Ορεινές διαδρομές: Στο Φαράγγι του Βίκου (ΦΩΤΟ)

 

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

«Την Τρίτη Ημέρα, όταν ο Θεός ξεχώρισε τη στεριά από τη θάλασσα και την όργωνε για να την πρασινίσει, έκανε με το αλέτρι Του και μια αυλακιά

στα πλευρά της Τύμφης! Έβαλε μέσα της κι ένα ποτάμι, τον Βοϊδομάτη να αποφορτίζει από τις πλαγιές της τα περισσευούμενα νερά. Το ποτάμι άλλοτε φρόνιμο, σχολιαρόπουλο στην αυλή του Σχολείου του και άλλοτε ζωηρός έφηβος στα σοκάκια της γειτονιάς, κυλά τα δροσερά και πεντακάθαρα νερά του στην όμορφη στενωσιά. Λίγο παρακάτω, στην Κλειδωνιά, σμίγει με τον μεγάλο γείτονά του, τον Αώο, που κατηφορίζει από της Κόνιτσας τα βουνά.»

Αυτά περίπου έλεγα στον Θανάση ένα μεσημεράκι καθώς ανηφορίζαμε για τη Σαμαρόπετρα.

Ο Γιώργος, που προηγείτο και βέβαια μας άκουγε, σταμάτησε και συμπλήρωσε: «Λένε επίσης και για τη Μεγάλη Έκρηξη, που έγινε πριν εκατομμύρια χρόνια, παππού!»

Ο Θανάσης για να μην υστερήσει πρόσθεσε: «Η μαμά, όταν πάμε στην Κατερίνη μου δείχνει τον Όλυμπο, όπου ζούσαν οι Δώδεκα Θεοί με τον Δία αρχηγό!»

Η συζήτηση με τα παιδιά μοιάζει ανοιξιάτικη πεταλούδα, που ομορφοπετάει από πρίμουλα σε πρίμουλα.

«Παππού, έχεις πάει σ’ αυτό το ποτάμι;» ρώτησε ο Θανάσης. Ο μικρός είναι πολύ των ερωτήσεων!

Ναι, απάντησα και πήρα στα χέρια μου το ειλητάριο της μνήμης. Ο σίλλυβός του έγραφε: «Στο Φαράγγι του Βίκου» και ξετύλιξα την εύθραυστη περγαμηνή του.

«3 Ιουλίου 2016. Είχαμε αποφασίσει τη διάσχιση του Φαραγγιού του Βίκου. Για τους θιασώτες της πεζοπορίας η διαδρομή αυτή είναι από εκείνες, που δεν πρέπει να λείπει από το ενεργητικό τους, το ορειβατικό palmarès τους.

Ήταν Κυριακή πρωί όταν κινήσαμε, μια ντουζίνα λάτρεις των βουνών και των λόγγων με προορισμό τα ονομαστά Ζαγοροχώρια.

Η Εγνατία οδός μίκρυνε τις αποστάσεις και συντόμευσε τα ταξίδια. Οι καλοκαιρινές ημέρες έχουν περισσότερο υφάδι στον αργαλειό τους. Ο ήλιος μόλις είχε καβατζάρει το θερινό ηλιοστάσιό του. Είχαμε άπλετο χρόνο μπροστά μας.

Σε λιγότερο από τρεις ώρες φθάσαμε στο γραφικό Μονοδένδρι στο κεντρικό Ζαγόρι, που τυχαίνει να είναι η δημοφιλέστερη αφετηρία για τη διάσχιση του φαραγγιού.

Μας καλωσόρισαν τα πλατάνια, που έθαλλαν στην πλακόστρωτη πλατεία με τα φιλόξενα café.

Απολαύσαμε το πρωινό μας ρόφημα και εμπεδώσαμε τον σχεδιασμό της συνέχειας. Ήταν ώρα, προτού το περπατήσουμε το διάσημο Φαράγγι, να το δούμε από ψηλά.

Πήγαμε με τα αυτοκίνητά μας λίγο πιο πάνω στην τοποθεσία Οξιά, 6-7 χιλιόμετρα από το Μονοδένδρι.

Στη σύντομη διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στο «Πέτρινο Δάσος», εντυπωσιακούς λίθινους σχηματισμούς, μέσα στο φυλλοβόλο δάσος της περιοχής.

Από το parking της τοποθεσίας ακολουθώντας ένα όμορφο πλακόστρωτο μονοπάτι, σε λίγα λεπτά, φθάσαμε στην έπαλξη, όχι κάποιας ηρωικής και νικηφόρας άμυνας αλλά παρατήρησης της συγκλονιστικής χαράδρας.  Ο χώρος γραπωμένος στο φρύδι εντυπωσιακής και τρομερής ορθοπλαγιάς είναι επιτούτου διαμορφωμένος για την ασφαλή και άνετη θέαση, από το υψόμετρο των περίπου 1.300 μ. του μοναδικού Φαραγγιού του Βίκου.

Το ονομαστό Φαράγγι, στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, είναι το βαθύτερο του κόσμου σε αναλογία με το πλάτος του και είναι καταχωρημένο στο βιβλίο Guinness!

Είναι ένα έκτακτης ομορφιάς φυσικό αξιοθέατο, μια καταπληκτική χαράδρα, μήκους 12 χιλιομέτρων, το τμήμα από το Μονοδένδρι μέχρι το χωριό Βίκος, περιστοιχιζόμενη από ασβεστολιθικές βράχινες ορθοπλαγιές, που σου κόβουν την ανάσα!

Αλλού φαλακρές κι αλλού κατάφυτες προκαλούν ανατριχίλα. Στην κοίτη του φαραγγιού ρέει ο Βοϊδομάτης, το πιο καθαρό ποτάμι της Ελλάδας. Από τις κύριες πηγές του, κάτω από το χωριό Βίκος, μέχρι τη συμβολή του με τον Αώο έχει συνεχή ροή ενώ το υπόλοιπο τμήμα του προς τα νότια, στον άξονα του φαραγγιού είναι ξεροπόταμος με ορμητικά νερά μόνο μετά από βροχές και χιόνια. Τότε μετατρέπεται σε φοβερό και επικίνδυνο χείμαρρο. Με τα χηνόφτερά μας εγγράψαμε στο ειλητάριο της μνήμης μας τα πλάνα της άρρητης ομορφιάς και ονειροπαρμένοι επιστρέψαμε στο Μονοδένδρι.

Συνεχίζεται

Θανάσης Τραϊανός