Στη γραμμή Άμυνας … -2-

Σήμερα … παίζοντας άμυνα λόγω κορωνοϊού, περιπλανήθηκα στις ανηφοριές της Σαμαρόπετρας.

Πολύ όμορφο απομεσήμερο και στο Ράστο έχουν κλαδέψει τ’ αμπέλια.

Σ’ ένα νεόφυτο και ακλάδευτο,

χιλιάδες κίτρινες μαργαρίτες πρότρεξαν της Άνοιξης.

Σ’ ένα χέρσο χωράφι (κελεμέ) ξερές σκούπες (ρείκι καλοκαιρινό) έμειναν αμάζευτες.

Λίγο πιο πάνω στην πλαγιά του λόφου, ανθισμένο το φιδόχορτο, μένει ανέγγιχτο, Χειμώνα-Καλοκαίρι.

«Τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο από τη φυσική ιστορία αρκεί να τη συνδέεις πάντα με την ιστορία των ανθρώπων» γράφει ο Σατωμπριάν στο «Οδοιπορικό του 1806».

Οι κίτρινες μαργαρίτες του αμπελιού θα χάσουν την ομορφιά τους. Όπου να’ ναι ο αμπελουργός θα ’ρθει να περιποιηθεί το αμπέλι του.

Για το φιδόχορτο από μικρός ξέρω να μην το κόβω γιατί είναι τοξικό.

Όσο για τις σκούπες, θυμάμαι τον πατέρα μου με τον τσεκμέ (σβανάς) να τις μαζεύει κάθε καλοκαίρι για να φτιάξει σκούπα στη μάνα μου για την αυλή και το σοκάκι.

Προχτές είδα στον τρούλο των Αγίων Κων/νου και Ελένης τον πρώτο πελαργό.

Γέμισα αισιοδοξία.

Σε λίγες μέρες θα ’ρθουν και τα χελιδόνια.

Σκέφτηκα να πάρω τον Γιωργάκη και τον Θανασάκη junior να τον δουν και να κρεμάσουμε σε κάποιο δέντρο τη μαρτίνκα τους.

Είπα όμως να το κάνω, όταν έρθουν και τα χελιδόνια και να τους ζητήσω να λύσουν ένα από τα πιο γνωστά παιδικά αινίγματα για το χελιδόνι.

Αμέσως προσγειώθηκα. Είπα φωναχτά: «Του χρόνου».

Τώρα «Μένουμε Σπίτι».

Σε μια μέζτα ξεφλούδισα ένα πορτοκάλι.

Ένιωσα στο πρόσωπό μου τον ήλιο και χάζεψα δυο-τρεις σιταρήθρες να τσιμπολογούν στα χέρσα.

Αμύνταιο 19 Μαρτίου 2020

Θ. Τραϊανός