Ορειβασία στον Όλυμπο. Μέρος δεύτερο. Στο Οροπέδιο των Μουσών

Το Οροπέδιο των Μουσών είναι ένα αρκετά απλωμένο υψίπεδο, ψηλά στον Όλυμπο, που οριοθετείται από τις κορυφές Καλάγια 1

και 2, Προφήτης Ηλίας, Τούμπα και τα κράσπεδα της Γούρνας του Στεφανιού.

Το μέσο υψόμετρό του είναι 2.650 μ.

Παλιότερα οι ντόπιοι το έλεγαν «Ίσωμα Ηλία». Το 1913 οι Frederic Boissonnas και Daniel Baud-Bovy το ονόμασαν «Λιβάδι των Θεών».

Το 1961 ο Γιώσος Αποστολίδης το είπε «Οροπέδιο των Μουσών» και καθιερώθηκε.

Στην ανατολική άκρη του είναι κτισμένο το καταφύγιο «Χρήστος Κάκαλος» σε υψόμετρο 2.650 μ.

Ονομάζεται έτσι προς τιμήν του πρώτου επίσημου οδηγού του Ολύμπου.

Βλέπει κατάματα το Μύτικα και το Στεφάνι και ατενίζει το Μαυρόλογγο και τις κορυφές στα νότια.

Στο διάσελο ανάμεσα στην Τούμπα και τον Προφήτη Ηλία στέκεται, σαν δραγάτης, αψηφώντας αέρηδες, βροχές, χιόνια και κρύο, το καταφύγιο «Γιώσος Αποστολίδης σε υψόμετρο 2.700 μ.

Έχει το όνομα του ορειβάτη Γιώσου Αποστολίδη, ο οποίος σκοτώθηκε από πτώση στο Λούκι το 1964.

Τα δύο καταφύγια απέχουν μεταξύ τους 10 λεπτά δρόμο και μπορείς να πας από το ένα στο άλλο, σαν να πηγαίνεις από το Cafe Il Posto στο Bar Nama στο Αμύνταιο, και να γευτείς ένα αχνιστό τσάι στα ξύλινα τραπέζια με τους πάγκους τους και να καρπωθείς από διαφορετική οπτική γωνία το τοπίο.

Τυχαίνει μάλιστα πολύ συχνά να ακούσεις και να δεις να πετούν, κατάμαυρα κοράκια, φλερτάροντας με τις ορθοπλαγιές του Στεφανιού.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, 30-8-2018, μετά το φαγητό, ξεκούραση κι έναν ελαφρύ υπνάκο, πάντα με θαυμάσιο καιρό, ανεβήκαμε στον Προφήτη Ηλία 2.803 μ. υψ. Και στην Τούμπα 2.801 μ. υψ.

Η ανάβαση σε αυτές είναι εύκολη, με λίγο λαχάνιασμα και σύντομη.

Το μονοπάτι για την κάθε κορυφή αρχίζει από την «αυλή» του Καταφυγίου και είναι καλοσχηματισμένο.

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην ομώνυμη κορυφή, σχετικά ευρύχωρο, είναι κτισμένο μόνο με πλάκες με ιδιαίτερο σχέδιο για να αντέχει στους καιρούς της κορυφής και υπάρχει εκεί από τον 11^ο αιώνα.

Μπαίνεις μέσα σκυφτός, είναι σαν να προσκυνάς το εικόνισμα του Προφήτη, ο οποίος, μόλις τα μάτια σου συνηθίσουν στο σκοτάδι, σε καλοδέχεται στο μοναδικό ενιαίο χώρο, ανάβεις κερί για όποιους λόγους αισθάνεσαι ή όχι και βγαίνεις.

«Μάγεμα η φύση κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη» (Δ. Σολωμός).

Στα Δυτικά ο Μύτικας, το Στεφάνι, το Σκολιό, οι τρεις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου σε απόσταση αναπνοής.

Δέος!

Ανατολικά ολάκερη η ακτογραμμή της Πιερίας και το γαλάζιο άπλωμα της θάλασσας.

Αν μάλιστα ο καιρός έχει κέφια, μπορεί να δεις να σκάει μύτη μέσα από την αχλή ο Άθως.

Νότια οι κορυφές Πάγος, Καλόγερος, Φράγκου Αλώνι, Μεταμόρφωση, Κακάβρακας.

Βόρεια τα Πιέρια και η Πόλη της Κατερίνης με τα κεφαλοχώρια της.

Στην κορυφή της Τούμπας ανατριχιάζεις αντικρίζοντας τα Μεγάλα Καζάνια, ένα βάραθρο σαν χωνί, που σχηματίζουν οι ορθοπλαγιές των κορυφών Σκολιό-Σκάλα-Μύτικας-Στεφάνι-Τούμπα στη ΒΔ όψη, με άνοιγμα σαν αγκαλιά 1.000 μ. και βάθος ίσως 700 μ.

Η διαβίωση στο καταφύγιο, έστω για λιγότερες από 24 ώρες ήταν μια έκτακτη εμπειρία.

Η ξυλόσομπα στην τραπεζαρία-τζαμαρία άναψε νωρίς γιατί το κρύο, αν και Αύγουστος, ήταν αισθητό.

Το καταφύγιο διαθέτει και καθιστικό με πολύ όμορφο τζάκι αλλά πού να χωρέσει τόσο κόσμο;

Η θαλπωρή της διαχύθηκε καλοδεχούμενη από όλους.

Πίνοντας τσάι ή καφέ, πριν το βραδινό φαγητό, το πλήθος των ορειβατών έμοιαζε πολύβουο μελίσσι.

Στις κουβέντες άκουγες περιγραφές και αναλύσεις, όχι βέβαια πολιτικής επικαιρότητας, αλλά ορειβατικών διαδρομών και αναρριχήσεων.

Άλλη ανθρωπογεωγραφία!

Έξω από το καταφύγιο η νύχτα πλησίασε σιωπηρή, η ερημιά έγινε απόλυτη, το περίγραμμα των κορυφών θαμπό, είχε για φόντο τον έναστρο ουρανό.

Μια βραδιά στα 2.700 μ. υψ.

Πήγαμε για ύπνο με τις κότες, ούτε που περιμέναμε να σβήσουν τα φώτα στις δέκα και μισή.

Η διανυκτέρευση σε θάλαμο με οκτώ διώροφες κουκέτες ήταν ένα deja vu, κάτι το οποίο είχαμε ξαναζήσει νεοσύλλεκτοι στρατιώτες.-

Αμύνταιο Οκτώβρης 2018

Θ. Τραϊανός