Σκυλιά και άνθρωποι

Κομμένα τα έξω και οι καφέδες. Πέραν της οικονομίας έχω και το στομάχι μου λόγω φθινοπώρου, όπως και την άνοιξη. Θα το ρίξω στις βόλτες, δυο

γυρούς της πόλης κάθε μέρα, όπως συμβούλευα πάντα τους πελάτες μου αλλά εγώ δεν το εφάρμοζα. Την καλημέρα θα την κρατήσω μόνο σε αυτούς που με κοιτούν στα μάτια, για κάποιους φαίνεται είναι ακριβή. Στους μουλωχτούς και στους γουρσούζηδες κομμένη, άσε που τους κόβεις από μακριά και αλλάζεις δρόμο να μην ακούσουν κανένα ούστ που σου ξεφεύγει από τα χείλη. Είναι κι ένας άλλος που όλη μέρα τριγυρνά, συνταξιούχος κι αυτός, ξεκινά από το χάραμα και κρατά πάντα ένα ξύλο γιατί φοβάται τα σκυλιά. Εγώ πάλιν δεν τα φοβάμαι αλλά δυο φορές μου όρμηξαν παρόλο που τα αγαπώ και τους μιλώ. Έχουν κι αυτά τα νεύρα τους καμιά φορά, λόγω καιρού ή πριν από σεισμούς λένε. Μήπως κι εμείς δεν είμαστε το ίδιο, μόνο που δαγκώνουμε διαφορετικά. Βρε και οι άνθρωποι δαγκώνουν κανονικά, όχι μόνο ερωτικά πάνω στον οίστρο τους, αλλά και σε καυγά. Μου έτυχε μια περίπτωση που ένας δάγκωσε το αυτί του άλλου. Είδα κι έπαθα να του το σουλουπώσω, έξι ράμματα παρακαλώ, μέχρι και αντιτετανικό του έκανα. Ευτυχώς τα αυτιά έχουν πολύ κολλαγόνο και κολλούν εύκολα, αλλά η αντιβίωση απαραίτητη όπως σε δάγκωμα από σκυλιά! Μήπως και αντιλυσσικό χρειαζόταν, πού ξέρεις αν δεν ήταν και λυσσασμένος! Εδώ και μερικά χρόνια ο ιός της λύσσας επανεμφανίστηκε και ενδημεί στην άγρια φύση στην Β.Ελλάδα, ειδικά στις αλεπούδες που το μεταδίδουν μέσω των λύκων στα σκυλιά. Όλοι στο ίδιο ζωικό βασίλειο ανήκουμε, στα θηλαστικά.

            8-10-19                                                                                                                           Ρηγίνος