Στη γραμμή Άμυνας … –3–

Σήμερα με τη γυναίκα μου, αμυνόμενοι λόγω κορωνοϊού, βρεθήκαμε στο εξωκλήσι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, στη βόρεια όχθη της λίμνης των Πετρών.

Για να φτάσουμε έως εκεί με τα πόδια, ακολουθήσαμε το χωματόδρομο, ο οποίος από τη διασταύρωσή του με το δρόμο Πέτρες

-Κέλλη, όπου αφήσαμε το αυτοκίνητο, διατρέχει το βόρειο κομμάτι της περιμέτρου της λίμνης και καταλήγει στη Νεκρόπολη του Αγίου Παντελεήμονα.

Η λίμνη με τα καλάμια, που καλύπτουν πια όλη την περίμετρό της, αποτελεί εξαιρετικό υγρότοπο.

Ένας τορνευτός λευκοτσικνιάς, θορυβημένος, πέταξε όμορφα πάνω από τις σταρένιες ακόμα καλαμιές.

Κορμοράνοι, σαν ώριμα τσαμπιά ξινόμαυρου, πάνω στις ιτιές, στο ανάχωμα του παλιού ιχθυοτροφείου, ρουφάνε τον ήλιο της εαρινής ισημερίας.

Δύο λαγγόνες, το μικρότερο είδος κορμοράνου, που ο μικρός πληθυσμός του κινδυνεύει, πανικόβλητες, χάθηκαν κι αυτές στις καλαμιές.

Περιεργαστήκαμε για μια ακόμη φορά το Πόνερ, μια καρστική κοιλότητα στα βράχια του βουνού, η οποία αποτελεί το στόμιο της καταβόθρας, που κάποτε λειτουργούσε σαν βάνα και ισορροπούσε τα νερά της λίμνης.

Για το Πόνερ μας μίλησε ένας υπέροχος καθηγητής, στη Δευτέρα τάξη του Γυμνασίου, ο οποίος εκτός των Μαθηματικών μας δίδασκε και Φυσική Ιστορία. Ο Ερρίκος Γράβαρης.

Στο κάτασπρο ξωκλήσι αποθέσαμε δύο κεριά και ανεβήκαμε στα βράχια δίπλα του.

Η λίμνη γαλήνια, χωρίς να είναι και καθαρή, σιωπηλή, νόμιζα ότι αφουγκραζόταν την ανησυχία των ημερών.

Δύο πελεκάνοι, ίδια γαλιόνια σε λίμνη, επόπτευαν τις παρόχθιες καλαμιές!

Ένα σμήνος χαριτωμένα ψαροπούλια-τα έβλεπα πρώτη φορά-ολόασπρες φιγούρες με γκρι πινελιές, πετούσαν πάνω από τα κεφάλια μας.

Η σκέψη μας ανέτρεξε στην ενημέρωση των Έξι.

– «...κάνετε πολλή φασαρία για λίγους ηλικιωμένους...», ο κυνικός.

– «...το θαύμα της Ιατρικής του 2020 είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης...», ο λαμπρός επιστήμονας.

– «...πολλοί από τους οποίους είναι μανάδες και πατεράδες μας, γιαγιάδες και παππούδες μας, δεν μπορούμε να υπάρχουμε, ούτε να έχουμε ταυτότητα χωρίς αυτούς...», ο ουμανιστής.

Επιστρέψαμε για να «Μείνουμε σπίτι».

Αμύνταιο 24 Μαρτίου 202

      Θ. Τραϊανός