Όταν το παιδί μας βαριέται …

Γράφει η Ράνια Τοπτσόγλου*

Πολλές φορές οι γονείς νιώθουν άγχος, όταν ακούνε το παιδί τους να παραπονιέται ότι βαριέται και προσπαθούν συνεχώς να βρουν

τρόπους να το απασχολήσουν. Συνήθως κάτι τέτοιο γίνεται εντονότερο τα Σαββατοκύριακα ή σε περιόδους διακοπών, που οι δραστηριότητες των παιδιών μειώνονται.

Ας δούμε όμως τι μπορεί να σημαίνει το «βαριέμαι» των παιδιών:  Ένα ενδεχόμενο είναι εκείνη τη στιγμή το παιδί να μην ξέρει τι να κάνει και να το εκφράζει στους γονείς του ζητώντας καθοδήγηση. Επίσης, μπορεί με το «βαριέμαι» να λέει έμμεσα στους γονείς του ότι θέλει να κάνουν κάτι μαζί ή ότι θέλει να του ανοίξουν την τηλεόραση ή τον υπολογιστή. Τέλος, το «βαριέμαι» μπορεί να είναι αυτό που ακριβώς λέει η λέξη, δηλαδή ότι δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ με τίποτα, όπως πολύ συχνά συμβαίνει και στους ενηλίκους. Επομένως χρειάζεται να διερευνούμε κάθε φορά τι ακριβώς υπονοεί το παιδί μας, όταν λέει ότι βαριέται, ώστε να καταλήξουμε και πώς θα το χειριστούμε.

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας όταν «βαριούνται»; 

– Καταρχήν, κάντε το αυτονόητο: ρωτήστε τα με τι θα ήθελαν να ασχοληθούν για να μην βαριούνται. Αποφύγετε, ωστόσο, να τους δώσετε εσείς έτοιμες λύσεις, αφού τα παιδιά με την έμφυτη περιέργεια που διαθέτουν, θα βρουν σχεδόν πάντα κάτι να κάνουν για να γεμίσουν τον χρόνο τους. Μόνο αν δεν βρίσκουν κάτι από μόνα τους, μπορείτε να τους προτείνετε να ασχοληθούν με κάποια από τις αγαπημένες τους ασχολίες. Θυμίστε τους πόσα παιχνίδια και επιλογές έχουν για να γεμίσουν τον χρόνο τους και ενθαρρύνετέ τα να διαλέξουν κάτι από αυτά.

– Προσπαθήστε να μην δουν τηλεόραση ή να παίξουν με ηλεκτρονικά παιχνίδια, αφού έχει βρεθεί ότι αυτές οι δύο επιλογές κάνουν τα παιδιά λιγότερο δημιουργικά και εφευρετικά, αλλά περισσότερο παθητικά. Βάλτε συγκεκριμένα όρια στο πότε και για πόσο μπορούν να ασχοληθούν με αυτές.

– Μπορείτε επίσης να τους έχετε κάποια δραστηριότητα εκτός σπιτιού σύμφωνη με τα ενδιαφέροντά τους, όπως για παράδειγμα ένα σπορ που τους αρέσει, ώστε να έχουν κάτι να κάνουν τα απογεύματά τους. Προσοχή όμως να μην περάσετε στο άλλο άκρο και τους παραφορτώσετε το πρόγραμμα. Τα παιδιά πρέπει να έχουν ελεύθερο χρόνο για να ασχολούνται με ό,τι θέλουν εκείνα.

–   Σε γενικές γραμμές, προσπαθήστε να μην προλαβαίνετε να ικανοποιείτε εσείς αμέσως όλες τις ανάγκες τους για απασχόληση. Πρέπει να μάθουν αφενός να περιμένουν πριν αποκτήσουν αυτό που θέλουν και αφετέρου να μην εξαρτώνται από άλλους. Έτσι, σταδιακά θα γίνουν πιο ανεξάρτητα, αυτόνομα και δημιουργικά και θα αρχίσουν να βρίσκουν μόνα τους λύσεις σε ό,τι τα απασχολεί.

Τέλος, αν ένα παιδί, παρόλο που έχει πολλές ευκαιρίες για απασχόληση, παιχνίδι και συναναστροφή με φίλους, μοιάζει ξαφνικά να μην ενδιαφέρεται για τίποτα από όλα αυτά και να είναι μάλλον θλιμμένο παρά βαριεστημένο, διερευνήστε μήπως του συμβαίνει κάτι άλλο. Συζητήστε μαζί του, ακούστε τι έχει να σας πει και αν η κατάσταση δεν αλλάζει, ζητήστε τη βοήθεια ενός ειδικού.-

*Η Ράνια Τοπτσόγλου είναι Ψυχολόγος

http://psychologikiypostirixi.gr