Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ

Τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Δευτέρᾳ, μνείαν ποιούμεθα τοῦ μακαρίου Ἰωσὴφ τοῦ Παγκάλου, καὶ τῆς ὑπὸ τοῦ Κυρίου καταραθείσης καὶ ξηρανθείσης Συκῆς.

Το να είσαι του Θεού,

δεν είναι τόσο απλό έχει ευθύνη,

σημαίνει πως όλη η ζωή στρέφεται σ’ Αυτόν,

Τον φανερώνεις σε κάθε πράξη,

Τον εκφράζεις σε κάθε λόγο.

Έχεις γίνει ένα μ’ Εκείνον.

Δες τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο,

ήταν του Θεού έλεγε,

μα αυτή η φράση καθόριζε την ζωή του,

σε κάθε στιγμή,

προτιμά από τα πλούτη και την δύναμη,

που θα του χάριζε για μια νύκτα μαζί της,

η γυναίκα του Πετεφρή

την φυγή και την δοκιμασία

τον κατατρεγμό και την φυλακή.

Στα αδέρφια του, αντί της εκδίκησης

για όλα όσα τράβηξε

την συγχώρεση και την αγάπη,

όλα τα παραπάνω, επειδή ήταν του Θεού,

έτσι μπορούσε να σκεφτεί, έτσι να ενεργεί.

Αυτό σημαίνει, «του Θεού είμαι»,

όχι στην επιφάνεια, αλλά στο βάθος,

αλλιώς σαν την συκή

όμορφα φύλα απ’ έξω

μα μέσα εντελώς άκαρπα.

Γεώργιος Τρυφωνόπουλος

Θεολόγος  Α.Π.Θ.

tgeorgiosam@gmail.com

6987221930