Γράφει ο lexovitis
Χθες το βράδυ(12.01.15), σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό STAR, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, δήλωσε πως ο
ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί την αυτοδυναμία και υπό αυτή την έννοια δεν θέλει ούτε να σκέφτεται
το σενάριο νέων εκλογών. Και τίθεται το ερώτημα.
Γιατί θέλει την αυτοδυναμία; Μα
για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του, θα μου πείτε. Όλες όμως οι μεταπολιτευτικές
κυβερνήσεις, το ίδιο πάντα ζητούσαν. Και ο λαός, τους την χάριζε απλόχερα. Και ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι εκλεκτοί των
κομμάτων απολάμβαναν τους «καρπούς» της αυτοδυναμίας των κυβερνήσεων τους, με την
απόλυτη νομή της εξουσίας. Τουτέστιν: Τοποθέτηση των αποτυχημένων βουλευτών και
όλων των «παρατρεχάμενων» στις καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού, διορισμοί
στο δημόσιο από το «παράθυρο», μίζες «ων ουκ έστιν αριθμός», διορισμοί
μετακλητών - δηλαδή «ημετέρων» - υπαλλήλων με το τσουβάλι, απευθείας αναθέσεις
έργων στους επιχειρηματίες υποστηρικτές τους με το αζημίωτο, με λίγα λόγια, πλήρης αδιαφάνεια σε όλες τις εκφάνσεις
της πολιτικής, οικονομικής, επιχειρηματικής κλπ. ζωής της χώρας.
Πείτε με υπερβολικό, αλλά απαριθμώντας όλες τις μονοκομματικές
κυβερνήσεις από την μεταπολίτευση και εντεύθεν, πείτε μου μία, έστω μία κυβέρνηση
η οποία δεν χρησιμοποίησε τον κράτος ως φέουδο του με ότι συνεπάγεται αυτό
Γιατί λοιπόν να δώσω αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα;
Γιατί αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους; Μα το πρώτο πράγμα που θα
κάνουν είναι να βολευτούν στις άνετες πολυθρόνες του δημοσίου, όλοι όσοι «ίδρωσαν»
για την αυτοδυναμία και να δηλώσουν, όπως ο «Γκρούεζας»- στην πολύ γνωστή ταινία
«Υπάρχει και Φιλότιμο»-στην ερώτηση του υπουργού για το επάγγελμα που εξασκεί, «μα
είμαι του κόμματος κ. υπουργέ; Και το δεύτερο να δηλώσουν ότι βρήκαν «καμένη γη»
από τους προηγούμενους, για εξασφαλίσουν το «άλλοθι» της αποτυχίας
τους.
Για τους πιο πάνω λοιπόν λόγους πιστεύω πως πρέπει να ξεφύγουμε από την
λογική των αυτοδυναμιών και να προχωρήσουμε ως χώρα στις συνεργασίες των κομμάτων. Άλλωστε η πρώτη κυβέρνηση συνεργασίας έδειξε κάποια δείγματα διαφάνειας, έστω μικρά.-
https://www.youtube.com/watch?v=ne3U-FW3vD8
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ;
1. Από το 1830 η Ελλάδα, και μέχρι σήμερα, είναι ένα κρατίδιο υπό την προστασία των Βιομηχανικων κρατων (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία και Αμερική).
2. Οι αποφάσεις για την πορεία της χώρας μας δεν παίρνονται στην Ελλάδα αλλά στο εξωτερικό, (π.χ. πότε θα καταργηθη η Μοναρχία, πότε θα γίνη Βασιλευόμενη Δημοκρατία, σε ποια συμμαχία θα μπουμε στον α΄παγκόσμιο πόλεμο, για το αν και πότε θα φύγη ο βασιλιάς, για το αν θα λάβουμε μέρος στον β΄παγκόσμιο πόλεμο, για το αν θα ακολουθήση ο εμφύλιος, για το αν θα επιβληθη δικτατορία και για πόσα χρόνια, για το αν και πότε θα έρθη στην εξουσία η κεντροαριστερά ή η αριστερά, για το πότε θα ανεβουν κεντροδεξιές κυβερνήσεις και για πόσο χρονικό διάστημα, για το αν και πότε θα έρθη το Δ.Ν.Τ. κλπ.).
3. Οι πολιτικοί της Ελλάδας δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «ενημερώνουν» τον λαό για τις τρέχουσες εξελίξεις στον διεθνή χωρο και για το ότι θα πρέπει να πάρουμε αυτή ή την άλλη θέσι, για να εξυπηρετήσουμε κι εμεις τα συμφέροντά μας. Ορισμένοι πολιτικοί «παίρνουν γραμμή» από την Αγγλία (π.χ, Τρικούπης, Βενιζέλος) άλλοι από την Γερμανία (π.χ, Βασιλιάς, Μεταξας), άλλοι από την Αμερική (π.χ. Παπαδόπουλος, Παπανδρέου Γ., Α., Γ., Σημίτης) και άλλοι εξυπηρετουν και τους ευρωπαίους και τους αμερικανούς (π.χ Καραμανλης Κ., Κ., Σαμαρας).
Η δουλειά, δηλαδή, των πολιτικων είναι να «ανεβάσουν» τον ελληνικό λαό στο επίπεδο που θέλουν τα ανεπτυγμένα κράτη. Αυτό γίνεται άλλοτε με το καλό (π.χ δάνεια, ρουσφέτια, μίζες), άλλοτε με το άγριο (π.χ. πόλεμοι, πτωχεύσεις, δικτατορίες). Το κωμικοτραγικό είναι ότι οι πολιτικοί μας παρουσιάζονται σαν να είναι αυτοί που κυβερνανε τον τόπο, που οδηγουν το έθνος, ενώ στην πραγματικότητα είναι κομπάρσοι, διορισμένοι υπάλληλοι με σύμβασι αορίστου χρόνου.
4. Στις μέρες μας, που γνωρίσαμε ότι όλα ηταν ένα στημένο παιχνίδι, οι εκλογές έχουν χάσει την σημασία τους. Πλέον ενηλικιωθήκαμε και είναι αστειο να μας λένε «ψηφίστε μας γιατί είμαστε καλύτεροι από τους άλλους». Εμεις μπορουμε και πρέπει να τους πουμε «είσαστε όργανα των ανεπτυγμένων κρατων, της παγκοσμιοποίησης, και όποιον κι αν ψηφίσουμε - όσο κι αν φαίνεται απαισιόδοξο αυτό- θα γίνη αυτό που θέλει η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Ακόμα κι αν ψηφίσουμε με βάσι το ποιος είναι πιο κοντά στην Εκκλησία, δεν θα βγη τίποτα, αφου η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων ψηφίζουν με βάσι το ποιος θα δώση περισσότερο φαγητό. Το περισσότερο, όμως, φαγητό ανταλλάσεται με έκπτωσι από τα υψηλά και τα ωραια και τα πνευματικά.
Αυτό που μένει να κάνουμε είναι να αγωνιζόμαστε με τα όπλα της Εκκλησίας μας: νηστεία, προσευχή, μυστηριακή ζωή. Έτσι επιβιώνει ο χριστιανός ανεξάρτητα από το αν στην εξουσία είναι οι Ρωμαιοι ή οι Τουρκοι ή οι Τροϊκανοί.
Αγαπητέ Lexovitis
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ και πολλές δεκαετίες το μόνιμο προεκλογικό σύνθημα των αριστερών, ως επί το πλείστον κομμάτων, ήταν η απλή αναλογική, σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα "εξουσίας" που τους βόλευε το πλειοψηφικό σύστημα, αφού έδινε σταθερές κυβερνήσεις και ταυτόχρονα "ελεύθερο" πεδίο δράσης. Να που επιτέλους τα ποσοστά των κομμάτων δεν δίνουν αυτοδυναμία σε κανένα. Άρα- λογικά- πρέπει να συνεργαστούν. Θα δώσουν και θα πάρουν για να συγκυβερνήσουν. Θα παραμερίσουν άραγε τα προσωπικά ή τα κομματικά για να σωθεί αυτός ο τόπος ή θα μπούμε σε ένα τούνελ διαρκών εκλογικών αναμετρήσεων και…στο διάολο η Πατρίδα! Οι άλλοι θα φταίνε!
Ο νοικοκύρης
Αν δεν σχηματίσουν κυβέρνηση, θα πρέπει να παραπεμφθούν για εσχάτη προδοσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήαγαπητε φιλε στεργιο συμφωνω απολυτος μαζι σου ας ευχηθουμε να αφουγκραστουν ολοι την αποψη σου που πιστευω οτι ειναι επιθημια καθε λογικα σκεπτομενου σε αυτες τις εκλογες
ΑπάντησηΔιαγραφή