Σχεδόν το σύνολο της διανοητικής λειτουργίας του ανθρώπου βασίζεται στις αρχές της λογικής και των μαθηματικών. Ένα μεγάλο μέρος των καθημερινών προβλημάτων και σχεδόν όλα τα επαγγέλματα χρησιμοποιούν μεθοδολογία παρόμοια με εκείνη της επίλυσης τυπικών μαθηματικών προβλημάτων.
Η σύλληψη και κατανόηση του περιβάλλοντος, ο υπολογισμός ποσοτήτων με αριθμούς, η αναγνώριση, ταξινόμηση και ανάλυση πληροφοριών και η εξαγωγή συμπερασμάτων είναι μερικά από τα είδη νοητικών εργασίων που επιτελούνται με την άμεση εφαρμογή των μαθηματικών. Σχεδόν πάντα στην πράξη, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, ακολουθείται η ίδια διαδικασία: αρχικά συλλαμβάνεται νοερώς το περίγραμμα του προβλήματος, διαχωρίζονται τα γνωστά δεδομένα από τα ζητούμενα και επιλέγεται και εκτελείται ο εκάστοτε βηματικός αλγόριθμος, ο οποίος καταλήγει από τα δεδομένα στο αποτέλεσμα. Το τελευταίο στάδιο είναι το πιο κρίσιμο, δύσκολο και καθοριστικό, στο οποίο απατείται η υψηλή νοημοσύνη του ανθρώπου και δεν μπορεί να επιτελεστεί από μηχανή. Ιδιαίτερα στον επαγγελματικό τομέα ελάχιστες περιπτώσεις λειτουργιών δεν απαιτούν την αυστηρή χρήση μαθηματικών. Οι φυσικές επιστήμες (φυσική, χημεία, μηχανική κλπ) βασίζονται άμεσα στην εφαρμογή μαθηματικών θεωρημάτων για την εξήγηση και πρόβλεψη των φαινομένων. Ειδικά η Πληροφορική αποτελεί η ίδια μια μορφή καθαρών μαθηματικών, με τη διαφορά οι υπολογισμοί γίνονται με γράμματα μιας τυπικής γλώσσας και όχι με αριθμούς. Λιγότερη εξάρτηση από τα μαθηματικά έχουν οι βιολογικές και ανθρωπιστικές επιστήμες και ακόμα λιγότερη οι τέχνες, ωστόσο και εκεί ο άνθρωπος λειτουργεί λογικά σε πιο υποσυνείδητο επίπεδο. Είναι γνωστή η σχέση των μαθηματικών με τη μουσική, την οποία πρώτος ο Πυθαγόρας περιέγραψε μέσω της δόνησης μιας χορδής, καθώς και ο αριθμός της Χρυσής Τομής (1,618...) με βάση την οποία σχηματίζονται πολλά φυσικά (πχ. νιφάδες χιονιού, φύλλα δένδρων) και καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Στις περιπτώσεις της διαίσθησης και του ενστίκτου η σημασία των μαθηματικών χάνεται, καθώς δεν μπορούν να αναπαραστήσουν πλήρως τις αφηρημένες διαδικασίες της διάμεσης γνώσης, της διαισθητικής εμπειρίας και της δημιουργικής φαντασίας.
Εκ φύσεως τα μαθηματικά είναι ψυχρά, ουδέτερα και αδιάφορα, δεν διακρίνονται από συναισθηματικό χρώμα και δεν στοχεύουν σε κάποιον σκοπό, αλλά μόνο το αποτέλεσμα της εφαρμογής τους από τον άνθρωπο προσδίδει νόημα στην ύπαρξή τους. Για παράδειγμα, οι μαθηματικοί υπολογισμοί που θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή της πυρηνικής ενέργειας είναι ανεύθυνοι και δεν έχουν σχέση με το αν η τελευταία θα αξιοποιηθεί με ευεργετικό ή καταστροφικό τρόπο. Συνεπώς, τα μαθηματικά δεν μπορούν να εκφράσουν την αιτία της εφαρμογής τους, τον ανθρώπινο στόχο τον οποίο υπηρετούν και το αποτέλεσμα αυτού στην κοινωνία ή, με άλλα λόγια, δεν είναι "καλά" ή "κακά". Αντίθετα, η σχέση τους με την ηθική είναι συμπληρωματική: τα πρώτα οδηγούν από την αρχική στην επιθυμητή κατάσταση αλλά η δεύτερη προσφέρει τον σκοπό και το νόημα.
Η σημασία των μαθηματικών στην εκπαίδευση δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά. Η μαθηματική εκπαίδευση, από την πρώτη μέρα της ζωής μέχρι την τελευταία, και ιδιαίτερα στο σχολικό και ακαδημαϊκό στάδιο, αποτελεί ένα από τα ελάχιστα απαραίτητα εφόδια του ανθρώπου στη ζωή και αναγκαίο στοιχείο της Παιδείας, το οποίο είχε αναγνωριστεί ήδη από τα Αρχαία χρόνια. Ωστόσο, το σημαντικότερο αξίωμα που πρέπει να κατέχει ο καθένας είναι αυτό του ορίου των μαθηματικών: τα ίδια είναι κενά και από μόνα τους δεν οδηγούν πουθενά, αλλά λαμβάνουν νόημα ύπαρξης μόνο μέσα από τον Ανθρωπισμό, τον οποίο οφείλουν να υπηρετούν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.