500 λέξεις με τον Θοδωρή Ρακόπουλο

Γεννήθηκε στο Αμύνταιο (1981). Εχει εκδώσει τρία βιβλία ποίησης· πιο πρόσφατο: «Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας» (εκδ. Νεφέλη, υποψήφιο για το βραβείο του περ. «Αναγνώστης»). Από τη Νεφέλη μόλις κυκλοφόρησε και η πρώτη συλλογή διηγημάτων του, «Νυχτερίδα στην Τσέπη». Εργάζεται στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστήμιου του Bergen (Νορβηγία).

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Την τρέχουσα εβδομάδα, το «Legends of People, Myths of State» του Bruce Kapferer: από τις εμβριθέστερες μονογραφίες για τον εθνικισμό. Επίσης, το συγκεντρωτικό του Ted Hughes, και τις «Διακριτικές Μεταβολές» του Μιχαήλ Μήτρα. Και μόλις τοποθετήθηκε νέο προϊόν στην εκπομπή: το τελευταίο του Καλοκύρη.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Ο Φούνες ο Μνήμων, του Μπόρχες. Χρειάζεται ελεφάντινη μνήμη για τη δουλειά που κάνω. Οχι τη λογοτεχνική: εκεί, κατ’ εμέ, χρειάζεται επιλεκτική κι ευγενική λήθη.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;

Με τον Χάμσουν ίσως, κάτι ξέρει από πείνα. Ή τον Ραμπελέ, για να εξασφαλιστεί η αδηφαγία εκατέρωθεν.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;

Το «Event», του Ζίζεκ. Εσχάτως διαβάζω κι ένα που με έχει κάνει έξω φρενών. Πλασάρεται ως ντοκουμέντο αλλά είναι επιστημονικής φαντασίας: «Το Μετρό της Θεσσαλονίκης», εκδόσεις Αίσχος.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;

Το «Επιστολαί Προς Μνηστήν», των Πετρόπουλου/Παπαδημητρακόπουλου. Ο πρώτος ήταν ο μεγαλύτερος στυλίστας της γλώσσας μας στη γενιά του. Με συγκινεί ακόμη και η ορθογραφία του. Ο δεύτερος είναι μάλλον ο αγαπημένος μου ζων Ελληνας συγγραφέας.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;

Πολλά, αλλά δεν ντρέπομαι για κανένα. Αν θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως η μη ανάγνωση καλών βιβλίων, τότε η ανάγνωση κακών βιβλίων, κάτι που κάνουμε πιο συχνά, τι δαντική τιμωρία θα έπρεπε να επιφέρει;

Αγαπημένος ποιητής ή αγαπημένο ποίημα; Ποιος ή ποιο;

Ισως το «Στου Καφενείου την Είσοδο», του Καβάφη, αλλά και το «Πού είναι τα Πουλιά;», του Παυλόπουλου. Και το «Τα Αρσενικά Ελάφια» της Cathleen Jamie, το οποίο μετέφρασα πρόσφατα.

Δύο λόγια για το τελευταίο σας ποιητικό βιβλίο;

Το τελευταίο ποιητικό βιβλίο είναι μια συλλογή υβριδικών κειμένων σε πεζή μορφή, με αναφορά στο εξοργισμένο Ιντερνετ της κρίσης. Πεζά ποιήματα, που αναπαράγουν και ίσως παρωδούν πολλά από τα όσα ευφάνταστα διαβάζουμε εσχάτως. Χαρακτηριστικά ονομάζεται «Η Συνωμοσία της Πυρίτιδας». Το τελευταίο βιβλίο πάντως είναι διηγήματα («Νυχτερίδα στην Τσέπη»). Μόλις βγήκε, οπότε ας κάνει έναν κύκλο πετώντας στη νύχτα, σαν νυχτερίδα, και βλέπουμε τι μπορούμε να πούμε για αυτό. Προς το παρόν: πρόκειται για είκοσι ιστορίες με ανθρώπους, ζώα και πτηνά σε σκοτεινά τρίγωνα. Θα μπορούσε να ανοίγει με τη φράση: «Ξεκίνησε η κυνηγετική περίοδος».-

kathimerini.gr