Λάχανο με κρέας

Γράφει ο Σταύρος Πασπάλης

          Λάχανο με κρέας... Δεν πρόκειται όμως για γαστρονομική πρόταση. Ούτε για επενδύσεις ευρύτερης καλλιέργειας λάχανου. Οι έχοντες γνώση

περί εορταστικών τραπεζιών του Δεκαπενταύγουστου στις βόρειες περιοχές της χώρας μας ξερογλείφονται διακριτικά και νοσταλγούν τις παλαιότερες εποχές που ολόκληρα χωριά μοσχοβολούσαν μαγειρεμένο λάχανο.

          Αλλά αυτό το άγνωστο φαγητό στις νότιες περιοχές της χώρας καθιστά και άγνωστο το συμβολισμό του για τη συγκεκριμένη μέρα έναρξης μίξης χοιρινού και λάχανου στην κατσαρόλα. Περίεργο, αλλά σηματοδοτεί την έναρξη του χειμώνα. Ναι, ναι 15 Αυγούστου. Έτσι ήταν στους τόπους μας και εν μέρει είναι.

          Με τρόμαξε ένας δικός μου όταν μου είπε ότι θα έχει η μητέρα του της Παναγίας λάχανο μαγειρεμένο και έδειχνε ενθουσιασμένος.

          Ο χειμώνας είναι τρομοκράτης στον τόπο μου. Πάντα ήταν. Και ο επόμενος είναι ένα ναρκοπέδιο με άγνωστο σχεδιασμό. Ο μύθος του Αισώπου για το τζιτζίκι και το μυρμήγκι είναι πλέον χωρίς ισχύ και φιλοσοφία ζωής. Και για να θυμίσουμε σχετικά, ο τζίτζικας απολαμβάνει το καλοκαίρι του και δεν προετοιμάζεται για το σκληρό χειμώνα, αλλά ο μέρμηγκας μοχθεί και συλλέγει τροφή και τα απαραίτητα για την ψυχρότερη περίοδο του χρόνου. Τώρα πια ο τζίτζικας έχει η τηλεθέρμανση, φυσικό αέριο ή ζει σε περιοχές λιγότερες κρύες και δε χρειάζεται να κρυφτεί το χειμώνα. Αντίθετα ο μέρμηγκας έχει λιγότερες επιλογές. Και μια που δεν είναι πια ξυλοκόπος, όντας παράνομη ενέργεια η υλοτομία σήμερα, αναμένει τι θα προκύψει, γιατί πια αυτό έχει σχέση με αυτά που συμβαίνουν πολύ πολύ μακριά από το ζωτικό του χώρο. Άρα δεν εξαρτάται ούτε από την εργατικότητά του ούτε από την προνοητικότητά του. Ο ιδιοκτήτης του χώρου που είναι ο κάθε λέοντας κυβερνήτης θα ορίσει όποτε αυτός δεήσει για τα του χειμώνα. Και αν δεήσει.

          Και αν πάμε στα σημερινά ανθρώπινα ο λέων-κυβερνήτης που ο ίδιος θα πατά ένα κουμπί και θα ορίζει τη θερμοκρασία στο σπιτάκι του, κάποιοι μέρμηγκες από εμάς θα αγωνιούμε πριν το χειμώνα και θα υποφέρουμε κατά τη διάρκειά του. Τα ερωτήματά του πριν θα είναι: τι ειδικό φόρο θα έχει το πετρέλαιο θέρμανσης, τι το υγραέριο, τι το πέλλετ, τι τιμή θα έχει το ξύλο και πόσο θα μας δέρνει; Τι διάθεση προς εκδούλευση θα έχει ο βασιλιάς της ζούγκλας μας; Αυτής που ζούμε σήμερα. Όπου η ισότητά των επιβάλει όλα τα ζώα να σκαρφαλώνουν στη κορυφή του δέντρου κρινόμενοι ισότιμα είτε είναι μαϊμουνάκια είτε ελεφαντάκια.

          Η ζούγκλα που ζούμε έχει και ηθικό βάρος σήμερα. Με ποιον θα συνεργαστείς για τις προμήθειες; Με τον Σιρ Χαν ή με την Ράκσα; Με κανέναν, γιατί απλά δε σου πέφτει λόγος. Εκεί που λαμβάνονται οι αποφάσεις είναι τόπος άγνωστος και χωρίς πρόσβαση για εμάς τους Μόγληδες. Και να διαμαρτυρηθείς ούτε λόγος. Και ποιος θα σε καταλάβει ο τζίτζικας του ηλεκτρονικού κομβίου; Ο βολεμένος της λαθροϋλοτομίας; Ή ο κοιμώμενος στην αιώρα τον νότιων και μη χειμωνιάτικων περιοχών; Γιατί η αλληλεγγύη στη ζούγκλα δεν υφίσταται. Άλλωστε γιατί να τη λένε ζούγκλα;