Η φυματίωση στην Ελλάδα

Γράφει ο Δημήτριος Τοπάλης

Πριν από πενήντα περίπου χρόνια ξεκίνησε στη χώρα μας ένα πολύ σημαντικό έργο, μια πολύ γενναία υγειονομική προσπάθεια, που σκοπό είχε την οριστική  εξάλειψη της ασθένειας της Φυματίωσης από τη χώρα και το κλείσιμο όλων των Σανατορίων, που λειτουργούσαν στη χώρα για την περίθαλψη των φυματικών ασθενών.

Οι γιατροί και οι νοσοκόμες όλων των υγειονομικών σταθμών της χώρας, εμβολίαζαν όλους τους μαθητές, χωρίς καμιά εξαίρεση, με το εμβόλιο MANTOUX στην αρχή, για να διαπιστώσουν αν ο οργανισμός του παιδιού είχε έρθει σε επαφή με το μικρόβιο και στη συνέχεια με το εμβόλιο Β.C.G. που εξασφάλιζε την πολυπόθητη ανοσία. Ο εμβολιασμός γινόταν δύο φορές στη διάρκεια του μαθητικού βίου των παιδιών. Στην Πρώτη και στην Έκτη τάξη

Ήταν μια εκπληκτική προσπάθεια την οποία υποστήριζαν όλοι οι δάσκαλοι κι όλοι οι γονείς χωρίς εξαίρεση. Είχαν πειστεί όλοι, ότι, με τον τρόπο, αυτό θωρακίζονταν η υγεία των παιδιών τους και δε θα κινδύνευαν να προσβληθούν από την ύπουλη ασθένεια της Φυματίωσης.

Η Φυματίωση για μεγάλο χρονικό διάστημα εθεωρείτο και ήταν η μεγαλύτερη και πιο σκληρή αιτία θανάτου χιλιάδων ανθρώπων κάθε έτος σ' όλο τον κόσμο.

Τα χρόνια πέρασαν με το γνωστό αργό βηματισμό τους και τα Σανατόρια ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ σ' όλη την Ελλάδα.

Αν ενθυμούμαι καλά το τελευταίο που έκλεισε ήταν το Σανατόριο της Λαμίας λόγω έλλειψης ασθενών!!! Η χώρα μας με την ηρωική και δαπανηρή αυτή δράση εθεωρείτο και ήταν ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΘΑΡΗ στο θέμα της Φυματίωσης.

Τα χρόνια εξακολούθησαν να κυλούν με τον αργό βηματισμό τους κι έφεραν στη χώρα μας κάποιες αλλαγές. Οι πόλεμοι, οι γενοκτονίες,η κατάρρευση του κομμουνιστικού μπλοκ, οι εκτοπίσεις και πολλές ακόμη αιτίες είχαν σαν αποτέλεσμα να εισέλθουν στη χώρα μας πολλές εκατοντάδες χιλιάδων προσφύγων οι οποίοι χαρακτηρίστικαν οικονομικοί μετανάστες και εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα. Έμειναν εδώ, εργάστηκαν, δημιούργησαν δικές τους δουλειές και προόδεψαν. Η ελληνική κοινωνία τους δέχτηκε με πολύ μεγάλη δόση ανθρωπιάς και ουμανισμού.

Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι αυτοί έφεραν μαζί τους το μικρόβιο, που επί πενήντα χρόνια καταπολεμούνταν στα Σχολεία μας με σύστημα και μέθοδο. Φαινόμενα μόλυνσης από την επικίνδυνη ασθένεια άρχισαν να εμφανίζονται και πάλι στη χώρα μας και, στα μεγάλα Νοσοκομεία, άρχισαν να δημιουργούνται μονάδες για τη θεραπεία των φυματικών. Προσεβλήθησαν πολλοί Έλληνες, ακόμη και παιδιά, μια και η ασθένεια είναι μεταδοτική και ο συγχρωτισμός με ασθενείς του είδους αυτού μπορεί να επιφέρει μεγάλες μολύνσεις. 

Πιστεύουμε πως πρέπει να ξεκινήσει και πάλι η προσπάθεια αυτή, Πιστεύουμε πως όλοι οι πολιτισμένοι και ισχυροί οικονομικά λαοί πρέπει να μας ενισχύσουν στον ωραίο αυτόν αγώνα ώστε, για μια ακόμη φορά, να εξαλείψουμε τη νόσο  και να ασφαλίσουμε την υγεία όλων των κατοίκων.

 Όσο κι αν τα οικονομικά της Ελλάδας βρίσκονται στο τελευταίο σκαλοπάτι της αντοχής, όσο κι αν τα χρέη μάς πνίγουν κάθε μέρα, όσο κι αν οι ανάγκες μας για εξυπηρέτηση των δανειακών μας αναγκών είναι τεράστιες, το θέμα της υγειονομικής θωράκισης της Ελλάδας δεν μπορεί να περιμένει.

 Ειδικά τώρα τελευταία με τους εγκλωβισμένους Ασιάτες και Αφρικανούς μετανάστες οι κίνδυνοι έχουν μεγιστοποιηθεί και το θέμα της δράσης για τη πρόληψη δεν πρέπει να μας αφήνει να κοιμόμαστε ήσυχοι.-