Ευχαριστήριο προς Νοσοκομείο Φλώρινας ( Με μετάφραση)

Lilly Kotsu from Melbourne, Australia                                                              Florina, 12/08/19

I would like to say a very big “thank you” to the Florina Hospital (Pathology Ward), to all the doctors and staff who showed me kindness and care at a very

difficult and challenging time while my husband George was in hospital after his stroke.

I feel compelled to share my story with you all as I have gained a newfound strength through this experience. On the very first day in hospital, while sitting besides my husband, trying to conjure up strength within me to be brave and strong for George, I looked up at the Icon on the wall that was opposite Georges bed. It was as if the Icon of Agia Panagia (which I didn’t know at the time) was speaking out to me, because as I looked up at it, I could only see her two arms reaching out to me and the rest of the features of the Icon were a blur. I approached the Icon and put my hand on it and I asked, “Please send me a sign that I have your guiding help and that I am not here on my own”. I desperately needed help! I didn’t know the language and trying to communicate with the doctors and nurses was extremely hard. I was besides myself with worry! Just as all these thoughts were going through my head and secretly praying for help to appear, a lady walked through the door. Her name was Alexandra Vakitsidis from Adelaide, South Australia. The first thing she said was hello, her name and “I am here to help you”. The nurse, Elpitha Ioakimidou, from the ward knew Alexandra and asked her to come and help George and Lilly. Alexandra assured me that she will do everything in her power to help get George back to Melbourne, Australia. Alexandra also asked Vicky to come and help with the tele-communications with Daniel and Katie, my children back home in Australia. Vicky was the communication portal between us here in Greece and my children back home.

Again I would like to sincerely give my gratitude to all the doctors and nursing staff in the Florina Hospital for all that they have done to help my husband and I get through this challenging time.

 Μετάφραση:

Lilly Kotsu από τη Μελβούρνη, Αυστραλία Φλώρινα, 12/08/19

Θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο "ευχαριστώ" στο Νοσοκομείο Φλώρινας (Παθολογική Κλινική), σε όλους τους γιατρούς και το προσωπικό που μου έδειξαν καλοσύνη και φροντίδα σε πολύ δύσκολες στιγμές, ενώ ο σύζυγός μου Γιώργος ήταν στο νοσοκομείο μετά από το εγκεφαλικό επεισόδιο .

Νιώθω υποχρεωμένη να μοιραστώ την ιστορία μου με όλους σας, καθώς έχω κερδίσει μια καινούργια δύναμη μέσω αυτής της εμπειρίας. Την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο, ενώ καθόμουν δίπλα στον σύζυγό μου, προσπαθώντας να φτιάξω δύναμη μέσα μου για να είμαι γενναία και ισχυρή για τον Γιώργο, κοίταξα την εικόνα στον τοίχο που ήταν απέναντι από το κρεβάτι του Γιώργου. Ήταν σαν να μου έλεγε η εικόνα της Αγίας Παναγίας (την οποία δεν ήξερα εκείνη την εποχή), γιατί καθώς τη κοίταξα, μπορούσα να βλέπω μόνο τα δύο χέρια της να φτάνουν σε μένα και τα υπόλοιπα τα χαρακτηριστικά της εικονίτσας ήταν θολά. Πλησίασα την  εικονίτσα και έβαλα το χέρι μου πάνω της και ρώτησα: "Στείλτε μου ένα σημάδι ότι έχω την καθοδηγητική σας βοήθεια και ότι δεν είμαι εδώ μόνη μου". Χρειάστηκα απεγνωσμένα βοήθεια! Δεν ήξερα τη γλώσσα και προσπάθησα να επικοινωνήσω με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Ήμουν εκτός από τον εαυτό μου με ανησυχία! Ακριβώς όπως όλες αυτές οι σκέψεις περνούσαν από το κεφάλι μου και προσεύχονταν κρυφά για βοήθεια, μια κυρία περπάτησε μέσα από την πόρτα. Το όνομά της ήταν η Αλεξάνδρα Βακιτσίδης από την Αδελαΐδα της Νότιας Αυστραλίας. Το πρώτο πράγμα που είπε ήταν γεια, το όνομά της και "Είμαι εδώ για να σας βοηθήσω". Η νοσοκόμα, η Ελπίθα Ιωακειμίδου, από την αίθουσα γνώριζε την Αλεξάνδρα και της ζήτησε να έρθει και να βοηθήσει τον Γιώργο και την Λίλυ. Η Αλεξάνδρα με διαβεβαίωσε ότι θα κάνει τα πάντα για να βοηθήσει τον Γιώργο να επιστρέψει στη Μελβούρνη της Αυστραλίας. Η Αλεξάνδρα ζήτησε επίσης από τη Vicky να έρθει και να βοηθήσει με τις τηλεπικοινωνίες με τους Daniel και Katie, τα παιδιά μου πίσω στην Αυστραλία. Η Βίκυ ήταν η επικοινωνιακή πύλη μεταξύ μας εδώ στην Ελλάδα και τα παιδιά μου πίσω στο σπίτι.

Και πάλι θα ήθελα να ευχαριστήσω ειλικρινά όλους τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου Φλώρινας για όλα όσα έκαναν για να βοηθήσουν τον σύζυγό μου και έχω περάσει από αυτόν τον δύσκολο χρόνο.