Η Αρχή Διατήρησης του Καλού

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Οι σύγχρονες προηγμένες κοινωνίες πέρασαν από την μεταπολεμική ανάπτυξη στη φάση της σχετικής οικονομικής εξισορρόπησης, ενώ τελευταία καταγράφονται οι πρώτες τάσεις ύφεσης και παρακμής. Τόσο στον υλικό τομέα (πχ. έδαφος, παραγωγή, πλούτος κλπ), όσο και στον πνευματικό-πολιτιστικό (πχ. νέες ιδέες) διαπιστώνεται στασιμότητα ή οπισθοδρόμηση, αλλά η κατανομή των πόρων στον πληθυσμό παραμένει άδικη υπέρ μιας ολιγομελούς τάξης. Με άλλα λόγια, η πίτα δεν μεγαλώνει αλλά μοιράζεται ξανά και όλο και λιγότεροι απολαμβάνουν μεγαλύτερα κομμάτια εις βάρος των άλλων.

Τα διαφυγόντα κεφάλαια από την πραγματική οικονομία, οι μειώσεις από την πρόσοδο, την παραγωγικότητα και την απασχόληση της ευρείας μάζας και κάθε αφαίρεση ενός λαϊκού συμφέροντος δεν εξαφανίζεται, αλλά μεταφέρεται σε συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας, τα οποία προκάλεσαν την αρχική ζημία. Για παράδειγμα, στην τρέχουσα κρίση της Ελληνικής οικονομίας το διαθέσιμο εισόδημα, η κατανάλωση, οι θέσεις εργασίας και η ποιότητα ζωής εκατομμυρίων πολιτών δεν χάνονται, αλλά καταλήγουν σε διάφορους άλλους, ξένους προς το Ελληνικό συμφέρον, προορισμούς. Έτσι, μέρος του πλούτου διοχετεύεται στο εκάστοτε εγχώριο πολιτικό κατεστημένο με τη μορφή διαφόρων νόμιμων ή μη παροχών, αμοιβών κλπ, το οποίο προσκλήθηκε από το διεθνές σύστημα, προθυμοποιήθηκε να υπακούσει στις επιταγές του, προωθήθηκε με τη βοήθειά του μέχρι την εξουσία και εκτέλεσε αυτές μέχρι πέρας με διάφορες μεθοδεύσεις, παραπλανητικές ανακοινώσεις και εκμετάλλευση της θέσης του. Παράλληλα κερδισμένα είναι, επίσης, τα μεγάλα εγχώρια οικονομικά συμφέροντα από το κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, τη μείωση του εργατικού κόστους, τη μαζοποίηση της κατανάλωσης και τα νέα ολιγοπώλια που προστίθενται στα παλαιά. Ο μεγάλος ωφελημένος, όμως, είναι το ίδιο το υπερεθνικό σύστημα εξουσίας που εφηύρε, οργάνωσε, χρηματοδότησε και επέβαλε την οικονομική κρίση, τόσο στην Ελλάδα όσο και αλλού, στο οποίο ανήκουν, μεταξύ άλλων, επώνυμοι επενδυτές, ανώνυμα θεσμικά κεφάλαια, διεθνή πιστωτικά ιδρύματα και άλλα σκιώδη χρηματιστικά συστήματα. Συνεργάτες και συμμέτοχοι στην εκμετάλλευση περιφερειακών κρατών αποτελούν και ισχυρά κράτη, όπως το Γερμανικό, το οποίο σκοπεύει να μετατραπεί σε οικονομία κεφαλαιοκρατών πολιτών που απασχολούνται σε υψηλά αμειβόμενες θέσεις υπηρεσιών και διοίκησης ανά την Ευρώπη. Παράλληλα, διεφθαρμένες κυβερνήσεις άλλων, φαινομενικά ασύνδετων και απομακρυσμένων κρατών, όπως των πλούσιων Αραβικών, ωφελούνται έμμεσα. Το σχέδιο είναι προαποφασισμένο, υπολογισμένο και υπογεγραμμένο μέσα από διάφορες διπλωματικές και οικονομικές διεθνείς συμφωνίες, ώστε τα αποτελέσματά του να είναι επακριβώς γνωστά εκ των προτέρων.

Το συνολικό Καλό, το Συμφέρον και η Ωφέλεια δεν χάνονται, αλλά αναδιαμοιράζονται και αλλάζουν χέρια, τις περισσότερες φορές κρυφά και στο παρασκήνιο, για να μην προκαλέσουν μαζικές και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Η αρχή της διατήρησης του Καλού δεν ισχύει μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά και στον ψυχολογικό, πνευματικό, πολιτιστικό κλπ. Η απώλεια της γνώσης και της εκπαίδευσης, η καταπίεση της προσωπικότητας, ο περιορισμός της δράσης, η υφαρπαγή των ονείρων και η εξαφάνιση μιας ολόκληρης γενεάς που βιώνει ο Έλληνας πολίτης καταλήγει σε ευτυχία, άνεση και ικανοποίηση για ορισμένους που ωφελούνται με δύο τρόπους: είτε γιατί η οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση βελτιώνεται δραματικά είτε γιατί αντλούν χαιρέκακη και εμπαθή ικανοποίηση από τη δυστυχία και το φόβο των θυμάτων. Η οριστική λύση δεν είναι μόνο η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ασθενέστερων μελών, αλλά η πραγματική πρόοδος και αύξηση της συνολικής κοινωνικής ποσότητας. Μια από τις ελάχιστες ιστορικές εξαιρέσεις, όπου υπήρξε ταυτόχρονα ουσιαστική ανάπτυξη και σχετικά δίκαιη κατανομή της ήταν οι άμεσες μεταπολεμικές δεκαετίες, όταν οι ζωές και η δυστυχία όσων βίωσαν τον πόλεμο "πουλήθηκαν" για να αγοραστεί η ευημερία που ακολούθησε. Το στοίχημα του ανθρώπου με την ιστορία είναι να εξασφαλιστεί πραγματικό πλεόνασμα που δεν θα έχει προπληρωθεί από την ατυχία κανενός.-