Ο ποδηλάτης (του τελωνείου)

-Ένας ποδηλάτης κάθε μέρα έπαιρνε το πρωινό τρένο με προορισμό την γειτονική χώρα και στην επιστροφή ερχόταν με ένα
ποδήλατο, στο πίσω μέρος είχε πάντα ένα μικρό σακί με άμμο.

-Όλα αυτά τα χρόνια ο τελώνης  με μεγάλη επιμέλεια έψαχνε το σακί· το άνοιγε έβαζε το χέρι μέσα στην άμμο την ανακάτευε δεν έβρισκε τίποτα και του έδινε  το ελεύθερο να περάσει, η ίδια δουλειά γινόταν κάθε μέρα με επιμέλεια και όλους τους τύπους.

-Έτσι πέρασαν τα χρόνια και ο τελώνης συνταξιοδοτήθηκε, μετά από λίγες μέρες βρέθηκε με τον ποδηλάτη σε ένα καφέ της πόλης ο τελώνης δεν έχασε τη ευκαιρία να τον ρωτήσει: Πες μου σε παρακαλώ τι την χρειαζόσουν όλη την άμμο! χρόνια τώρα δεν βαρέθηκες να την κουβαλάς;

-Ο ποδηλάτης αποκρίθηκε: Θα σου πω, την άμμο δεν την χρειαζόμουν ποδήλατα αφορολόγητα περνούσα... απλά εσύ έδινες σημασία στην άμμο και όχι στα ποδήλατα.-

(Ε)

Κεντρική ιδέα: Πολλές φορές «χανόμαστε» στο γράμμα του τύπου και μας διαφεύγει η ουσία.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος Εκδότης

iliadisspiros@hotmail.com