Η Λήψη των Αποφάσεων

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Σε κάθε εποχή ένας ελάχιστος αριθμός κέντρων εξουσίας κυριαρχεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Τουλάχιστον εδώ και έναν αιώνα στη Δύση κυριαρχούν δύο διακριτές δυνάμεις:
από τη μία η Γερμανική οικονομία και κράτος και από την άλλη ο σύνδεσμος των μεγάλων παγκόσμιων τραπεζών με καθοδηγητές εκείνες της βόρειας Αμερικής. Κάθε πλευρά διαθέτει διαφορετικά συμφέροντα και μέσα επιβολής αλλά και οι δύο πιέζουν συνδυαστικά τις υπόλοιπες οικονομίες για την ικανοποίησή τους.

Τα περιφερειακά κράτη όπως η Ελλάδα λαμβάνουν αυστηρές οδηγίες για τη χάραξη της γενικής πολιτικής και μόνον εκείνες οι εντολές που ικανοποιούν ταυτόχρονα τα συμφέροντα και των δύο τελικά επιβάλλονται και εκτελούνται. Έτσι, μοναδικός στόχος της Γερμανίας είναι να παραμένει ηγέτιδα βιομηχανική δύναμη στην Ευρώπη και τον κόσμο και γι' αυτό πιέζει άμεσα ή έμμεσα για την εξασθένιση της περιφερειακής παραγωγής ή έστω για την απόκτηση της όποιας κερδοφόρας μονάδας υφίσταται (πχ. ΟΤΕ, ΔΕΗ κλπ). Από την άλλη, οι διεθνείς τράπεζες έχουν την ακόμα χειρότερη απαίτηση, κάθε κράτος να παραμένει αεναώς χρεωμένο ως και χρεοκοπημένο σε αυτές με αποτέλεσμα την οικονομική και όχι μόνο υποδούλωσή του. Άλλα παραδείγματα πολιτικών που ικανοποιούν αμφότερους είναι η δημιουργία υποδομών που ευνοούν τη διεθνή οικονομία και όχι τις ανάγκες του εντόπιου λαού (όπως το Αττικό Μετρό που σχεδιάστηκε για να συνδέει το λιμάνι του Πειραιά με το αεροδρόμιο των Σπάτων αγνοώντας πολλές πυκνοκατοικημένες περιοχές), η διατήρηση διεφθαρμένης λειτουργίας του κράτους και των θεσμών που αποπροσανατολίζουν από τη δικαιοσύνη και την οργάνωση και η ταπείνωση της ποιότητας υγείας και παιδείας ώστε οι πολίτες να μην αποκτήσουν τη γνώση που θα φανέρωνε την παραπάνω σκευωρία. Αντίθετα, προωθείται ο καταναλωτισμός εισαγόμενων ειδών, η αποθάρρυνση παραγωγικής νοοτροπίας (πχ. στη γεωργία) και η διαμόρφωση μιας μυωπικής και εφήμερης κοινής γνώμης που εξαρτάται από τα ΜΜΕ.

Εκτός όμως από τα παραπάνω κέντρα, την υπόλοιπη ευθύνη φέρει η φανερά ή κρυφά αντι-εθνική λειτουργία της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής αρχής που συνεργάζεται στενά με τα πρώτα και πολλαπλασιάζει το αποτέλεσμά τους. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες διαπιστώνεται η στροφή της μακρυά από τα συμφέροντα του ευρέως λαού και η εκμετάλλευση προς όφελως των ιδίων των ήδη λιγοστών πόρων, σε τέτοιο βαθμό που ίσως να ήταν περισσότερο συμφέρουσα η άμεση διοίκηση από τους ξένους. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται υπερβολικό αλλά είναι η μόνη οριστική λύση για την εγχώρια διαφθορά και εκμετάλλευση.-