Gay Pride: Όταν η διαφορετική σεξουαλική επιλογή διακωμωδείται.......

Βλέποντας, πλάνα και σκηνές από την λεγόμενη , «gay pride» φτάνοντας στους διαπληκτισμούς ανάμεσα σε μέλη ομάδων και

οργανώσεων υποστήριξης εναντίον ορισμένων συντηρητικών πολιτών, αναρωτιέσαι ποίος τελικά είναι πιο γραφικός από τους δυο; Ένας φιλελεύθερος προοδευτικός, ή κάποιος πιο συντηρητικός, παλαιών αρχών τύπος. Μια πάλη ενός εκσυγχρονισμού, μιας απελευθέρωσης με την παραμονή σε ελληνορθόδοξα ήθη και αρχές. Όμως στην μέση υπάρχουν άνθρωποι, πρόσωπα μοναδικά ξεχωριστά και ανεπανάληπτα, που έχουν γίνει αντικείμενα.

Μια σχέση ζωής, διακωμωδείται τραγελαφικά στους δρόμους και προσφέρεται ως βρώμα για πολιτικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις. Σ’ ένα κόσμο, που μετατρέπει τα πρόσωπα, σε άτομα και μάζες, την αγάπη και τον έρωτα σε ιδεολογήματα, με αξιακό και δικαιωματικό προσανατολισμό.  Κατ’ αυτόν τον τρόπο αποτελεί,  φυσική εξέλιξη η μεγαλειώδης αυτή συγκέντρωση, υπό τους ήχους της μουσική, με μασκαρέματα και χορούς. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, εκκλησιαστικές προσωπικότητες, διανοούμενοι, όλοι έχουν κάτι να πουν, είτε υπερασπίζοντας δικαιώματα, είτε προβάλλοντας αξίες και αρχές. Και είναι τραγικό, να χρησιμοποιείς ανθρώπους, για να πετύχεις τους σκοπούς σου, ν’ αναδεικνύεσαι έχοντας μετατρέψει, την σχέση, τον έρωτα και την αγάπη, σε πεδίο πολιτικών και θρησκευτικών αντιπαραθέσεων.

Ωστόσο, κάθε άνθρωπος βρίσκεται πάνω από ιδεολογίες, αξίες και αρχές. Η επιλογή μιας ερωτικής σύνδεσης, είτε ομόφυλης, είτε ετερόφυλης, δεν έχει να κάνει με την πρόοδο και την στασιμότητα, την ηθική και την ανηθικότητα, αλλά με την ίδια την ζωή. Το ζητούμενο είναι πως θα εξελιχθεί ο άνθρωπος, θα συνδεθεί  βαθιά μέσα από την σχέση μ’ έναν άλλον άνθρωπο, βλέποντας τον ως ολότητα, σώμα και ψυχή. Γι’ αυτό και το σεξ, δεν είναι αυτόνομο κομμάτι σ’ αυτήν την πορεία της σχέση, αλλά σημείο ολοκλήρωσης και ενότητας αυτής.

Σε μια ευσεβιστική και άκρως υποκριτική κοινωνία, το δημόσιο φιλί ανάμεσα σ’ ένα ετερόφυλο ζευγάρι, το χέρι-χέρι, ή η οποιαδήποτε ανοικτή εκδήλωση τους έρωτα τους, σίγουρα μπορεί να τραβήξει τα βλέμματα, να εγείρει σχόλια για την προσβολή της αισθητικής, ενός ανέραστου κόσμου. Που στην βαθιά δίψα του για καταξίωση και δόξα, για προσωπική προβολή, έχει ποινικοποιήσει τον έρωτα, την αγάπη, θάβοντας τα, στα συντρίμμια μιας υψηλής σοβαροφάνειας, μέσα από τύπους και κανόνες συμπεριφορών. Επομένως, την ίδια αντιμετώπιση και ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό, θα έχει κι ένα ομόφυλο ζευγάρι. Προς τι λοιπόν, αυτή η ξεχωριστή παρέλαση και γιορτή, στο βάθος δεν πρόκειται για διασφάλιση των δικαιωμάτων, αφού έχουν ολοκληρωθεί πρόσφατα από την πολιτεία. Το θέμα είναι η αποδοχή αυτής της σχέσης, από την μάζα, από την ίδια την κοινωνία, όμως ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που αγαπιούνται , δεν τους απασχολεί το σύνολο του κόσμου, ο τρόπος που θα συμπεριφερθούν δημόσια, δεν επιτρέπουν στον έρωτα και στην αγάπη τους, να εγκλωβιστεί σε κλισέ και συμπεριφορές τύπων, άλλα το ίδιο το συναίσθημα τους οδηγεί.

Γι’ αυτό εκείνο που διασπά και νικά την υποκριτική κοινωνία με την σαθρή ηθικοποίηση της ζωής, είναι η αγάπη, η αληθινή και ουσιαστική, που ξεπερνά τις ενοχές και τα στερεότυπα. Εκεί βρίσκεται και το κλειδί μέσα σε μια σχέση, γι’ αυτό η σεξουαλική επιλογή, αφορά και συνδέεται άμεσα με την ζωή. Το θέμα δεν είναι, αν η ομοφυλοφιλία είναι σωστό, ή λάθος, αμαρτία, ή όχι, αλλά αν μπορεί σ’ αυτήν την σχέση να εξελιχθεί ο άνθρωπος, να βρει αφορμή για ζωή, να μπορέσει ν’ αγαπήσει, συνδεόμενος αληθινά με τον άλλον. Όχι απλώς ως κάτι διαφορετικό ως αντικείμενο, αλλά ως έτερο, ως πρόσωπο δηλαδή.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να μετατρέπει σε κοινωνική διαδήλωση, ένα γεγονός που αφορά την  ζωή, για ν’ αποκομίσει οφέλη, χωρίζοντας την κοινωνία. Δεν είναι κριτήριο, που καθορίζει το πόσο απελευθερωμένοι, ή όχι είναι οι άνθρωποι και ο κόσμος.

Έπειτα, κανένας/καμία ομοφυλόφιλος/η, δεν έχει αυτή την ενδυμασία, δεν συμπεριφέρεται έτσι, κάνουμε λόγω λοιπόν,  για γελοιοποίηση αυτής της επιλογής, με σκοπό την εμπορική, πολιτική και οποιαδήποτε άλλη ωφελιμιστική τακτική.

Η ανάγκη, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ακόμα και στην ετεροφυλία, κρύβει την απουσία της αγάπης, Όπου εκείνη δεν υπάρχει, τότε εμφανίζεται η ανάγκη, ο ένας να κατοχυρωθεί νομικά, κοινωνικά, ή ακόμα χειρότερα να κατοχυρώσει αυτό που δεν βιώνει . Σ’ έναν αγώνα να επικρατήσει, να προβληθεί στην κοινωνία, να καταξιωθεί στους ανθρώπους. Γυρεύουμε την ανοχή και την αποδοχή, όχι την σύνδεση, την ουσιαστική σχέση. Προσμετράμε τους ανθρώπους και την σχέση μας μαζί τους, με το κύρος που θα μας δώσουν στην κοινωνία, αν μέσα απ’ αυτήν  θ’ ανέβουμε στα μάτια του κόσμου.

Μπουχτίσαμε από δικαιώματα και υποχρεώσεις, εκείνο που μας λείπει, είναι η αγάπη. Η έκπληξη μέσα στην ζωή μας, η δυνατότητα, να ερωτευτούμε το έτερον του εαυτού μας, όχι το διαφορετικό που θα είναι ίδιο μ’ αυτόν. Που δεν θα σταματά απλά και μόνον στην συνουσία, αλλά που θα ολοκληρώνεται μέσα σ’ αυτήν, η πορεία συνάντησης και ανακάλυψης του ετέρου. 

Τρυφωνόπουλος Γεώργιος

Θεολόγος

Αμύνταιο, 53200

tgeorgiosam@gmail.com

6987221930