Άτομο με αναπηρία δεν σημαίνει «ανάπηρη σεξουαλικότητα»

\

Γράφει η Ράνια Στυλιάδου

Με πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας σε Διεθνές Συνέδριο

Σεξουαλικότητα.

Μία από τις φυσικές και βασικές πτυχές της ζωής ενός ατόμου, που είναι σημαντική και θεμελιώδης τόσο στα άτομα χωρίς, όσο και σε εκείνα

με αναπηρία που, εννοείται, έχουν έμφυτη τη σεξουαλικότητα και την ανάγκη να την εκφράσουν και να την εκδηλώσουν.

Πόσο αυτονόητα φαντάζουν όλα την ίδια ώρα που …μόνο αυτονόητα δεν είναι . 

Καθόλου αυτονόητα μάλιστα, αφού, όπως διαβάζω «οι άνθρωποι με αναπηρία κατοχύρωσαν το δικαίωμα στη σεξουαλική ζωή, με τη σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών, μόλις το 2007».

Η αναπτυξιακή ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Gestalt Μαρία Σγούρου, η οποία γεννήθηκε με κινητική αναπηρία και μεταξύ άλλων, εργάζεται πάνω σε θέματα αναπηρίας και χρόνιων νόσων δήλωνε πρόσφατα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Η σεξουαλικότητα και η σεξουαλική ζωή είναι δυο διαφορετικά πράγματα. Σεξουαλικότητα έχουν όλοι. Η σεξουαλική ζωή αφορά το κομμάτι των σχέσεων, της κοινωνικότητας, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο. Η ελληνική κοινωνία είναι ένα εξαιρετικά μισανάπηρο περιβάλλον. Βλέπει την αναπηρία ως κάτι ατελές. Ο ανάπηρος, όντας τμήμα της, έχει γαλουχηθεί έτσι ώστε να μην εκλαμβάνει τον εαυτό του ως ποθητό» 

Στο ίδιο ειδησεογραφικό πρακτορείο, ο σεξουαλικός βοηθός Δημήτρης Ζώρζος σημείωνε: «Σε χώρες της Ευρώπης υπάρχει ο θεσμός του σεξουαλικού βοηθού. Στην Ισπανία δεν έχει παγιωθεί ακόμη αλλά στη Γαλλία και την Ελβετία υπάρχει. Στην Ιαπωνία περιλαμβάνεται στο σύστημα υγείας. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει, αλλά τώρα θα ξεκινήσει η συζήτηση. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από άντρες και γυναίκες που θα ήθελαν να ασχοληθούν ως βοηθοί αλλά και η συλλογικότητα της αναπηρίας θέλει πολύ να υπάρχει αυτό. Οι σύλλογοι ανταποκρίνονται, αλλά με κάποια επιφύλαξη, επειδή στην Ελλάδα προέχει η επίτευξη της προσβασιμότητας».

Η σεξουαλικότητα, γενικώς, αποτελούσε για χρόνια ένα θέμα ταμπού, ήταν μία συζήτηση που προκαλούσε αμηχανία. 

Πόσο μάλλον όταν αφορά στα άτομα με αναπηρία.

Στο διάστημα 1ως 3 Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στην Πάτρα το 40ο Διεθνές Διαδικτυακό Συνέδριο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών με θέμα «Ειδικές Επιστήμες»: Λογοθεραπεία, Αγωγή Υγείας, Ειδική Αγωγή, Συμβουλευτική, Παιδαγωγική Θεραπεία, Κοινωνική Παιδαγωγική – Οικογενειακή και σχολική Βία, Διαπολιτισμικότητα, Σεξουαλική αγωγή.

Η κ. Αναστασία Μέτσιου Φιλόλογος, Υποψήφια Διδακτόρισσα του τμήματος ΔΕΟΣ του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, θα είναι από τους ελάχιστους, σε επίπεδο Περιφερείας εκπρόσωπος/εισηγήτρια  του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας με ένα θέμα που πραγματικά «τσακίζει κόκαλα». 

Ένα θέμα που δύσκολα το πιάνει κάποιος στα χέρια του, καθώς περιβάλλεται από το «καυτό» περίβλημα της αναπηρίας, ενώ όπως λέει η ίδια «η επιλογή του θέματος έγινε λόγω της σπουδαιότητάς του, της επιτακτικής ανάγκης «ανοίγματος» της σεξουαλικής αγωγής των ατόμων με αναπηρία και της έρευνας του Πανεπιστημίου για το βαθμό προσέγγισης του θέματος στην Ελλάδα».

Λίγο πριν την 3η του Δεκέμβρη που έχει καθιερωθεί ως ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία, βρισκόμαστε ακόμα στην προσπάθεια να βελτιώσουμε μία απίστευτα δύσκολη καθημερινότητα, να βελτιώσουμε τους δείκτες εξάλειψης των ταμπού, των προκαταλήψεων και να πείσουμε ότι όταν μιλάμε για ισότητα, το πεδίο των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων δεν πρέπει να περιορίζεται στην γκάμα όλων όσων μπορούν να βελτιωθούν με μεγαλύτερη ευκολία. 

Ο χρόνος έχει λήξει. Με την κατάσταση να είναι απολύτως γνωστή, δεν υπάρχουν περιθώρια. 

Το επόμενο βήμα θα πρέπει να περιλαμβάνει την άρση των στερεοτύπων, την αλλαγή της νοοτροπίας, την υπέρβαση των προκαταλήψεων και την ενημέρωση. Πολύπλευρη και πολυποίκιλη.

Το συνέδριο της Πάτρας και η εισήγηση της κ. Μέτσιου μαζί με τους συνεισηγητές του άρθρου, Παπαχρήστου Ελένη, Λυτρίδου Ιωάννα, Κική Μαγδαλινή και Σουρβίνο Πέτρο, από την πλευρά του Πανεπιστημίου ίσως να είναι ένα «χρυσό κλειδί» ώστε να ανοίξει, επιτέλους, ένα κεφάλαιο που παίζει σημαντικότατο ρόλο στην γενική υγεία ενός ατόμου με αναπηρία την ίδια ώρα που μπορεί να κάνει την ζυγαριά να γύρει, επιτέλους, προς την πλευρά της «ισότητας».