Ορειβασία στον Όλυμπο: Ο επίλογος

Κατάβαση: Οροπέδιο των Μουσών-καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός»-Πριόνια 

Απολαύσαμε στην τζαμαρία του καταφυγίου με φόντο το Στεφάνι ή Θρόνο του Δία, τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου 2912 μ. ύψος, έναν υπέροχο espresso,

συνοψίσαμε τα της κορυφής, αποχαιρετίσαμε νοερά τους Ολύμπιους Θεούς και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Για την κατάβαση επιλέξαμε τη διαδρομή καταφύγιο «Γιώσος Αποστολίδης»-καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» (Ζολώτας)-Πριόνια.

Το μονοπάτι, το οποίο ακολουθήσαμε, είναι το γνωστό, στους παροικούντες την ορειβατική Ιερουσαλήμ, «Κοφτό» και είναι συναρπαστικό. Όταν μάλιστα το κατεβαίνεις, όπως εμείς, είναι απολαυστικό.

Ενέχει κάποιο βαθμό επικινδυνότητας, απαιτεί σε ορισμένα κομμάτια του πολλή προσοχή, όμως σε οδηγεί, σαν τον μίτο της Αριάδνης, πολύ σύντομα στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός».

Στην αρχή ξετυλίγεται στα ομαλά πρανή της Γούρνας του Στεφανιού, διέρχεται από το διάσελό της, δρασκελίζει διαδοχικά τα Λούκια του Στεφανιού, του Μύτικα και της Σκάλας, γαλάζιες καμπανούλες ανθίζουν ακόμη στις σχισμές των βράχων και θαρρείς πως μας κατευοδώνουν χαμογελώντας.

Ελίσσεται ανάμεσα σε ρόμπολα, τα οποία όσο το υψόμετρο μικραίνει, αυτά γιγαντώνονται.

Αρκετά τα βλέπεις πελεκημένα και μαυρισμένα από το φοβερό αστροπελέκι του τερπικέραυνου Δία.

Χαζεύει λίγο στη χιονούρα, διασχίζει μια γοητευτική καταπράσινη ράχη, ώριμες μικροκαμωμένες αγριοφράουλες σε προκαλούν να τις γευτείς, όμως δεν ενδίδεις, σεβόμενος τις αρχές τις οικολογίας, διασταυρώνεται επιτέλους με το ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 και καταλήγει θριαμβευτικά στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός».

Αν και τα καταφύγια των βουνών τα κατέτασσαν σε κατηγορίες αστέρων, ανάλογα με τις παροχές, αυτό θα το χαρακτηρίζαμε πεντάστερο!

Κουρνιάζει στο «Μπαλκόνι» σε υψόμετρο 2.100 μ., παντοτινά συντροφευμένο από θεόψηλα ρόμπολα εντυπωσιακής κορμοστασιάς, στο κέντρο του Ολύμπου.

Η ματιά σου ιχνηλατεί αδηφάγα το περίγυρο.

Χαμηλώνει ως το Λιτόχωρο και χαϊδεύει τη θάλασσα, ανηφορίζει και αγγίζει τις ψηλές κορυφές, οι οποίες δεν ξεχωρίζουν πια φανερά η μία από την άλλη, σεργιανίζει στον περίσσιο πευκότοπο του εθνικού Δρυμού και γαληνεύει στον φροντισμένο χώρο του καταφυγίου.

Ξαποστάσαμε σχεδόν μία ώρα, φάγαμε με πολλή όρεξη μια πεντανόστιμη φασολάδα, εφοδιαστήκαμε με το απαραίτητο, για τη συνέχεια νερό, αρχειοθετήσαμε το πέρασμά μας και από εδώ και συνεχίσαμε την κατάβαση με οριστικό πλέον προορισμό τα «Πριόνια».

Το μονοπάτι τώρα είναι το Ε4 και διασχίζει όλη σχεδόν τη ρεματιά του Μαυρόλογγου.

Είναι το ίδιο, ίσως, μονοπάτι, που περπάτησαν για να φτάσουν στην «Καλύβα» ένα μικρό ξέφωτο, λίγο πιο χαμηλά από το «Σπήλιος Αγαπητός» για να εφορμήσουν τελικά το πρωί στις 2 Αυγούστου το 1913 και να εκθρονίσουν τους Ολύμπιους Θεούς από τον Μύτικα, πρώτοι, ο Χρήστος Κάκαλος, κυνηγός αγριόγιδων από το Λιτόχωρο και οι Ελβετοί ορειβάτες Frederic Boissonnas και Daniel Baud-Bovy.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις 12 Αυγούστου του 1921, ο Χρήστος Κάκαλος και ο Ελβετός, επίσης, Marcel Kurz κατακτούν, πρώτοι, την τελευταία απάτητη κορυφή του Ολύμπου, το Στεφάνι ή Θρόνος του Διός.

Το μονοπάτι είναι καλοφτιαγμένο, με επάρκεια σηματοδοτημένο, δεν έχει επικίνδυνα κομμάτια, σε ορισμένα μέρη είναι αρκετά κατηφορικό, έχει όμως και πολλά ισιώματα, που σε ξεκουράζουν ευχάριστα, διαπερνά πανέμορφο πευκόδασος και χαμηλότερα δάσος με λυγερόκορμες οξιές, που ψηλώνουν αναζητώντας τον ήλιο.

Είναι το δημοφιλέστερο ορεινό μονοπάτι της Ελλάδας και το ανεβοκατεβαίνει πλήθος ορειβατών, ξένοι οι περισσότεροι.

Διασταυρωθήκαμε με πάρα πολλούς.

Ο Μαυρόλογγος καταλήγει στον Ενιπέα ποταμό, κοντά στα Πριόνια, σχηματίζοντας έναν όμορφο καταρράκτη.

Ίσως στα δροσερά νερά του να λούζονταν οι Μούσες και οι Νύμφες!

Περάσαμε τη μικρή, ξύλινη, γραφική γέφυρα του Ενιπέα, απαθανατίσαμε και αυτή τη συγκυρία, η οποία μάλιστα αποτελεί την κατακλείδα της διήμερης εξόρμησής μας στο Βουνό των Θεών.

Χρειάστηκαν συνολικά έξι ώρες για να κατεβούμε από το οροπέδιο των Μουσών.

Στα Πριόνια 1.000 μ. υψόμετρο έρχεται δρόμος από το Λιτόχωρο, είναι ασφαλτοστρωμένος, υπάρχει μεγάλο Parking και εστιατόριο-αναψυκτήριο.

Ο Γιάννης έκανε οτοστόπ για να πάει στην Γκορτσιά και να φέρει το αμάξι.

Έτσι ολοκληρώθηκε ένα λαμπρό ορειβατικό ταξίδι.

Θα το αναπολούμε εσαεί!

Την ορειβατική ομάδα συγκροτούσαν οι: Γιάννης Λιάσης, Γιάννης Τραϊανός, Θωμάς Τζήγας και Θανάσης Τραϊανός.-

Αμύνταιο  Οκτώβριος 2018

Θανάσης Τραϊανός