Πως γιορτάζονταν τα Θεοφάνεια στο Λέχοβο

Θεοφάνεια.

Θεοφώτιστη ημέρα.

Τα έθιμα του χωριού πολλά.

 Νύχτα χτυπάει η καμπάνα. Όλη η οικογένεια έτοιμη για την εκκλησία. Η

μητέρα  θα πάρει την Κουλούρα που έχει ετοιμάσει την παραμονή. Θα πάρει το μπουκάλι για τον αγιασμό πού θα πιούμε μόλις γυρίσαμε σπίτι, τον υπόλοιπο θα τον κρατήσει για όλη τη χρονιά, φυλαχτό του σπιτιού, ο αγιασμός των Θεοφανείων.

 Την Κουλούρα με την κόκκινη κλωστή δεμένη, θα τη βάλει στα νερά που τρέχουν από το συντριβάνι που βαφτίστηκε ο Σταυρός.

Και είναι αγιασμένα.

Θα την φάνε τα ζώα του σπιτιού.

Λαμπρή λειτουργία την ημέρα εκείνη.

Όλο το εκκλησίασμα έξω στην πλατεία, στο συντριβάνι.

Ο παπάς με φωνή δυνατή και επιβλητική, θα ψάλλει το (εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου κύριε) τα παιδιά με τον αυθορμητισμό τους θα βουτήξουν να πιάσουν το σταυρό.

 Χωρίς να υπολογίσουν το κρύο που καμιά φορά φτάνει μείον 11^ο  κελσίου.

Το χιόνι μέχρι το γόνατο, όλα κάτασπρα. Το θέαμα καταπληκτικό. Ο κόσμος χαρούμενος ανταλλάσσει ευχές, φιλιά, χειραψίες. Στο σπίτι μας περιμένει η μητέρα, με κρεατόσουπα, και πίτα στριφτή.

 Αυτά θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια.

 

Με αγάπη και Γαλήνη στην ψυχή.

 Μαρία Μάρκου του Κωνσταντίνου-