«ένα μικρό κερί»

-Μια φορά κι ένα καιρό, εκεί σε κείνη τη μεγάλη σκοτεινή σπηλιά, στη κορυφή του πιο ψηλού βράχου ζούσε μόνο κι έρημο ένα τόσο δα μικρό κεράκι… το έλεγαν ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!

Ένα κεράκι σβηστό, που μέτραγε τις μέρες της ύπαρξής του, μέσα από τα δάκρυά του.

«Μα τι κάνω εγώ εδώ μόνο μου» αναρωτιόταν ...
Ώσπου γνώρισε ένα αληθινό πολιτικό ΑΡΧΟΝΤΑ, που έθεσε σε δοκιμασία τον εαυτό του, αμφισβητήθηκε αλλά και επικροτήθηκε, έδωσε την πραγματική έννοια  του ΚΑΘΑΡΟΥ ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ πολιτικού σε μια εποχή που από παντού αμφισβητείτε.

Τότε η ζωή, του τόσο δα μικρού κεριού  πήρε αξία!!!
Από τότε το μικρό ταπεινό κεράκι ήξερε γιατί ζει!!!
Πήρε χρώμα η ζωή του και έγινε ευτυχισμένο…και  αισθανόταν περήφανο για τον θεσμικό ρόλο του!!!

-Με την παραπάνω ελεύθερη διασκευή από το «ένα μικρό κερί» θέλω να τονίζω το εξής: Ορισμένες φορές οι πολιτικοί με τα έργα και τις πράξεις τους δίνουν αξία στον θεσμό της δικαιοσύνης!.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος.

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ