Ορεινές Διαδρομές: Ανάβαση στο Βόιο, Προφήτης Ηλίας Ζουμπανίου (ΦΩΤΟ)

Έτυχε να δημιουργηθεί και να υπάρχει στην ίδια γειτονιά με δυο μεγάλους

του είδους του.

Ο ένας στα νότια είναι ο Σμόλικας και ο άλλος στα δυτικά ο Γράμμος.

Κολακεύεται, που ανασαίνει ανάμεσά τους και τους αγναντεύει ταπεινά, όπως αρμόζει σε κάθε τι, το οποίο το στεφανώνει ένα απέριττο ξωκλήσι, του ερημίτη αγίου των βουνών, του Προφήτη Ηλία.

Είναι το όρος Βόιο και η κορυφή του, ο Προφήτης Ηλίας Ζουμπανίου, λίγα χιλιόμετρα μετά τον Πεντάλοφο (Ζουμπάνι) Κοζάνης και πριν το Επταχώρι Καστοριάς στον παλιό δρόμο Κοζάνης-Ιωαννίνων.

Μικρός το δέμας, μόλις 1803 μ. ύψος, όμως τεράστιος σε ομορφιά και εξαιρετικός στον τρόπο πρόσβασης στην κορυφή του, κάτι, που ελκύει τους ορειβάτες.

Το μονοπάτι για την ανάβαση αρχίζει από το διάσελο έξι με επτά χιλιόμετρα από τον Πεντάλοφο προς το Επταχώρι.

Στο μέρος αυτό υπάρχει αρκετός χώρος για στάθμευση, κιόσκι και δύο-τρία εικονοστάσια.

Είναι το Ε6, πολύ καλό, με συχνή σήμανση σε βράχια ή δέντρα, ξετυλίγεται αρχικά μέσα σε όμορφο πευκοδάσος και στη συνέχεια σε δάσος οξιάς με συχνή και την παρουσία σφενδαμιών.

Είναι ένα έκτακτο πέρασμα, που σαν σφήνα εισχωρεί άπληστα στη μαγεία του δάσους!

Πολύ σύντομα φτάνουμε στην τοποθεσία Πατώματα, απότομος βραχώδης γκρεμός στα νότια, όπου και πρωτοβλέπουμε τον αγέρωχο Σμόλικα.

Το μονοπάτι διαρκώς τραβάει την ανηφόρα και σ’ ένα ξέφωτο προβάλλει σ’ όλο του το ύψος, το βουνό, που θα ανεβούμε.

Το άσπρο εκκλησάκι στην κορυφή του είναι τόσο ψηλά και η πλαγιά, που θα περπατήσουμε, τόσο απότομη, που μας εξιτάρει.

Πιο πολύ όμως εξάπτουν το ενδιαφέρον μας τα βράχια στο τέλος της πλαγιάς και ο τρόπος, που θα τα προσπελάσουμε.

Η πορεία γίνεται κοπιαστική αλλά το τοπίο πολύ ενδιαφέρον.

Το μονοπάτι δυο φορές διακόπτεται από τα Πατώματα, όπως τα λένε οι ντόπιοι. Είναι βραχώδη πεδία, με επίπεδη επιφάνεια, που διαρκώς διαβρώνεται από τον ήλιο, τη βροχή, το χιόνι και τον πάγο.

Ένας κυνηγός στο δρόμο μας, ευτυχώς χωρίς κάποιο θήραμα, υπαινίσσεται φευγαλέα τη δυσκολία της ανάβασης, από τα Πατώματα και πάνω.

Χωρίς πια μονοπάτι, δύο κίτρινοι πάσσαλοι ψηλά στην πλαγιά δείχνουν τη ρότα μας.

Ψηλό χορτάρι και πυκνή φτέρη ανάμεσα σε διάσπαρτα πλέον πεύκα, μας δυσκολεύουν πολύ.

Καβατζάρουμε την πλαγιά, βρίσκουμε το μονοπάτι μέσα σε ένα πλάτωμα με φτέρη και αρχίζουμε την ανάβαση της τελευταίας και πιο ανηφορικής πλαγιάς.

Το μονοπάτι ευτυχώς κάνει καγκέλια (ζικ-ζακ) και μας διευκολύνει.

Λαχανιασμένοι, ένας-ένας, φτάνουμε στα βράχια πριν την κορυφή.

Μια σιδερένια σκάλα, με είκοσι οκτώ σκαλιά, πακτωμένη στέρεα στον κατακόρυφο βράχο, μας διευκολύνει να ανέβουμε.

Διασχίζουμε έναν υπέροχο λαιμό, μικρογραφία του λαιμού της Σκούρτας στον Όλυμπο, φτάνουμε σ’ έναν μικρότερο βράχο, ανεβαίνουμε άλλη μια σιδερένια σκάλα με δέκα σκαλιά, ένα τελευταίο δρασκέλισμα και να, είμαστε στο πλάτωμα της κορυφής, όπου δεσπόζει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.

«Μεγάλος Είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου.»

Ανατολικά το λαβωμένο πια Σινιάτσικο με ολοφάνερες τις πληγές από τη μετάβαση στην μεταλιγνιτική εποχή παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Νοτιοδυτικά το Κάμενικ μια κορυφή στο Γράμμο, όπου γράφτηκε ο επίλογος του Εμφυλίου.

Λέγεται ότι το ύψωμα αυτό υπέστη τέτοιο καταιγισμό πυρών κατά την επιχείρηση ΠΥΡΣΟΣ Γ΄ ώστε έχασε ύψος!

Νότια ο Σμόλικας και δυτικά ο Γράμμος ο πολύπαθος!

Νοτιοδυτικά η κοιλάδα του Σαραντάπορου με το Επταχώρι και απέναντι από τον Σμόλικα το χωριό Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο).

Αφήσαμε από ένα κερί στον κηροστάτη του Προφήτη (τα σπίρτα ήταν νοτισμένα), πήραμε τις απαραίτητες ανάσες, χαρήκαμε την κατάκτηση άλλης μιας κορυφής και πήραμε ενθουσιασμένοι τον κατήφορο της επιστροφής.

Ήταν Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019 και την παρέα αποτελούσαν οι: Θανάσης Τόιτος, Ηλίας Κωτσόπουλος, Θωμάς Τζήγας, Γιάννης Τραϊανός και εγώ.

Θανάσης Τραϊανός