ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΙΚΗΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

 

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΓΕΜΑΤΟ ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ     Κάποια μέρα περιδιαβαίνοντας στις σελίδες του διαδικτύου ανακάλυψα το παρακάτω άρθρο, που με γέμισε με Εθνική

Περηφάνια και μου πρόσφερε κάποιες αξιοθαύμαστες γνώσεις.  Θέλοντας να σας κάνω κοινωνούς κι εσάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, το δημοσιεύω αυτούσιο χωρίς κανένα σχόλιο, με μια παρατήρηση μόνο. Δεν μπόρεσα να βρω τον εξαίρετο συντάκτη αυτού του πολύ ωραίου ρεπορτάζ.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΙΚΗΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

          Ο αγώνας άρχισε αμφίρροπος, μια τους παίζαμε και μια μας παίζανε. Εκείνοι είχαν μια καλοστημένη ομάδα και χρειαζόμασταν ιδιαίτερη προσοχή και προσπάθεια. Εκείνοι ντυμένοι στα πράσινα κι εμείς φορεμένοι τα αιώνια μπλε του ουρανού μας και της μοναδικής παγκόσμιας θάλασσας του Αιγαίου.

          Θέλεις τώρα το κατακαίνουργο γήπεδο της ΑΕΚ, θέλεις το μελτέμι που φύσαγε φρεσκαδούρα από το Φάληρο, τελικά νικήσαμε τους Έλληνες, που είχαν έρθει από τον Βορρά, με τον αέρα της Ελληνικής τους πατρίδας από τον Άτλαντα Ωκεανό. Στην αρχή τους κερδίζαμε, ύστερα μας έφεραν στα ίσα και στο τέλος τους επιβληθήκαμε. Το τελικό σκορ τελείωσε με νίκη 2-1 των Ελλήνων υπέρ των άλλων Ελλήνων.

          Ναι, Έλληνες ήταν οι παίχτες και των δύο ομάδων. Ήταν σύγκρουση ομοεθνών και φίλων. Καμία σημασία δεν έχει το γεγονός πως κέρδισαν οι μεν τους δε. Αθλητισμός μεταξύ φίλων είχε διεξαχθεί.  Από τη μια μεριά η Ελλάδα και από την άλλη πάλι η γη της Ίριδας. Ireland δεν λένε την Ιρλανδία; Κι αυτή ανήκει στα δικά μας παμπάλαια χώματα. Την Ιρλανδία “κατέκτησε” ο Έλληνας πρίγκιπας Παρθολάνος με ακόμη 24 ζευγάρια Ελλήνων από την Μίλητο. Είχαν ταξιδέψει σ’ αυτή την βόρεια χώρα με το καράβι Ίρις. Η χώρα ονομάσθηκε από την λέξη Ιρις και την ελληνική πάλι λέξη Λας – λάντης = πέτρα - γη.

           Οι Ιρλανδοί είναι πολύ υπερήφανοι για την Πατρίδα τους, σε σημείο να αναγράφουν επάνω σε πολλές αποδείξεις καταστημάτων την φράση “Proud to be Irish” - “είμαι υπερήφανος να είμαι Ιρλανδός¨΄. Ήταν από τους πρώτους μετανάστες στην Αμερική και έφθασαν μέχρι την θέση του Προέδρου των  ΗΠΑ, όπως ήταν ο Τζων Κένεντυ και ο Μπιλ Κλίντον. Στο παρατσάκ χάσαμε κι εμείς την μεγάλη αυτή θέση  το 1988, με υποψήφιο τον Μυτιληνιό Μάικ Δουκάκη. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως ως Έλληνες ήρθαν να αντιπαρατεθούν σε Έλληνες. Ήταν ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ομοεθνείς ομάδες.
          Στην Ιρλανδία υπάρχουν σχολεία που διδάσκουν ενδελεχώς την Ελληνική γλώσσα και η συμπεριφορά των Ιρλανδών, που συναντούν Έλληνες στην πατρίδα τους, είναι ιδιαιτέρως φιλική και φιλόξενη.
Να λοιπόν που το αρχαίο Ελληνικό άθλημα με το όνομα “Επίσκυρος”, αυτή είναι η πραγματική ονομασία του σημερινού ποδοσφαίρου, φέρνει κοντά τους Έλληνες της βόρειας κρύας θάλασσας στους γηγενείς  Έλληνες των ζεστών θαλασσών.

          Σ’ αυτόν τον αγώνα λοιπόν δεν υπήρξε νικητής, γιατί μόνον οι Έλληνες υπερίσχυσαν των άλλων Ελλήνων. Ήταν ευλογία Θεού οι απόγονοι του Παρθολάνου να συναντήσουν, για τον κότινο της νίκης, τους άλλους Έλληνες, που εξακολουθούν, για χιλιάδες χρόνια, να ζουν και να καλλιεργούν την άκρη της χερσονήσου του Αίμου. “Οίτινες ποτ΄ έστε χαίρετε, ειλικρινώς ως φίλοι εληλύθαμεν φίλοι.”

          Η Ελληνική παγκοσμιότης!

                                                          Για την αντιγραφή

                                           ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Π. ΤΟΠΑΛΗΣ