Ορεινές διαδρομές:Καϊμακτσαλάν (Προφήτης Ηλίας) 2.524 μ. υψ.

17 Μαΐου 2018 

Ναι, ανεβήκαμε και ανοιξιάτικα στον Προφήτη Ηλία του Καϊμακτσαλάν.

Τις δύο προηγούμενες φορές είχαμε πατήσει την Τρίτη

ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, χειμώνα καιρό.

Η κυριαρχία του άσπρου του χιονιού αυτ το Σινιάτσικο﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ τον Γιαννιτσών﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽υρα, χωρίς όμως οι κουρασμένοι αλλά άπληστη μάτια μας να μπορεί να πετάξει πιο πή τη φορά απουσιάζει εμφαντικά.

Λίγες διάσπαρτες χιονούρες σε βυθίσματα και ανήλια, νοσταλγικά απομεινάρια περασμένου πια χειμώνα, υποδηλώνουν την αλλαγή εποχής.

Τα  αλπικά λιβάδια χωρίς το άχθος του χιονιού και των χιονοδρόμων, ξαναβρίσκουν δειλά-δειλά την πνοή τους.

Σε λίγο στην επικράτειά τους θα βόσκουν αμέριμνα και νωχελικά οι αρχέγονοι επισκέπτες τους, οι αγελάδες και τα πρόβατα.

Οι νεότεροι επισκέπτες, οι χιονοδρόμοι, ας περιμένουν.

Την αποκλειστικότητα του πράσινου παραβιάζουν ευχάριστα μοβ εκρήξεις.

Ολάνθιστες κατσούτκες (αγριόκροκοι) με τα μαβιά πέταλά τους, χαρίζουν απλόχερα την ομορφιά τους στους λαχανιασμένος ορειβάτες.

Λίγο πιο πέρα, σε μέρη πιο νοτισμένα από το λιωμένο χιόνι, εκπληκτικές κίτρινες πινελιές και ακόμη πιο ψηλά αγριοπανσέδες και φλογισμένα μικρολούλουδα, ανασυνθέτουν την ποικιλομορφία της ορεινής χλωρίδας, που αναγεννιέται.

«Μεγάλος Είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου.»

 Όσο ανηφορίζουμε τόσο ο ορίζοντας απλώνεται ολόγυρα, χωρίς όμως η κουρασμένη αλλά άπληστη ματιά μας να μπορεί να πετάξει πιο πέρα από τον κάμπο των Γιαννιτσών, το Βέρμιο, το Σινιάτσικο, το Βίτσι και το Βαρνούντα.

Η ανοιξιάτικη ατμοσφαιρική κουρτίνα κάνει τη ζημιά.

Όμως η θέα της λεκάνης του Αμυνταίου με τις τέσσερις λίμνες της και της κοιλάδας του Άγρα με τη δική της, εντυπώνεται αμετάκλητα στον αμφιβληστροειδή μας σε μια συγκυρία μοναδική.

Αυτό νομίζω, είναι το μέγιστο όφελος του ορειβάτη, καθώς πορεύεται προς την κορυφή.

Ένα αεράκι κρύο, ανοιξιάτικο μας συμβουλεύει να φορέσουμε το αντιανεμικό.

Ξεκινήσαμε την ανάβαση από τη βάση των αναβατήρων Σαραντόβρυση 1 και 2.

Ακολουθήσαμε πορεία παράλληλη με τους πυλώνες των αναβατήρων στην αριστερή μεριά τους και εκτός του χωματόδρομου, που υπάρχει αριστερότερα και οδηγεί στον Προφήτη Ηλία.

Δεν ακολουθήσαμε κάποιο μονοπάτι, η πλαγιά την οποία ανεβαίνουμε δεν είναι πολλή απότομη, μέτριας δυσκολίας, το έδαφος είναι χορταριασμένο αλλά σταθερό και σε 45 λεπτά περίπου καβατζάρουμε τον πρώτο ξύλινο πάσσαλο από τους πολλούς, που από το ύψος του τερματικού πυλώνα του αναβατήρα, σηματοδοτούν την κατεύθυνση για την κορυφή και οριοθετούν ταυτόχρονα την υψηλότερη πίστα του χιονοδρομικού.

Κινούμαστε πλέον δυτικά, η κλίση της πλαγιάς είναι ηπιότερη, το περπάτημα πιο εύκολο, το λαχάνιασμα λιγοστό.

Πολύ σύντομα μπροστά μας, στον ορίζοντα, σκάει μύτη ο σταυρός στην κορυφή της μυτερής στέγης του ναΐσκου του Προφήτη Ηλία.

Όσο ανεβαίνουμε, τόσο χαμηλώνει ο ορίζοντας, και το εκκλησάκι της κορυφής σιγά-σιγά αποκαλύπτεται ολόκληρο, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το πλεούμενο, που έρχεται από τα ανοικτά του πελάγους και το περιμένουμε στην ακροθαλασσιά, καθώς πρώτα αντικρίζουμε το κατάρτι και στη συνέχεια όλο το σκάφος, βαμμένο στο χρώμα του χιονιού με σκουρόχρωμη, σαν τη νύχτα, τη μυτερή κορυφή της στέγης του, καρφωμένη σαν μαχαιριά στα πουπουλένια σύννεφα.

Φτάνουμε, λίγο λαχάνιασμα ακόμη, λίγα βήματα απομένουν και να είμαστε στον περίβολό του.

Ένας περίβολος αλλιώτικος καθώς για κολονάκια έχει οβίδες του Α΄ παγκοσμίου πολέμου και για κάγκελα συνεστραμμένο συρματόπλεγμα του πολέμου.

Λίγο πιο χαμηλά στα νότια σε ένα ίσιωμα ξεχωρίζει ένα εξαιρετικά περιποιημένο ταφικό μνημείο, στο οποίο κάτω από το δάπεδό του υπάρχει ασφαλισμένη κρύπτη, οστεοθήκη των νεκρών Σέρβων στρατιωτών στη μάχη του Καϊμακτσαλάν στις 17 Σεπτεμβρίου 1916, εναντίον των Βουλγάρων, στη διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου.

Το εκκλησάκι, σλαβικής αρχιτεκτονικής, με λιγοστές φορητές εικόνες, αρκετά ευρύχωρο, θαρρείς και αναπέμπει δέηση για την εν ειρήνη ανάπαυση των Σέρβων αγωνιστών.

Εκκλησάκι και ταφικό μνημείο βρίσκονται σε Ελληνικό έδαφος, που με ευγένεια η Ελληνική Πολιτεία παραχώρησε την άδεια στους Σέρβους το 1924, να τα ανεγείρουν.

Επιστρέψαμε ακολουθώντας το χωματόδρομο, ο οποίος ξετυλίγεται στα δυτικά του κεντρικού αναβατήρα και καταλήγει στο Σαλέ του χιονοδρομικού κέντρου του Βόρα.

Φυσικά κατά διαστήματα τον παρακάμπτουμε για να συντομεύσουμε την κατάβαση.

Στοιχεία διαδρομής:

Ανάβαση:                           Από τα 2.054 μ. υψ. στα 2.524 μ. υψ.

Μήκος διαδρομής:                         3.040 μ.

Χρόνος:                              1 ώρα και 20 λεπτά.

Κατάβαση:                                     1 ώρα.

Συνολική απόσταση που διανύθηκε 6.770 μ. σε 3 ώρες και 15 λεπτά.-

Αμύνταιο 20-05-2018

Αθαν. Τραϊανός