Ο Γιώργης ο ρακοσυλλέκτης

Ο Γιώργης ο φίλος μου, ασκεί το επάγγελμα του ρακοσυλλέκτη. Έχει ένα χειροκίνητο καροτσάκι και γυρίζει καθημερινά στην αγορά

κι όπου βρει χαρτοκιβώτια, χάρτινες συσκευασίες και γενικά χάρτινα απορρίμματα τα μαζεύει, τα βάζει με επιμέλεια στο καρότσι του και τα μεταφέρει τα βράδια σε κάποια παμπάλαια αποθήκη, όπου τα στοιβάζει σε ντάνες και περιμένει τον έμπορο να έρθει, να τα ζυγίσει και να τα φορτώσει για την ανακύκλωση.

          Είναι τίμιο παλικάρι ο Γιώργης. Πάντα δουλεύει με το χαμόγελο. Πάντα έχει μια καλή κουβέντα για όλους στο στόμα του κι έτσι όλοι οι μαγαζάτορες τον αγαπούν, τον φροντίζουν και τον διευκολύνουν όσο μπορούν στο έργο του. Μέχρι κι οι γυναίκες των καταστηματαρχών συγκεντρώνουν συχνά πυκνά τα παλιά περιοδικά  απ’ το σπίτι και τα παραδίδουν στον συμπαθέστατο Γιώργη.

          Για να βγει μεροκάματο, όπως καταλαβαίνετε, πρέπει να μαζευτεί ικανή ποσότητα χαρτιού πράγμα που απαιτεί χρόνο πολύ, προσπάθεια μεγάλη και, ασφαλώς, δυνατά μπράτσα, για να μεταφέρουν το καρότσι σ’ όλες τις γειτονιές.

          Μερικές φορές, ειδικά όταν σε κάποιο χωριό υπάρχει πανηγύρι ή κάποια γιορτή, ο Γιώργης είναι πάντα παρών και πραγματικά πετυχαίνει το στόχο του. Υπήρξαν μέρες που κατάφερε και γέμισε μέχρι και τρεις φορές την καρότσα του πράγμα, που ασφαλώς του έδωσε μια οικονομική άνεση αρκετά σημαντική.

          Τώρα τελευταία ο Γιώργης άλλαξε λιγάκι. Η οικονομική του κατάσταση φαίνεται πως βελτιώθηκε πάρα πολύ, αφού αγόρασε καινούργια ρούχα και παπούτσια και, γενικά, κυκλοφορεί στην αγορά μ’ έναν άλλο αέρα.

          Το πιο σημαντικό όμως είναι πως ο Γιώργης κατάφερε κι αγόρασε ένα παλιό μεν αλλά πολύ ανθεκτικό φορτηγάκι για να κάνει πιο εύκολα τις μεταφορές του χαρτιού. Δουλεύει, βέβαια, και πάλι πολύ σκληρά και, ασφαλώς, το μεροκάματο πάλι βγαίνει πολύ δύσκολα. Αλλά η βελτίωση που παρατηρήθηκε είναι αισθητή.

          Κανείς δεν ξέρει την αιτία αυτής της μεταβολής, μια και ο Γιώργης δε μιλάει πολύ εύκολα ούτε στις δύσκολες ούτε στις εύκολες στιγμές της ζωής  του.    Έτσι λοιπόν αποφάσισα να λύσω εγώ αυτό το μυστήριο. Πήγα, που λέτε,  τον βρήκα στην πιάτσα και τον ρώτησα τι ώρα σχολάει. Όταν πήρα τις πληροφορίες μου, του πρότεινα κάτι πολύ σημαντικό και ασφαλώς πρωτότυπο για το Γιώργη. Του είπα να βρεθούμε στο Κουτούκι του Μηνά και να πιούμε ένα κρασάκι μασουλώντας κάποιο μεζεδάκι λαχταριστό.

          Τα μάτια του Γιώργη άστραψαν στην πρότασή μου και δέχτηκε, με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση, την πρόσκληση, αφού τέτοιες περιπτώσεις και τέτοιες ευκαιρίες δεν υπήρξαν ποτέ άλλοτε. Ο Γιώργης δεν είχε δοκιμάσει καθόλου τη ζωή του ταβερνόβιου μια και δεν έφταναν τα έρμα τα λεφτά. Την κανονισμένη ώρα λοιπόν, καθίσαμε κανονικά, παραγγείλαμε τα δέοντα, ήρθε και το μισόκιλο με το λαχταριστό κρασάκι κι άρχισε ή κουβέντα.

          Στο δεύτερο μισόκιλο οι γλώσσες άρχισαν να λύνονται και ο Γιώργης άρχισε ν’ απαντά στις ερωτήσεις μου. Μου αποκάλυψε λοιπόν τα εξής συγκλονιστικά.       Πριν από ενάμισι χρόνο περίπου, ο Γιώργης βρέθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Πλατεία Κουμουνδούρου. Κάποιος του είχε σφυρίξει ότι εκεί θα γινόταν ένα μεγάλο πανηγύρι και στα σίγουρα ο Γιώργης θα μάζευε πολύ χαρτί για ανακύκλωση.

          Πράγματι λοιπόν εκεί στην Κουμουνδούρου, που είναι και τα Γραφεία του Κυβερνώντος Κόμματος, κάποια μέρα ο κ. Αλέξης Τσίπρας, ο Πρωθυπουργός μας δηλαδή, άρχισε να σχίζει τα μνημόνια στο γόνατο και να πετάει τα χαρτιά στο δρόμο, όπως ακριβώς είχε υποσχεθεί στο λαό, πριν κατακτήσει τον πρωθυπουργικό θώκο. Τα μισούσε τόσο πολύ τα μνημόνια και καταριόταν όσους τα υπέγραψαν, ενώ αυτός και ο συνεργάτης του Πάνος Καμένος ωρύονταν, ότι δεν επρόκειτο ποτέ μα ποτέ να υπογράψουν Μνημόνιο!

          Θα πρέπει να κουράστηκε πολύ εκείνη την ημέρα ο κ. Πρωθυπουργός. Τα έσκιζε τα μνημόνια με πάθος και με σύστημα και από

ρεσα, που δεν πήρε για βοηθό του το συνεταιράκι του, τον Πάνο τον Καμένο, που ξέρει από τέτοιες δουλειές.

          Τα μνημόνια, ως γνωστόν, έχουν πολλές σελίδες κι είναι γραμμένα σε χαρτί πολυτελείας. Κατάφερε επομένως ο Γιώργης ο ρακοσυλλέκτης, μέσα σε λίγες ώρες, να συγκεντρώσει τόσο πολύ χαρτί και μάλιστα πρώτης ποιότητας, που, όταν το πούλησε, γέμισαν οι τσέπες του με τάλαρο, που πήγε καπνός.

          Με τα σκισμένα μνημόνια λοιπόν, ο Γιώργης κατάφερε να βελτιώσει τη ζωή του. Κατάφερε να πλουτίσει σχεδόν και να κάνει ένα μεγάλο οικονομικό άλμα. Αυτό ήταν το μεγάλο μυστικό του, που το αποκαλύπτω σήμερα.

Τα μνημόνια, δηλαδή, κάνουν καλό σε ορισμένους ανθρώπους ακόμη κι όταν  είναι σκισμένα από τα χέρια του κ. Πρωθυπουργού!!!!!

                                                      ΤΟΠΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

                                                  ΔΗΜΟΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ