Παρατηρούμε ότι η νεολαία μας αλλά και πάρα πολλοί μεγαλύτεροι άνθρωποι έχουν πραγματοποιήσει τώρα τελευταία μια μικρή στροφή, στο
θέμα των ποτών που καταναλώνουν. Πριν από λίγα χρόνια η κατανάλωση ενός ουίσκι, μιας βότκας ή ενός τζιν εθεωρείτο πολύ «καθώς πρέπει» κίνηση. Δεν έπιναν ουίσκι μόνο τ’ αγόρια στις παρέες. Το κατανάλωναν εξίσου μανιωδώς και οι αμαζόνες, που πλαισίωναν τις συντροφιές αυτές. Σήμερα ένας πολύ μεγάλος αριθμός
νεαρών, κυρίως, ανθρώπων προτιμά να καταναλώνει μία γράππα, ένα τσίπουρο με
γλυκάνισο, ένα κρασάκι, λευκό συνήθως ή κόκκινο, και, ασφαλώς, να νιώθει ότι
περνάει καλά, χωρίς να κινδυνεύει να κάνει ένα κεφάλι σαν …καζάνι είτε από το
δυνατό ποτό είτε από την όποια περίπτωση νόθευσης, που υπήρχε και υπάρχει
ακόμη.
Μια πολύ ξεχωριστή εικόνα με γνήσιο ελληνικό τσίπουρο.
Είναι παρήγορο το σημείο και θα πρέπει
να το προσέξουν και να το προωθήσουν οι άνθρωποι του χώρου αυτού. Επίσης πρέπει
να φροντίσουν και οι παραγωγοί να δίνουν στην αγορά άριστα ελληνικά προϊόντα
και να κατακτούν σιγά – σιγά όλο και καλύτερες θέσεις στον εγχώριο, διεθνή και
πάντα σκληρό ανταγωνισμό.
Τα γνωστά τεχνάσματα κάποιων
ασυνείδητων, με διάφορες προσθήκες υλικών στα καζάνια, που είναι επικίνδυνες
για την υγεία των καταναλωτών, να κοπούν αμέσως και να διώκονται οι
παρανομούντες. Οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους να ασκούν, με μεγαλύτερη
ένταση, αυστηρότατους ελέγχους, ώστε να υπάρχει μια απόλυτη βεβαιότητα, ότι το
προϊόν που καταναλώνουμε, είναι τέλειο από κάθε άποψη.
Θα τονίσουμε εδώ και μια άλλη διάσταση
που έχει σχέση με τη Γράππα. Στην Ιταλία, κυρίως, αλλά και στη Γαλλία εδώ και
πολλά χρόνια διάφοροι παραγωγοί, με τη βοήθεια χημικών και οινολόγων, έχουν
προχωρήσει μερικά βήματα μπροστά. Έχουν δημιουργήσει κάποιες ποικιλίες γράππας,
με την προσθήκη αρωματικών φυτών, που
είναι πολύ εύγευστες αλλά και πολύ ακριβές.
Ένα μπουκάλι εξειδικευμένης γράππας,
στη Μασαλία π.χ., μπορεί να κοστίσει και 300 Ευρώ. Στην Ιταλία υπάρχουν πάρα
πολλά είδη γράππας με πολλούς χρωματισμούς και πολύ ξεχωριστές γεύσεις. Θυμάμαι
πως κάποια φορά στο Γέζολο, μια παραλιακή πόλη κοντά στη Βενετία, εγώ κι ένας
φίλος μου ήπιαμε, στο μπαρ του ξενοδοχείου, δύο γράππες ο καθένας και πληρώσαμε
συνολικά 60 Ευρώ.
Εξελιγμένες ιταλικές γράππες, σε διάφορα χρώματα, με
προσθήκη κάποιων αρωμάτων για καλύτερη γεύση
Πιστεύω πως σύντομα η μόδα αυτή θα
εισβάλλει και στη χώρα μας. Πρέπει όμως να μην αντιγράψουμε τους Ιταλούς και
τους Γάλλους αλλά να δημιουργήσουμε εμείς δικές μας γράππες υψηλής ποιότητας,
που θα κατακτήσουν την Ελληνική και την Ευρωπαϊκή αγορά. Το ελληνικό δαιμόνιο
πρέπει να δράσει κι εδώ θετικά.
Ο κρόκος Κοζάνης αλλά και τα πάμπολα
αρωματικά φυτά, που αφθονούν στην ελληνική ύπαιθρο, θα είναι τα όπλα των
παραγωγών στον αγώνα αυτόν στο άμεσο
μέλλον.
Ένας όμορφος τρόπος για να σερβίρουμε γράππα
Τα οφέλη που θα προκύψουν είναι
πολλαπλά και θα χαροποιήσουν τα λαρύγγια
των μερακλήδων και ιδιαίτερα το Υπουργείο των Οικονομικών!!! Μακάρι να
μπορέσουμε να μηδενίσουμε την εισαγωγή ουίσκι κι άλλων ξενόφερτων ποτών στη
χώρα μας, που, για πολλά χρόνια, αποτελούσε μια μεγάλη πληγή στο συνάλλαγμα που
διαθέταμε. Τόσο μεγάλη, που έκανε την Εθνική Οικονομία να …γονατίζει.
Mπράβο στη νεολαία μας! Εβίβα, λοιπόν,
με μια γράππα!!! Αλλά χρειάζεται και προσοχή. Θα πίνουμε με μέτρο. Μακριά από
μας η ντίρλα!!!
Δημήτριος Π.Τοπάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Α. Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τις απόψεις των αποστολέων τους.
Β. Θερμή παράκληση, τα σχόλια να είναι κόσμια, ώστε να συνεισφέρουν στο διάλογο.
Γ. Δεν δημοσιεύονται σχόλια:
1.-Υβριστικoύ χαρακτήρα
2.- Γραμμένα με greeklish
3.- Με προσωπικό περιεχόμενο
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.