‘’Είδα τον χάρο’’ με τα μάτια μου!!!ως κάτοικος του Πρώην Δήμου Μελίτης

Στο άμεσο παρελθόν έζησα μια τρομακτική εμπειρία που μου άφησε τραυματικές αναμνήσεις, όπου την κύρια ευθύνη είχε το ‘’σύστημα ‘’ λειτουργίας του ορυχείου Αχλάδας. 

Προ λίγων ημερών λοιπόν κατά την 19^η ώρα της ημέρας σε μια προσπάθεια μου να διασχίσω αναγκαστικά (αφού αποτελεί την μοναδική οδό πρόσβασης) το δρόμο του ορυχείου μεταξύ Αχλάδας-Μελίτης κατευθυνόμενος προς την Μελίτη και ενώ βρισκόμουν  πάνω σε δίτροχο μεταφορικό μέσο(μηχανή), εξαιτίας παραβατικής συμπεριφοράς νταλίκας  αντίκρισα τον χάρο με τα μάτια μου!!! Στα μέσα περίπου της διαδρομής, στην πρώτη διασταύρωση της αυλής λιγνίτη δεξιά, καθώς πήγαινα καθ'οδόν προς την Μελίτη συναντήθηκα με διερχόμενη νταλίκα  η οποία βρισκόταν εν ώρα εργασίας. Όταν έφτασα στο σημείο της διασταύρωσης όπου και υπάρχει πεζός εργαζόμενος για την ρύθμιση της κυκλοφορίας, (βέβαια στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήταν αρμοδιότητα του( πεζού εργαζόμενου) καθώς η νταλίκα  ερχόταν από την πλευρά της Μελίτης )ενστικτωδώς μείωσα ταχύτητα αφού στον δρόμο αυτό συναντά κανείς ότι δεν φαντάζεται , από φορτηγά , νταλίκες , τρακτέρ , κτηνοτρόφους , ποδηλάτες, μηχανόβιους, αυτοκίνητα κλπ. Αξίζει να τονίσω πως στη διασταύρωση αυτή, σε ακτίνα 25 μέτρων μήκος και 45 περίπου πλάτος ο δρόμος είναι μόνιμα ‘’μαυρισμένος ‘’ από λάσπη- κάρβουνο-σκόνη και είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς την ακριβή πορεία των οχημάτων, καθώς ούτε διαγράμμιση υπάρχει αλλά ούτε και τα βοηθητικά φωτιζόμενα  σημαδάκια τα λεγόμενα ‘’αυτάκια’’ στη μέση του δρόμου. Αιφνίδια λοιπόν ο οδηγός του νταλίκας  μου ‘’έκοψε’’ το δρόμο κατευθυνόμενος προς την αυλή λιγνίτη , χωρίς καμία προειδοποίηση που αφορά φλάς , μείωση ταχύτητας ή ακόμα και άναμμα φώτων . Σάστισα!!, ένιωσα όλο τον όγκο του φορτηγού να έρχεται πάνω μου, πίστεψα πως ήρθε το τέλος μου ..μείωσα άμεσα  ταχύτητα και άλλαξα βιαστικά την πορεία του οχήματος μου για ν  αποφύγω την μετωπική σύγκρουση όπου σίγουρα θα ήταν μοιραία για μένα. Για καλή μου τύχη λίγο πριν το μοιραίο ο οδηγός αντιλήφθη την ύπαρξη μου και σωτήρια επανέφερε την νταλίκα στην κατάλληλη θέση ώστε να παραχωρήσει την προτεραιότητα που δίκαια είχα. Αυτός ‘’ο μύλος’’ που υπάρχει σε έναν δρόμο ορυχείου που όλοι βιάζονται να προλάβουν, είτε εργαζόμενοι είναι , είτε κάτοικοι της περιοχής και τρέχουν βιαστικά και απρόσεκτα με κίνδυνο τις ζωές μας πρέπει να σταματήσει. Επιβάλλεται να υπάρχει ξέχωρος δρόμος για τους κατοίκους. Σε πια άλλη περιοχή , χώρα, κράτος συμβαίνει αυτό ? Αρκεί ‘’να βολεύεται η κατάσταση?’’ και με την ανοχή όλων  να περνά ο καιρός και οι εταιρίες να κάνουν την δουλεία τους ? Και τι φταίω εγώ να ‘’πληρώνω ‘’ παραλίγο με τη ζωή μου τα λάθη των άλλων. Οι βουλευτές , η Περιφέρεια, ο Δήμος , που είναι? Τι κάνουν? Γιατί σιωπούν  σε αυτό το τερατούργημα ? Φτάνει πια αυτός ο παραλογισμός της παρανομίας. 

  Κάτοικος Πρώην Δήμου Μελίτης