Η απερισκεψία του Ήλιου

Κάποτε σε έναν κόσμο παραμυθένιο ο Ήλιος δεν έδυε ποτέ έλαμπε μέρα και νύχτα φώτιζε τους ανθρώπους τα ζώα τα φυτά, ζέσταινε τους ποταμούς τις λίμνες και την θάλασσα.

Ένα παλικάρι αγάπησε μια νέα ήταν έτοιμος να κάνει θυσίες νοιαζόταν και ενδιαφερόταν για αυτήν, ήθελε να είναι συνεχώς κοντά της του άρεσε έτσι όπως είναι δεν ήθελε να αλλάξει τίποτα την αγαπούσε χωρίς πρέπει και γιατί, χωρίς σύνορα έδινε ζωή στην ζωή του!

Η μητέρα της κόρης μόλις το έμαθε αντέδρασε αποφάσισε να ανοίξει ένα γκρεμό βαθύ για να μην επιτρέπει την κόρη της να βλέπει τον νέο.

Οι μέρες πέρναγαν και οι ερωτευμένοι μαράζωναν, έτσι μια μέρα αποφάσισαν να «κοιμηθούν» για πάντα την ίδια ώρα πέφτοντας στον γκρεμό.

Τα πουλιά που παρακολουθούσαν συγκινήθηκαν, για να αποτρέψουν την μοιραία απόφαση λίγο πριν τις δώδεκα ενώθηκαν συντονισμένα δημιουργώντας μια «γέφυρα», η μητέρα της κόρης μόλις το είδε χρησιμοποίησε και πάλι τις μαγικές ικανότητες φύσηξε δυνατά και πάγωσε την «γέφυρα» με τους νέους την ώρα που την διάβαιναν.

Ο Ήλιος βλέποντας ότι έμειναν ακίνητοι λίγο πριν σφιχταγκαλιαστούν αποφάσισε να βοηθήσει, έτσι έστειλε όλες τις ζεστές ακτίνες πάνω τους και μονομιάς τους ξεπάγωσε, δεν υπολόγισε όμως τον αποσυντονισμό της «γέφυρας» και την πτώση των νέων.

Οι νέοι βρήκαν τραγικό θάνατο πέφτοντας, ο Ήλιος θεώρησε υπεύθυνο τον εαυτό του, τα αστέρια διέδωσαν ότι από τότε τα βράδια δύει για να θρηνήσει του νέους και την ημέρα ανατέλλει να ζητήσει συγνώμη για την απερισκεψία του.-

Η ιστορία μου είναι αληθινή όσο ένα παραμύθι, 

ένα παραμύθι είναι αληθινό όσο το πιστεύουμε.

Σημασία όμως δεν έχει το ένα ή το άλλο, 

σημασία έχει κάθε ιστορία να διδάσκει κάτι!

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος.

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ