Εναλλακτική Ορολογία

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Πολλές φορές στην καθημερινότητα χρησιμοποιούμε έννοιες των οποίων ο ορισμός είναι διαφορετικός από αυτό που εννοούμε. Για παράδειγμα, η δημοκρατία ορίζεται ως το σύστημα εξουσίας του λαού, ενώ συνήθως η λέξη αναφέρεται μόνο στη διαδικασία των κατευθυνόμενων εκλογών και όχι στο πλήθος των λοιπών μηχανισμών που την εξασφαλίζουν. Σε άλλες περιπτώσεις αποσιωπώνται εσκεμμένα ορισμένα χαρακτηριστικά της έννοιας και παρουσιάζεται μια μερική εικόνα της. Για παράδειγμα, ο καπιταλισμός ορίζεται ως η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής αλλά δεν αναφέρεται ότι αυτή οδηγεί στον έλεγχο του εργατικού δυναμικού που μισθώνεται-"νοικιάζεται" για έναν συγκεκριμένο μισθό. Έτσι, θα ήταν χρήσιμο, αποκαλυπτικό και εκπαιδευτικό αν εντοπιζόταν το πραγματικό νόημα, έστω περιφραστικά, των λέξεων που χρησιμοποιούμε.

Μια έννοια που συχνά παρερμηνεύεται και παρεξηγείται είναι εκείνη του λεγόμενου Συστήματος, ή αλλιώς καθεστώς, κατεστημένο κλπ, η οποία τις περισσότερες φορές αναφέρεται στο πολιτικό Σύστημα. Το τελευταίο υποτίθεται ότι επιλέγεται και υπηρετεί τον λαό, υπακούει στο Σύνταγμα και τους νόμους του Κράτους και λειτουργεί υπέρ του Έθνους, αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα σύνολο επαγγελματιών διαχειριστών και τροποποιητών της συνείδησης του κόσμου, των οποίων η μόνη επιδίωξη είναι η διατήρηση στην εξουσία και με μία λέξη θα μπορούσαν να ονομαστούν "εθνικοί τυχοδιώκτες". Αντίστοιχα, μπορεί να αποδοθεί η πραγματική λειτουργία των διαφόρων υπουργείων ως εξής: το υπουργείο Οικονομικών να ονομαστεί "υπηρεσία είσπραξης φόρων", το υπουργείο Παιδείας "ίδρυμα περιορισμένης και κατευθυνόμενης εκπαίδευσης", το υπουργείο Υγείας "οργανισμός παροχής ελάχιστης υγείας για την επιβίωση" και το υπουργείο Ανάπτυξης να αλλάξει και να ονομάζεται Υπανάπτυξης. Στενά συνδεδεμένο με το πολιτικό αποτελεί και το οικονομικό Σύστημα που απαρτίζεται από τους μεγάλους εγχώριους τραπεζίτες και επιχειρηματίες. Στην κοινή γνώμη προωθείται ότι στηρίζουν την ανάπτυξη, την απασχόληση και την ευημερία της χώρας αλλά στην πραγματικότητα επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες πλούτου και σε συνεργασία με τους πολιτικούς να μονοπωλήσουν την αγορά και να περιορίσουν τα εργατικά δικαιώματα. Τα τελευταία χρόνια συμμέτοχοι στον οικονομικό πόλεμο εναντίον της κοινωνίας προστίθενται και οι διεθνείς επιχειρήσεις-αλυσίδες που επιτείνουν τον ανταγωνισμό και ωθούν τις εγχώριες σε χρεοκοπία. Συνολικά, θα μπορούσαν να ονομάζονται "οικονομική Σκύλα και Χάρυβδη". Επίσης, το πραγματικό κίνητρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι μια ισότιμη οικονομική και κοινωνική ενοποίηση των Ευρωπαϊκών λαών αλλά μια μέθοδος αποικιακού ελέγχου των μικρών χωρών από τις μεγάλες μέσω της ίδρυσης ψεύτικων και θεσμών-βιτρίνων, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η Επιτροπή, ενώ το όνομα που θα της αποδώσει η ιστορία είναι "Γερμανική-Τραπεζική Αυτοκρατορία" ή Pax Credo-Germanica.  Από την άλλη πλευρά, ο απλός κόσμος, δυστυχώς, αποτελεί θύμα και υπηρέτη που πιστεύει στο ρητό "η ελπίδα πεθαίνει τελευταία". Συνολικά το Σύστημα, στο οποίο συμμετέχουν ως διαφημιστές και καλλωπιστές τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι καλλιτέχνες τους, μπορεί να περιγραφεί ως ένα "ανοικτό δημόσιο θέατρο", όπου κομπάρσος είναι ο λαός και πρωταγωνιστές τα δημόσια πρόσωπα, ενώ οι παραγωγοί ελέγχουν τη ροή του έργου κρυφά από το παρασκήνιο. 

Σημειώνεται ότι οι παραπάνω "μεταφράσεις" ισχύουν μόνο για συγκεκριμένη χώρα και όχι για άλλη. Για παράδειγμα, πρωθυπουργός στην Ελλάδα σημαίνει ένας εκτελεστής των αλλοδαπών εντολών που εναλλάσσεται κάθε δύο χρόνια για να μην συσσωρευτεί η εθνική οργή, ενώ στη Γερμανία αποτελεί έναν ηγέτη (Fuerer) που χαράζει πολιτική για τουλάχιστον 16 χρόνια. Θα ήταν ενδιαφέρουσα η έκδοση ενός ολόκληρου λεξικού με παρόμοια λήμματα.-