1. Σ.Σταθμός Μεσσονησίου Φλώρινας
Ποιος.τρενάρει;
Εικαστικές παρεμβάσεις στον εγκαταλειμμένο τερματικό Σταθμό Τραίνου Φλώρινας στα πλαίσια του
πρότζεκτ SALONIQUΕ A MONASTIR σε συντονισμό της εικαστικής πλατφόρμας Μακρύ Όχημα, Επιστημονική επιμέλεια Βοσκοπούλου Σούλη, εικαστική αλληλεπίδραση Κοντοσφύρης Χάρης, Οργάνωση Δρεσίνα.Έναρξη παρουσίασης 26/6/2021 21.30 στο σταθμό Μεσσονησίου
Ο σταθμός είναι μισοφώτιστος. Μέσα στους χώρους του σταθμού τρέχουν μυριάδες τραίνα μυρμηγκιών και ακάρεων και σκόνης. Έχει βεβηλωθεί η μνήμη του από το 1992. Κάποιος το αποκατέστησε. Το έκανε ταβέρνα "Ο Σταθμός" Έβαλε ανθρώπους να τρώνε μερόνυχτα τις αναμνήσεις τους. Όταν τελείωσε το φαγοπότι, τον ξαναξέχασαν. Τα κτήρια εκτείνονται ως πέρα, με τις αποθήκες, τις δεξαμενές νερού και όλα τα ατόφια νεφελώματα, με τους χιονιάδες και τα μπλε χαμόγελα του ουρανού. Άλλοι έφευγαν από τον σταθμό, όσο επιβίβαζε,με μάτια βρεγμένες κάλτσες και άλλοι, με τσέπες σιδερένιες, απρόσμενα μόνοι. Πολλών τα σπίτια είχαν τροχιοδρομήσει και τα έπαιρναν μαζί τους. Σέρνονταν μαζί με το τραίνο, μέχρι να εκτροχιαστούν κοντά στην λίμνη Βεγορίτιδα ή και πιο μακριά στην λίμνη Άγρα. Στα βαγόνια του συρμού, τα παράθυρα θόλωναν την θέα με τις περισσευούμενες ανάσες. Περίμενες να συχνωτίσεις τις αναπνοές επίλεκτων, νεονύμφων, αλλά και αυτοεξόριστων, μεταβιβαζόμενων,επιβατών, που δεν ήθελαν να εκπνέουν τον χρόνο που απομένει. Δεν καταλαβαίνω πώς με παίρνει εντός του ένα βαγόνι, γιατί έχει πάντα δύσκολο ανεβοκατέβασμα. Σαν φίδι από φιλμ παλιού κινηματογράφου, που εισχωρεί και χάνεται στις,ούγιες, του τοπίου. Πολλές φορές, είναι στην σειρά τα βαγόνια/φέρετρα, να κρατούν συνδεδεμένο τον πόλεμο με την κακοτοπιά. Τελειωμό δεν έχει η ράγα, πάνω τους λιγοψυχούν,και τα τραίνα:
Όταν θα ’ρθείς / να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες / και διώξεις από πάνω μου / όλη τη σκουριά / και ξαναβάλεις / τις ρόδες μου σε ράγες / και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά. / Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν / και άνεργες θα θρηνούν./ Θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές / και θα ρωτούν. / Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε / τα άλλα τρένα να περνούν τραγουδούσαν οι rocker Τρύπες, με τον Γιάννη Αγγελάκα[1].
Ο τερματικός σταθμός της Φλώρινας στέκει παγωμένος, φορτωμένος με το παρελθόν του να περιμένει ένα τραίνο ακόμη…
Συμπράττουν με ζωγραφική, βίντεο, φωτογραφία, εγκαταστάσεις,ηχοτοπία, post card art,κατασκευές, ποίηση, μαρτυρίες: οι Αλεξάνδρου Βασίλης,Αναστασάκου Κατερίνα ,Αντωνακάκη Σοφία ,Buba Meskova Solak, Γάτσιου Ελένη, Γκόλνα Χριστίνα, Δανιηλίδου Χρυσηίδα,Δελιόπουλος Γιώργος,, Διονυσοπούλου Γλύκα, Ζωγράφου Νερατζια, Θεοφίλου Μαρία, Ιντσέ Σέβη, Καπετάνου Αλέξανδρος, Καπετάνου Δημήτρης, Καρακωνσταντή Ζαχάρω, Καρυοθραύστης περιοδικό ποίησης, Λαμπροπούλου Αικατερίνη, Λεωνίδου Σοφία, Μουμουλίδης Βασίλης,Πανταζής Γιώργος, Προσελέντη Νικολίνα, Ράλλη Αθηνά, Σαρακατσάνου Κωνσταντίνα, Σαμπάλη, Αλεξάνδρα, Σαμουηλίδου Βασιλική, Σλαβάκης Γιώργος,Τζίμα Αντριανή, Τσιαμπάσης Λάμπρος, Τσορμπάρη Αρσινόη, Τουλιάτου Κερασιά, kristijan Velianov.
Στα τέλη του 19ου αιώνα το Μοναστήριον (Μπιτόλια, πόλη της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας), είχε εξελιχθεί σε μεγάλο οικονομικό κέντρο της Δυτικής Μακεδονίας και σημαντικό στρατόπεδο των τουρκικών δυνάμεων. Για το λόγο αυτό η Οθωμανική αυτοκρατορία ήρθε σε συμφωνία με Αυστρογερμανούς για την κατασκευή ενός πλέγματος περιφερειακών σιδηροδρομικών γραμμών, για εύκολη μεταφορά πρώτων υλών και βιομηχανικών προϊόντων. Έτσι το 1890, ο Γερμανός τραπεζίτης και μεσάζων όπλων Mauser, εξασφάλισε την άδεια και την χρηματική υποστήριξη της πανίσχυρης Deutche Bank για να κατασκευάσει την σιδηροδρομική γραμμή κανονικού πλάτους που θα συνέδεε την Θεσσαλονίκη με το Μοναστήρι, με δικαίωμα εκμετάλλευσης για 99 χρόνια. Το έργο κατασκευής της γραμμής ανέλαβε η Γαλλική τεχνική εταιρεία Societe de Constryction de Chemin de Fer Salonique a Monastir. Στη συνέχεια η πιο πάνω εταιρεία ανέλαβε από κοινού με νέα επένδυση με την εταιρεία των Ανατολικών Σιδηροδρόμων την κατασκευή όλων των σταθμών του Δικτύου εκτός της Θεσσαλονίκης. Ανάμεσα τους και αυτόν της Φλώρινας ...
[1]Τρύπες [μουσικό συγκρότημα, τραγουδοποιοί Γιάννης Αγγελάκας& Γιώργος Καρράς]. (1993). Το τρένο [τραγούδι]. Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια [Μουσικό άλμπουμ]. Αθήνα: Virgin.
Σιδηροδρομικός Σταθμός Aμυνταίου - 26/6 (21:30)
Εικαστική εγκατάσταση: «Τα τραίνα να θυμάσαι»
Σύλληψη-εκτέλεση: Γλύκα Διονυσοπούλου με τη συνδρομή της ποιητικής ομάδας του περιοδικού «Καρυοθραύστις» και του φωτογράφου Αλέξανδρου Βρεττάκου.
Πρωτότυπη μουσική: Παναγιώτη Δημόπουλου
Συμμετέχουν οι ποιητές: Κούλα Αδαλόγλου, Ιωάννα Αθανασιάδου, Άννα Αφεντουλίδου, Φωτεινή Βασιλοπούλου, Χρύσα Βλάχου, Χρήστος-Αρμάντο Γκέζος, Αναστασία Γκίτση, Πέτρος Γκολίτσης, Γιώργος Δελιόπουλος, Διώνη Δημητριάδου, Ιωάννα Ευθυμιάδου, Γιάννης Ζαραμπούκας, Ξανθίπη Ζαχοπούλου, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, Τασούλα Καραγεωργίου, Χριστίνα Καραντώνη, Δώρα Κασκάλη, Γεωργία Κολοβελώνη, Δημήτρης Κονιδάρης, Έλσα Κορνέτη, Σπύρος Λαζαρίδης, Κώστας Λινός, Κλεοπάτρα Λυμπέρη, Γεωργία Μακρογιώργου, Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου, Νεκταρία Μενδρινού, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Τόλης Νικηφόρου, Δημήτρης Παπακωνσταντίνου, Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Δημήτρης Γ. Παπαστεργίου, Ευάγγελος Ρούσος, Σωτήρης Σαράκης, Ελένη Σιγαλού, Ολυμπία Σταύρου, Δημήτρης Τρωαδίτης.
Απαγγέλλουν οι ηθοποιοί Φώφη Ζαγορίτου, Κώστας Κοζικόπουλος, Βαγγέλης Τζημόπουλος και η εικαστικός Γλύκα Διονυσοπούλου
«Εικόνα και λόγος κινητοποιούν την αναστοχαστική και ανακλητική ματιά πάνω στα χιλιόμετρα μνήμης που κουβαλούν οι επιβάτες των τρένων. Εντυπώσεις και αισθήσεις ταξιδιών αποτυπώνονται σε μια εικαστική εγκατάσταση, όπου συμπλέκονται νήματα, βαλίτσες, ζωγραφισμένα πορτρέτα, βιντεοπροβολές και απαγγελίες ποιημάτων, όλα με κοινό σημείο αναφοράς τα τραίνα».
Γενικές πληροφορίες για το προτζεκτ Salonique Monastir εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.