Καημένε Ηγέτη

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Σε κάθε εποχή η ανθρώπινη κοινωνία οργανώνεται υπό μία διοίκηση, όπου μία μικρή ομάδα ατόμων διαδραματίζει το ρόλο του τυπικού ή ουσιαστικού ηγέτη.

Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις η συμπεριφορά των διοικούντων διακρίνεται από εγωισμό, αλαζονεία, ματαιοδοξία και απανθρωπισμό, χαρακτηριστικά που διακρίνουν και τους απλούς ανθρώπους, αλλά ανακύπτουν και καλλιεργούνται πολύ εντονότερα στα ανώτερα στρώματα λόγω της φθοροποιού επίδρασης της ύλης και της εξουσίας.

Η παρατήρηση της ιστορίας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι πολιτισμοί είναι εφήμεροι και εκείνο που διατηρείται στο χρόνο είναι η ποιότητα των ιδεών και των πράξεών τους. Ωστόσο, όσο καιρό διαρκεί η κραταιά εξουσία της διοίκησης υπάρχει η βέβαιη πεποίθηση ότι ποτέ δεν θα παρακμάσουν, λησμονηθούν ή εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης. Η πραγματικότητα, όμως, διαψεύδει θλιβερά αυτή την εντύπωση. Για παράδειγμα, η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή και η Κινεζική αυτοκρατορία θεωρούνταν πανίσχυρες και αθάνατες, αλλά παρόλ' αυτά κατέπεσαν και αφανίστηκαν πλήρως. Επίσης, οι θρυλικές κατακτήσεις του Τζένκις Χαν, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πρόσφατα του Αδόλφου Χίτλερ υπόσχονταν ζωή διάρκειας χιλιάδων ετών, δεν επιβίωσαν όμως παρά μόνο λίγες δεκαετίες, αν και το έργο του δεύτερου παρέμεινε λαμπερό πολιτιστικό γεγονός με βαθιές επιδράσεις μέχρι σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία των βασιλιάδων, αυτοκρατόρων και ηγετών που δεν παρουσίασαν αξιόλογο πνευματικό έργο, δεν είναι γνωστοί παρά μόνο σε μια μικρή ομάδα ειδικών ιστορικών. Αντίθετα, περισσότερο γνωστοί παρέμειναν οι μεγάλοι πνευματικοί άνθρωποι, με παράδειγμα τον φιλόσοφο Πλάτωνα, των οποίων οι ιδέες αναγκαστικά αναφέρονται, χρησιμοποιούνται και αναγεννώνται από όλους, γιατί εκφράζουν αναπόφευκτα ανθρώπινα και κοινωνικά αξιώματα.

Εδώ και 100 χρόνια περίπου, ο πολιτισμός διατρέχει επιδεινούμενη βαθύτατη κοινωνική και ηθική παρακμή, στην οποία η μεγάλη μάζα βρίσκεται σε σκοτάδι και οδηγείται από μια μικρή ελίτ υλικής και πνευματικής εξουσίας. Ελάχιστα κέντρα συγκεντρώνουν ακραία ποσότητα χρήματος και γνώσης για ιδία χρήση, ενώ παράλληλα φροντίζουν να προωθούν στον καθημερινό κόσμο νοοτροπία κενότητας, εφημέρειας, αυτοκαταστροφής και αλλοτρίωσης. Οι σημερινοί ηγέτες του κόσμου, όπως οι τοκογλυφικές τράπεζες, οι εκμεταλλευτικές επιχειρήσεις και οι προδότες-πολιτικοί, νοιώθουν ότι κατάφεραν να εδραιώσουν την επικρατήσή τους απέναντι στον ανταγωνισμό και νομίζουν ότι αυτό θα διαρκέσει για πάντα χωρίς αλλαγή. Ωστόσο, οφείλουν να γνωρίζουν ότι σύντομα και αυτοί θα παρακμάσουν και η ιστορία θα τους κρίνει αντικειμενικά, προσδίδοντάς τους μία κατώτερη θέση, δίπλα στους σκοταδιστές και βαρβάρους του Μεσαίωνα. Αντίθετα, όπως συμβαίνει σε περιόδους παρακμής, σήψης και διαφθοράς, θα εκτιμηθεί και θα αναγνωριστεί η αξία του απλού πολίτη, που υπομένει τη δύσκολη κατάσταση και είναι έτοιμος να συμμετάσχει στην πνευματική επανάσταση.-