλες οι κοινωνίες εμφανίζουν αντιφάσεις, διχόνοιες και αντιθέσεις οι οποίες μειώνουν δραστικά το όφελος της συμβίωσης. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως σήμερα, είναι σχεδόν πιο συμφέρον ο άνθρωπος να επιστρέψει σε πρωτόγονο τρόπο ζωής παρά να υπομένει τον περιορισμό της πνευματικής ελευθερίας του και τον υποβιβασμό της προσωπικότητάς του σε άβουλο και μαζικό αντικείμενο. Ενα ελάχιστο ποσοστό απολαμβάνει την ιδανική ποιότητα ζωής και γνώσης που θα όφειλαν να έχουν όλοι. Οι συμβατικές προσπάθειες βελτίωσης που επιχειρούνται μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, γονεϊκών προτύπων και κοινωνικών ιδεωδών δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά. Η μόνη λύση είναι η δραστική δέσμευση όλης της ύπαρξης του καθενός με σκοπό τη δημιουργία μιας ένωσης "σε ένα σώμα και μια ψυχή", με ταύτιση του συνολικού και ατομικού οφέλους και ευθεία ικανοποίηση αυτού. Η λύση της επέκτασης της ευημερίας των ολίγων για όλους διατίθεται, παραμένει μόνο η εφαρμογή αυτής.
Οι ανάγκες του ανθρώπου είναι ανεξάντλητες αφού η ικανοποίηση μιας ακολουθείται άμεσα από τη δημιουργία μιας νέας. Με την κατανομή της εργασίας επιτυγχάνεται θεωρητικά η βέλτιστη αξιοποίηση των δεξιοτήτων και η εκμετάλλευση των κλίσεων των μελών οι οποίες διακρίνονται από τεράστια ποικιλότητα. Οπως λοιπόν σε κάθε κλάδο απασχολείται ένα μόνο, κατάλληλο, ποσοστό του πληθυσμού, έτσι και την πολιτική και οικονομική εξουσία αναλαμβάνουν ολίγοι, συνεπώς κατά μία έννοια όλα τα συστήματα οργάνωσης είναι εξορισμού ολιγαρχικά. Ιδανικά, θα επιλεχθούν με βάση αντικειμενικών κριτηρίων εκείνοι που έχουν κλίση σε τομείς όπως η ικανότητα μακροπρόθεσμου σχεδιασμού, η υψηλή αίσθηση ευθύνης και ο ακέραιος και ανθρωπιστικός χαρακτήρας. Επίσης, ο μηχανισμός που θα επιλέξει αυτούς φέρει και την πλήρη ευθύνη της λειτουργίας τους, συνεπώς στην περίπτωση της άμεσης δημοκρατίας αποκλειστικός υπεύθυνος για τη λειτουργία των θεσμών είναι μόνον ο λαός και όχι η εξουσία.
Ο άνθρωπος έχει περάσει από αναρίθμητες φάσεις πολιτισμού και τα ιστορικά συμπεράσματα έχουν εξαχθεί επανειλημμένα αλλά τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται διαρκώς. Σχεδόν όλες οι κοινωνίες εμφανίζουν αντιφάσεις, διχόνοιες και αντιθέσεις οι οποίες μειώνουν δραστικά το όφελος της συμβίωσης. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως σήμερα, είναι σχεδόν πιο συμφέρον ο άνθρωπος να επιστρέψει σε πρωτόγονο τρόπο ζωής παρά να υπομένει τον περιορισμό της πνευματικής ελευθερίας του και τον υποβιβασμό της προσωπικότητάς του σε άβουλο και μαζικό αντικείμενο. Ενα ελάχιστο ποσοστό απολαμβάνει την ιδανική ποιότητα ζωής και γνώσης που θα όφειλαν να έχουν όλοι. Οι συμβατικές προσπάθειες βελτίωσης που επιχειρούνται μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων, γονεϊκών προτύπων και κοινωνικών ιδεωδών δεν πρόκειται να οδηγήσουν πουθενά. Η μόνη λύση είναι η δραστική δέσμευση όλης της ύπαρξης του καθενός με σκοπό τη δημιουργία μιας ένωσης "σε ένα σώμα και μια ψυχή", με ταύτιση του συνολικού και ατομικού οφέλους και ευθεία ικανοποίηση αυτού. Η λύση της επέκτασης της ευημερίας των ολίγων για όλους διατίθεται, παραμένει μόνο η εφαρμογή αυτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.