Εσύ Κώστα με πόσα ν γράφεις το όνομά σου;

Στην αρχή νόμισα πως πρόκειται για τυπογραφικό σφάλμα  αλλά μετά από μία βόλτα στα διάφορα ειδησεογραφικά σαιτ κατάλαβα ότι, δεν

μπορεί να έχουν κάνει όλοι το ίδιο λάθος.

Η ανακοίνωση θα δόθηκε έτσι σε όλους. Με το «Γιάνης» να έχει γραφτεί με ένα νι (ν).

Ο Γιάνης στην προκειμένη, δεν είναι ο Γιάννης Αγιάννης  (αυτός είναι κανονικός, γράφεται με δύο νι) αλλά ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Με την περιέργεια να με έχει κεντρίσει, εννοείται ότι το googlara για να δω τι παίζει.

Διαβάζω λοιπόν ότι σε κάποια φάση της ζωής του ο Γιάννης Βαρουφάκης, αποφάσισε να γίνει Γιάνης Βαρουφάκης για λόγους … αισθητικής (όπως λέει ο ίδιος).

Έβαλε ο άνθρωπος το αισθητικόμετρο και το αποτέλεσμα δεν του καθόταν καλά βρε παιδί μου, τι να κάνουμε τώρα.

Η δασκάλα, όταν είδε το όνομα γραμμένο με ένα ν, του κατέβασε δύο μονάδες και το 10 του το έκανε 8.  Έκτοτε ο ίδιος αποφάσισε να το γράφει μόνο με ένα ν.

Συμπέρασμα: οι λόγοι, μάλλον, δεν ήταν αισθητικοί αλλά βαθύτερα αντιδραστικοί. Από γινάτι όπως πολύ απλά λέμε.

Και θα μου πεις «όχου, αυτό σε πειράζει;»

Ε, ναι με πειράζει. Με πειράζει γιατί τα πράγματα ίσως να μην είναι τόσο επιφανειακά.

Τι θα γινόταν άραγε αν ο κάθε ένας από τα 8 δις το πλανήτη αποφάσιζε για λόγους αισθητικής (ή για λόγους Α και Β, τάδε ή δείνα) αποφάσιζε να αλλάξει κάτι;

Και τι θα πει «αποφασίζω» να αλλάξω κάτι που υπόκειται σε κανόνες;

Πως μπορώ να αλλάξω κάτι το οποίο έτσι γεννήθηκε, έτσι φτιάχτηκε, έτσι δημιουργήθηκε.

Εδώ λοιπόν είναι το πρόβλημα.

Είναι στην πρεμούρα μας να αλλάξουμε αυτό που ισχύει και να το κάνουμε κάτι άλλο, γιατί έτσι θέλουμε, έτσι μας γουστάρει.

Όχι, δεν τα έχω με τον Βαρουφάκη. Αυτός ήταν μόνο η αφορμή

Τα έχω με όλους εκείνους που αρνούνται να πειθαρχήσουν στο νόμο, στους κανόνες, τους κώδικες, τους κανονισμούς  το Savoir Vivre και ακόμα περισσότερο τα έχω με όλους εκείνους που αβίαστα δέχονται τα Transformers  και ότι τους κατεβάσει η κούτρα.

Κάπως έτσι, μετά το ν έρχεται η φούστα που γίνεται viral & unisex (ε μωρέ δεν πειράζει, παιδιά είναι), έρχεται μία φωτογράφηση που αναπαριστά τον Χριστό με ντεκολτέ και κολιέ (ε μωρέ δεν πειράζει, υψηλή τέχνη κάνει ο άνθρωπος), έρχεται ο τάδε που βγαίνει στα κανάλια και προσβάλει και βρίζει κόσμο (ε μωρέ Υπουργός είναι, θα βρίσκει και κανέναν) έρχεται το άλλο και μετά το παρά άλλο και πάλι «δεν πειράζει». Και όλα αυτά θα πρέπει να τα αποδεχθούμε γιατί …. ο κόσμος εξελίσσεται.

Α, μάλιστα. Αυτός είναι πλέον ο δείκτης εξέλιξης, o δείκτης ισότητας των φύλων, ο δείκτης ανάπτυξης, πολιτισμού και ούτω καθεξής;

Συγνώμη, δεν το ήξερα. Δεν το κατάλαβα.

Μη βαράς ντε και μην βιαστείς να με πεις πουριτανή, ομοφοβική, εμπαθή και ποιος ξέρει τι ακόμα που μπορεί να φέρει την κατάληξη  –κή. Πες με θυμωμένη. Είμαι.

Και κάτι ακόμα: εννοείται ότι στο σπίτι του ο κάθε ένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Όταν όμως αυτό ¨το κάτι¨ το βγάζει στην κοινωνία και θέλει να το κάνει κομμάτι της, τότε τα πράγματα αλλάζουν.

 Ουρανία Στυλιάδου

• Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο  είναι προσωπικές της αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση  της ηλεκτρονικής εφημερίδας μας.