Η Φρούδα Επανάσταση

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Τα τελευταία 200 χρόνια επήλθε παγκοσμίως η κατάρρευση παλαιών ("βολεμένων" κατά σημερινούς όρους) καθεστώτων και αντικατάστασή τους από μία "νέα τάξη πραγμάτων".

Μέχρι το 1800 επικρατούσαν για πολλούς αιώνες σε όλα τα έθνη του κόσμου παρόμοια αυτοκρατορικά, δυναστειακά και φεουδαρχικά πολιτεύματα, τα οποία με την επέλευση του Διαφωτισμού ανατράπηκαν, αρχικά στη Γαλλία οδηγώντας σε θάνατο όλη την παλαιά "φρουρά" και εκκινώντας διεθνώς μια σειρά επαναστάσεων που μερικές φορές έλαβαν διαστάσεις εμφυλίου πολέμου. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα και μέσα από ποικίλες ζυμώσεις ολοκληρώθηκε η μετάβαση στη νέα εποχή: στην Ελλάδα από το 1821 μέχρι το 1912, στη Γερμανία μέχρι το 1918, στη Ρωσία από το 1905 μέχρι το 1917, στην Κίνα το 1911 καθώς και σε όλη τη βόρεια και νότια Αμερική στη διάρκεια του 19ου αιώνα.

Δύο παρατηρήσεις όμως ακυρώνουν το επαναστατικό όνειρο και τις αρχικές προβλέψεις του. Η πρώτη είναι ότι επήλθε σχεδόν ταυτόχρονα σε όλα τα έθνη του κόσμου μετά από 2000 συναπτά έτη σταθερής πορείας τους. Δεδομένου ότι οι σχέσεις μεταξύ τους ήταν ελάχιστες, τίθεται η υπόνοια ότι δε συνέβησαν τυχαία, αλλά μια υπερεθνική δύναμη βρέθηκε πίσω από τα γεγονότα, την υποκίνησε οικονομικά, ηθικά και πολιτικά και πέτυχε μια μετάβαση που ευνοεί τα δικά της συμφέροντά. Το δεύτερο γεγονός αποτελεί ότι ποιοτικά δεν έχει αλλάξει τίποτα για τη μεγάλη μάζα του κόσμου. Το ίδιο ποσοστό ολίγων κατέχει την ουσία και εξουσία της κοινωνίας, η ιδεολογία και το καθεστώς έχουν αλλάξει μόνον κατ' επίφαση και παραμένουν ολιγαρχικά, το οφέλη της δημοκρατίας δεν έφτασαν ποτέ και η ισότητα, η ισονομία και η γνώση του λαού παραμένουν μακρινή ουτοπία. Η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου ήταν αποτέλεσμα της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης και δε σχετίζεται με τις κοινωνικο-πολιτικές εξελίξεις. Η Επανάσταση ονομάστηκε Αστική γιατί επιτελέστηκε από τους "αστούς", δηλαδή τους νέους κατοίκους των πόλεων. Στην πραγματικότητα όμως, αστός δεν είναι ο κάθε πολίτης, αλλά μόνο εκείνοι που κατέχουν την εξουσία: τραπεζίτες, βιομήχανοι, εταιρίες και γενικά οι νέοι οικονομικοί "αυτοκράτορες" που, με την ισχύ που απέκτησαν, προωθούν στην εξουσία πολιτικούς υπαλλήλους με κύριο σκοπό να υπερχρεώσουν και να αποδομήσουν τα κράτη. Αρωγός στο ρόλο αυτό αποτελούν τα μαζικά μέσα ενημέρωσης που διατηρούν το μαζικό πνεύμα σε λήθη και λήθαργο.

Όροι όπως Παγκοσμιοποίηση και Νέα Τάξη Πραγμάτων υποδηλώνουν εμμέσως πλην σαφώς την ύπαρξη της διεθνούς αυτοκρατορίας της οποίας σήμερα οι λαοί, οι κυβερνήσεις και ο καθένας είναι υποτελείς και βιώνουν καθημερινά τα αποτελέσματα. Σημασία δεν έχει ποιος ή ποιοι είναι στην κορυφή, με ποιος τρόπο έλαβαν την εξουσία και ποιοι είναι οι σκοποί και μέθοδοι τους. Σημασία έχει ότι θύμα είναι και πάλι ο απλός άνθρωπος και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, αν ο ίδιος δεν προχωρήσει στη δική του ανθρωπιστική επανάσταση, με όπλα, όχι υλικά, αλλά πνευματικά.-