Τι είσαι;

Όχι, δεν είσαι η βασιλεύουσα

ούτε εξουσία καμιά είχες.

Είσαι η κόρη των ματιών μας

που γλαύκωσαν από το μπλε της θάλασσας

όσο σε θωρούμε από τον Κάππαρη

και δεν χορταίνουμε

κολυμπώντας μέχρι την σημαδούρα

λες και σε αγκαλιάζουμε.

Είσαι ένα φύλλο της καρδιάς μας

μαύρη σημαία κατά παντός υπευθύνου

μια χορδή που χτυπά πένθιμα

στο άκουσμα του ονόματός σου.

Είσαι το φτωχικό σπιτάκι μας

με τις τριανταφυλλιές,

το γιασεμί στην δεξαμένη

οι ροδιές, οι συκιές, τα ξινόδεντρα,

ο ίσκιος της κληματαριάς

της σουλτανίνας και του βέρυκου

που παίζαμε από κάτω παιδιά

μέσα στην άμμο

μεγαλώνοντας τα όνειρά μας.

Τώρα ένα μηδέν

τίποτε δεν είμαστε χωρίς εσένα.

 

23-3-21                                         Ρηγίνος