Με αρωγό τον εναέριο αναβατήρα του Χιονοδρομικού Κέντρου,
προσεγγίσαμε την κορυφή, περίπου στα 1.500μ απόσταση.
Ήταν Κυριακή 19 Μαρτίου 2017.
Το φρέσκο χιόνι, σ’ ένα ομαλά ανηφορικό ανάγλυφο, έκανε συναρπαστική
την πορεία μας.
Ο καιρός καλός, για την εποχή και το υψόμετρο, με αέρα 3-4 BF, ηλιοφάνεια με αραιά
σύννεφα και θερμοκρασία φυσικά με αρνητικό πρόσημο.
Φτάσαμε στην κορυφή σε μισή ώρα και κάτι.
Στο βουνό δεν μετράς ακριβώς ούτε το χρόνο ούτε το χώρο.
Εισπράττεις μόνο την ομορφιά του τοπίου και την μετουσιώνεις
ως αγαλλίαση μέσα σου.
Στην κορυφή, η αποθέωση του άσπρου σε αντίστιξη με το γλαυκό
του ουρανού, την απόλυτη σιγή και μαγεία της απεραντοσύνης ολόγυρα, από το ύψος
των 2,5 χιλιομέτρων.
Μεγάλος είσαι Κύριε και θαυμαστά τα Έργα σου.
Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, μνημείο Σέρβων πεσόντων του
Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βγαλμένο θαρρείς από παραμύθια, δεσπόζει στην κορυφή,
στην πιο απίθανη συγκυρία, καλυμμένο ολάκερο με πάγο!
Λίγες φωτογραφίες, έτσι για την απαθανάτιση!
Η κατάβαση, χωρίς τη χρήση του αναβατήρα, ως το Σαλέ το ίδιο
σαγηνευτική.
Ένα ζεστό ρόφημα, ανασκόπηση της ανάβασης στη τρίτη ψηλότερη
κορυφή της Ελλάδας και υπόσχεση για ραντεβού στη δεύτερη ψηλότερη, τον Σμόλικα.-
Θ. Τραϊανός
Φωτο: Γ. Τραϊανός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.