Οι διαφορές που μας μπερδεύουν

Πολλοί πολίτες συγχέουν την έννοια του Δημόσιου υπάλληλου με του Κρατικού λειτουργού, με μια σύντομη αναφορά θα μπορούσαμε να την ξεχωρίσουμε με βάση τα παρακάτω χαρακτηριστικά.

Ο δημόσιος υπάλληλος εκτελεί εργασία και υπακούει σε διαταγές προϊσταμένου και έχει για εργοδότη κάποιον ανώτερο δημόσιο υπάλληλο.

Ο κρατικός λειτουργός προσφέρει έργο, κοινωνικά ωφέλιμο, έχει μεγαλύτερο κύρος και  βαθμό ατομικότητάς, μπορεί να πάρει περισσότερες πρωτοβουλίες.

Σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα του 1975/86 στα άρθρα 103 και 104, στην διάκριση δημοσίων υπαλλήλων και δημοσίων λειτουργών αναφέρονται τα εξής:

«Στις διατάξεις των άρθρων αυτών δεν εμπίπτουν –και επομένως δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι- ορισμένες κατηγορίες υπαλλήλων, που είναι οι εξής: α) οι δικαστικοί λειτουργοί, οι οποίοι ως φορείς της δικαστικής λειτουργίας διέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 87-91 του Συντάγματος, β) οι στρατιωτικοί, γ) οι λειτουργοί της εκκλησίας και δ) οι δημόσιοι λειτουργοί, παρόλο που υπηρετούν την πολιτεία.

Η διάκριση μεταξύ δημόσιου υπαλλήλου και δημόσιου λειτουργού ενδιαφέρει άμεσα για τον προσδιορισμό του περιορισμού του ποσοστού της ελευθερίας του. Οι δημόσιοι λειτουργοί χαρακτηρίζονται ως τέτοιοι είτε νομοθετικά, από το Σύνταγμα ή τον κοινό νομοθέτη, είτε με βάση τη φύση του έργου που ασκούν. Για να καταστεί σαφής η διάκριση των δημοσίων λειτουργών από τους δημοσίους υπαλλήλους, θα πρέπει να αναφέρουμε τα κυριότερα εννοιολογικά χαρακτηριστικά των πρώτων. Οι δημόσιοι λειτουργοί τελούν σε χαλαρή εξάρτηση από τον κρατικό μηχανισμό, έχουν ευχέρεια επιλογών και πρωτοβουλιών, εξαιρούνται από τη διοικητική ιεραρχία και ασχολούνται με το δημόσιο συμφέρον από ανώτερες βαθμίδες της πολιτειακής δομής.»

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος.

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ