Σύλλογος Υβρισθέντων

 ΄

Είναι κάποιες στιγμές που νιώθεις πολύ έντονα συναισθήματα.

Έρχονται στη μνήμη σου περιστατικά, που σε πλήγωσαν,

και πικρίζει το στόμα σου, από τη θύμηση κάποιων υβριστικών φράσεων,

που ήσουν αναγκασμένος να δέχεσαι για πολύ καιρό και να τις καταπίνεις.

Ένα στόμα για πολλά χρόνια εξακόντιζε ύβρεις που σε εξόργιζαν.

Δεν μπορούσες όμως να απαντήσεις ανάλογα.

Η παιδεία σου, ο χαρακτήρας σου δε σ’ άφηναν να πάρεις το κοντύλι 

και να ζωγραφίσεις πάνω στην πλάκα παρόμοιες υβριστικές φράσεις, σαν απάντηση.

Υπέμενες καρτερικά. Άκουγες ένα σωρό ψέματα, Σώπαινες στωικά.

 Άκουγες ακατονόμαστες φράσεις. 

Κάποια “τραγούδια” γραμμένα από υπάνθρωπους

με πολύ χαμηλό επίπεδο ηθικής. Κάποιες βρισιές ασήκωτες.

Κι όμως υπέμενες. 

Κρατούσες γερά το σταυρό σου κι ανέβαινες το Γολγοθά της Αξιοπρέπειας.

Νταγιάντα έλεγες δυνατά και δεν άφηνες καμιά ρωγμή στην εντιμότητά σου,

να σε οδηγήσει κι εσένα χαμηλά.

Μαζί σου πολύ άνθρωποι ακολουθούσαν την ίδια πορεία. 

Ήταν πάρα πολλοί. Μυριάδες.

Αντιστέκονταν σθεναρά στο χάλι της κατρακύλας.

 Αντιστέκονταν στο επιθυμητικό, που τους εξόργιζε 

και τους παρακινούσε να στρέψουν το μαύρο άλογο 

στα χαμηλά στρώματα της αθλιότητας και της αγενούς  συμπεριφοράς.

Ώσπου όλοι αυτοί ενώθηκαν. 

Έκαναν έναν πολύ δυναμικό Σύλλογο και απάντησαν 

χωρίς βρισιές αλλά με μια συλλογική Αξιοπρέπεια.

Ο Σύλλογος πήρε το όνομα ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΒΡΙΣΘΕΝΤΩΝ. 

Δεν έχει πρόεδρο, δεν έχει σφραγίδα ούτε καταστατικό.

 Υπάρχει όμως και το ξέρουν πάρα πολλοί. 

Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι ο Σύλλογος αυτός έχει πολύ μεγάλη δύναμη. 

Θα μπορούσε να λέγεται ΓΡΑΝΙΤΗΣ.

Ο πρωταθλητής των υβριστών οδηγείται σταθερά στο περιθώριο της ιστορίας.

Πιθανότατα θ’ αποτελέσει έναν λεκέ στον πανέμορφο καμβά της ευγένειας,

που φιλοτεχνούν οι υβριζόμενοι αντέχοντας το απύθμενο θράσος και το δηλητήριο.

 

                                                            Δημήτριος Π. Τοπάλης.