Τα λόγια θέλουν ζυγαριά

Σε μια μεγάλη εύφορη κοιλάδα ζούσε ένας Ελέφαντας θεωρούσε τον εαυτό του ανίκητο και περηφανευόταν για το μέγεθος του.

Ένα απόγευμα καθώς έκανε περίπατο χώθηκε ανάμεσα στα πόδια του ένα Ποντίκι, με τρεμάμενη φωνή του είπε: Σώσε με από την Γάτα και εγώ θα στο ανταποδώσω.

Ο Ελέφαντας ξέσπασε σε δυνατά γέλια ήταν τόσο δυνατά που ακούστηκαν σε όλη την κοιλάδα, με την προβοσκίδα του έδωσε μια στην Γάτα και την πέταξε σαράντα μέτρα μακριά.

Σου έσωσα την ζωή γιατί με έκανες να γελάσω, εσύ ένα μικρό ασήμαντο ποντικάκι τι βοήθεια μπορείς να δώσεις σε εμένα τον θεόρατο είπε ο Ελέφαντας.

Καθώς έφευγε το Ποντίκι μονολόγησε δυνατά να το ακούσει ο Ελέφαντας: «Τα λόγια θέλουν ζυγαριά» η υπεροψία σε κυρίευσε μα θα ’ρθει η ώρα που θα νιώσεις τον εαυτό σου αδύναμο, μπορεί τώρα να με περιγελάς μα κάποτε ίσως σε βοηθήσω να κρατηθείς να σκαρφαλώσεις στην κορυφή των βουνών. 

Μετά από λίγες εβδομάδες ήρθαν κυνηγοί για να πιάσουν άγρια ζώα προκειμένου να τα πάνε στο τσίρκο της διπλανής πόλης, την ίδια νύχτα ο Ελέφαντας αιχμαλωτίστηκε στην παγίδα τους…το Ποντίκι πλησίασε με προσοχή και είπε στον Ελέφαντα: Είμαι αυτός που κάποτε περιγέλασες ο μικρός και ασήμαντος Ποντικός σε λίγα λεπτά θα σου χαρίσω την ελευθερία και άρχισε να κόβει με τα δόντια το χοντρό σχοινί, πράγματι ο Ελέφαντας λύθηκε, πριν πάρει τον δρόμο προς την ελευθερία είπε στον Ποντικό: Κανείς δεν είναι τόσο δυνατός ώστε να μην έχει την ανάγκη του άλλου… σ’ ευχαριστώ!.-

 

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος.

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ