-Ένας ποδηλάτης κάθε μέρα έπαιρνε το πρωινό τρένο με προορισμό την γειτονική χώρα και στην επιστροφή ερχόταν με ένα
ποδήλατο, στο πίσω μέρος είχε πάντα ένα μικρό σακί με άμμο.
ποδήλατο, στο πίσω μέρος είχε πάντα ένα μικρό σακί με άμμο.
-Όλα αυτά τα χρόνια ο τελώνης με μεγάλη επιμέλεια έψαχνε το σακί· το άνοιγε έβαζε το χέρι μέσα στην άμμο την ανακάτευε δεν έβρισκε τίποτα και του έδινε το ελεύθερο να περάσει, η ίδια δουλειά γινόταν κάθε μέρα με επιμέλεια και όλους τους τύπους.
-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ο τελώνης συνταξιοδοτήθηκε, μετά από λίγες μέρες βρέθηκε με τον ποδηλάτη σε ένα καφέ της πόλης ο τελώνης δεν έχασε τη ευκαιρία να τον ρωτήσει: Πες μου σε παρακαλώ τι την χρειαζόσουν όλη την άμμο! χρόνια τώρα δεν βαρέθηκες να την κουβαλάς;
-Ο ποδηλάτης αποκρίθηκε: Θα σου πω, την άμμο δεν την χρειαζόμουν ποδήλατα αφορολόγητα περνούσα... απλά εσύ έδινες σημασία στην άμμο και όχι στα ποδήλατα.-
(Ε)
Κεντρική ιδέα: Πολλές φορές «χανόμαστε» στο γράμμα του τύπου και μας διαφεύγει η ουσία.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος Εκδότης
iliadisspiros@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.