Το "Σύστημα". Μέρος 1ο: Δομή

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Η ανθρώπινη κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο ηγείται και οδηγείται από ένα σύμπλεγμα παραγόντων, οργανώσεων και δυνάμεων εξουσίας, το οποίο αναφέρεται συχνά ως "Σύστημα", μονοπωλεί τα δημόσια πράγματα και επιδρά δραστικά στην καθημερινή ζωή της. Το "Σύστημα" αποτελείται από τρεις διακριτούς πυλώνες, τον πολιτικό, τον οικονομικό και τον πολιτιστικό, καθένας από τους οποίους λειτουργεί ανεξάρτητα, αλλά συνεργάζεται και αλληλεπιδρά με τους άλλους για την επιτέλεση του κεντρικού του σκοπού: τη διατήρηση του απόλυτου ελέγχου και εξουσίας επί της κοινωνίας.

Ο πολιτικός κλάδος του Συστήματος αποτελείται από το Κράτος και τις τρεις εξουσίες του: την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική. Ωστόσο, διακρίνονται πολλές ακόμα πτυχές του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι οποίες στην πράξη ασκούν την άμεση εξουσία και μπορούν να αναζητηθούν στα διάφορα κυβερνητικά Υπουργεία. Έτσι, οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Αστυνομία αποτελούν μια αυτόνομη δύναμη με σκοπό την ασφάλεια εκτός και εντός των συνόρων της χώρας. Η δημόσια Παιδεία και Υγεία, επίσης, αποτελούν μέρος του Συστήματος και καθορίζουν ένα ελάχιστο επίπεδο ποιότητας των αντίστοιχων παρεχόμενων υπηρεσιών, ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση προσθέτει ένα ακόμα επίπεδο διακυβέρνησης. Υποτίθεται ότι το πολιτικό Σύστημα επιλέγεται από τον λαό στο πλαίσιο δημοκρατικών εκλογών, στην πράξη, όμως, αυτές δεν οδηγούν σε καμία ουσιαστική διαφοροποίηση. Ο οικονομικός πυλώνας του Συστήματος αποτελείται από το σύνολο των μεγάλων δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται εντός μιας περιοχής. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια και μετά από επανειλημμένες ιδιωτικοποιήσεις το Κράτος έχει χάσει την πρωτοκαθεδρία στην οικονομική ζωή, την οποία έχουν αναλάβει εγχώρια και διεθνή οικονομικά συμφέροντα. Κεντρικό ρόλο σε αυτά διαδραματίζουν οι τράπεζες και γενικά τα χρηματο-πιστωτικά ιδρύματα, καθώς και οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις σε κλάδους όπως η ενέργεια, οι κατασκευές, το λιανεμπόριο κλπ, οι οποίες ανήκουν ανώνυμα μέσω μετοχών σε θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές. Εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης ο έλεγχος των Κεντρικών και περιφερειακών τραπεζών, ανεξάρτητα αν είναι ιδιωτικές ή δημόσιες, έχει μεταφερθεί στην πανίσχυρη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία, έτσι, κατέχει τεράστιο αποθεματικό πλούτο και καθορίζει την οικονομική δραστηριότητα στις χώρες-μέλη της ΕΕ. Τέλος, ο πολιτιστικός τομέας του Συστήματος αποτελείται από τις πηγές πνευματικής, ψυχολογικής και πολιτιστικής επιρροής πάνω στην ευρεία μάζα με κυρίαρχα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ιδιαίτερα την τηλεόραση. Μέλη του "πολιτιστικού καθεστώτος" αποτελούν οι καλλιτέχνες, οι δημοσιογράφοι, οι αθλητές και γενικά όλοι όσοι εκτίθενται δημόσια και υπηρετούν ταπεινά και αδιαμαρτύρητα τους σκοπούς του, ειδ' άλλως θα παρέμεναν στην αφάνεια. Ο τελευταίος συνίσταται στην καθοδήγηση του κόσμου προς συγκεκριμένες στάσεις, απόψεις και αντανακλαστικά που χαρακτηρίζονται από συναισθηματική αστάθεια μεταξύ χαράς, λύπης και απόγνωσης, η απομάκρυνση από σταθερές αξίες αναφοράς και η υποβάθμιση του πνεύματος.

Κάθε ένας από τους τρεις ανωτέρω πυλώνες διαθέτει επίσης μια παράνομη, σκοτεινή και υπόγεια πλευρά, η οποία, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα φανερή. Έτσι, αναγνωρίζεται το Παρακράτος που λειτουργεί στο πλαίσιο μεγάλων και μικρών κομμάτων, Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, κεκαλυμμένων ιδρυμάτων ή ανεπίσημα και επιτελεί λειτουργίες τις οποίες το Κράτος δεν μπορεί να εκτελέσει άμεσα. Σημαντικό μέγεθος κατέχει, επίσης, η Παραοικονομία, η οποία συνίσταται σε όλη την παράνομη, αφορολόγητη και άδηλη οικονομική και επιχειρηματική δραστηριότητα με συμβάσεις "κάτω από το τραπέζι", κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών σε "φορολογικούς παραδείσους" και νομιμοποίηση-"ξέπλυμα" βρόμικου χρήματος μέσω διαφόρων πολυγωνικών συναλλαγών. Τόσο εντός κάθε χώρας όσο και σε διεθνές επίπεδο η παραοικονομία αποτελεί από μόνη της ένα τεράστιο Σύστημα που χρηματοδοτεί μεταξύ άλλων διεφθαρμένους πολιτικούς, πολεμικές συρράξεις, καθώς και είναι ο κύριος χρηματοδότης της σύγχρονου αλλοτριωτικού πολιτισμού που αναφέρεται συχνά με τον όρο "Υποκουλτούρα".

Ο απλός άνθρωπος γεννιέται αθώος, πηγαίος και αληθινός αλλά όντας υπό τη συνεχή φθαρτική επίδραση του Συστήματος, είτε διαφθείρεται ο ίδιος και συμμετέχει σε αυτό, είτε παραμένει εκτός αυτού και αδρανοποιείται ψυχικά και πνευματικά. Κοινωνία και Σύστημα βρίσκονται σε μια άδηλη αέναη μάχη, θέμα του επόμενου άρθρου.-