Νεόπλουτοι μια κατηγορία περίεργων ανθρώπων

Παρατηρήσαμε τις τελευταίες ημέρες ένα φαινόμενο πολύ παράξενο. Μερικές εκατοντάδες Ελλήνων, για τις γιορτές των Χριστουγέννων και

της Πρωτοχρονιάς, αναχώρησαν από τη φτωχή Ελλάδα, τη στριμωγμένη από τον κορονοϊό, και κατευθύνθηκαν πανευτυχείς στο Αμπού Ντάμπι, για να ζήσουν τις διακοπές τους σαν εμίρηδες.

          Δε θα γινόταν αυτό το θέμα άξιο συζήτησης, αν οι άνθρωποι αυτοί δε φρόντιζαν να το βιντεοσκοπήσουν και να επιδιώξουν να το προβάλλουν στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας της χώρας μας.

          Δεν είναι στη φύση μας από την εποχή του Περικλή και του Θουκυδίδη  να ασχολούμαστε με το τι κάνει ο διπλανός , ο γείτονας , ο συγχωριανός μας. Ο Περικλής στο Επιτάφιο λόγο του αναφέρει σε μετάφραση τα παρακάτω, με την παλιά ορθογραφία και στίξη:

« Ο καθένας είναι ελεύθερος να δρα και να διασκεδάζει όπως θέλει. Ζοῦμε δὲ σὰν ἐλεύθεροι ἄνθρωποι, καὶ σὰν πολίτες στὸν δημόσιο βίο καὶ σὰν ἄτομα στὸν ἰδιωτικό, στὶς ἐπιδιώξεις μας τῆς καθημερινῆς ζωῆς, κατὰ τὶς ὁποῖες δὲν κοιτᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον μὲ καχυποψία, δὲν θυμώνουμε μὲ τὸν γείτονά μας, ὅταν κάνει ὅ,τι τοῦ ἀρέσει, οὔτε παίρνουμε μία φυσιογνωμία σκυθρωπή, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ μὴν βλάπτει τὸν ἄλλο, πάντως ὅμως εἶναι δυσάρεστη.»

          Όμως η επιμονή κάποιων να προβάλλουν το νεοπλουτισμό τους είναι το σημείο εκείνο που προκαλεί. Αυτή η τάση της επίδειξης είναι που δημιουργεί κάποια περίεργα συναισθήματα.

          Δεν πρόκειται να κατηγορήσω κανέναν ούτε να κρίνω αυτή τη συμπεριφορά. Θυμήθηκα όμως μια μικρή ιστορία που άκουσα το 1975 από κάποια κυρία και αυτή θα αναφέρω.

          Η κυρία αυτή έγινε νύφη σε κάποιο χωριό, όπου τα πλούτη ήταν άφθονα την εποχή εκείνη. Δε γνώριζε τις συνήθειες των κατοίκων του χωριού αυτού οπότε η πεθερά αποφάσισε να τη διαφωτίσει.

          Τώρα που έρχεται η Πασχαλιά , της είπε, θα πάμε μαζί στην εκκλησία. Θα φορέσεις το καινούργιο φουστάνι που έραψες, θα χτενίσεις τα μαλλιά σου με τον ωραίο τρόπο που ξέρεις και θα φορέσεις όλα τα κοσμήματα που σου χαρίσανε οι συγγενείς όταν έγινε ο γάμος σου με το παλικάρι μου.

          Στην εκκλησία που θα πάμε, θα αγοράσουμε κερί για να τ’ ανάψεις στο μεγάλο κηροπήγιο μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς. Εγώ θα πάω δεξιά στο άλλο κηροπήγιο.

          Πρόσεξε τώρα χρυσή μου. Το κηροπήγιο έχει πολλές θέσεις για τα κεριά. Εσύ θα φροντίσεις το κεράκι σου να το τοποθετήσεις στην ψηλότερη θέση, στη κορυφή δηλαδή. Είσαι αρκετά ψηλή οπότε θα τεντώσεις το χεράκι σου και θα βάλεις το κερί στην κατάλληλη θέση.

          Δε θα βιαστείς να κατεβάσεις το χέρι σου. Θα το κρατήσεις όση ώρα χρειάζεται, για να φανούν τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια σου. Ακριβώς απέναντι θα είναι συγκεντρωμένες όλες οι γυναίκες του χωριού και θα σε παρακολουθούν με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Πρέπει να μετρήσουν όλα τα κοσμήματά σου για να έχουν κάποιο θέμα συζήτησης τις επόμενες μέρες. Εσύ όμως πρέπει να δείξεις ότι είσαι νύφη στο δικό μας σόι  για να τις κάνεις να σκάσουνε.

          Αυτά περίπου μας διηγήθηκε η νύφη αυτή και αναφερόταν σε πολύ παλιά χρόνια , επειδή όταν εγώ τη γνώρισα ήταν ογδοντάχρονη περίπου. Καταλαβαίνετε πιστεύω ότι το ζήτημα της επίδειξης των νεόπλουτων δεν είναι σημερινό. Έχει τη δική του μακρά ιστορία.

                                      ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΤΟΠΑΛΗΣ