ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ

Στην Ελλάδα πιστεύω ότι υπάρχει σήμερα το πιο περίεργο πολιτικό τοπίο του κόσμου. Υπάρχει μια πολιτική δύναμη η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μ’ ένα

ποσοστό μεταξύ 30 και 40% και στη συνέχεια υπάρχουν τουλάχιστον δέκα πολιτικοί σχηματισμοί, με ποσοστά που κυμαίνονται από 16% έως 0,5%. Στα ποσοστά αυτών των κομμάτων υπάρχει μια περίεργη και συνεχής διαφοροποίηση από τη ροή οπαδών από το ένα κόμμα στο άλλο, που θυμίζει κινούμενη άμμο. Πρόκειται για το γνωστό φαινόμενο ΟΠΟΥ ΦΥΣΑΕΙ ΑΝΕΜΟΣ .

            Στην πολιτική ιστορία των δημοκρατικών χωρών, αποκλείοντας τα μορφώματα σοβιετικού τύπου ή άλλων κομμουνιστικών ...παραδείσων, όπου τα σταλινικά ποσοστά του μοναδικού κόμματος άγγιζαν το 99,9%, παρατηρούμε, εδώ και πολλές δεκαετίες, την ύπαρξη δύο ή τριών κυρίαρχων πολιτικών τάσεων, που προσπαθούν, με τα προγράμματά τους ή με την προσωπική γοητεία των ηγετών τους, να δημιουργήσουν το πλειοψηφικό ρεύμα, που θα τους οδηγήσει στην εξουσία και στην άσκηση της πολιτικής τους.

            Στην Ελλάδα του 2025 τέτοιο πολιτικό σκηνικό δεν υφίσταται. Εδώ έχουμε μια κυβέρνηση με σταθερή πλειοψηφία, που ασκεί την εκτελεστική εξουσία και απέναντι έχουμε δέκα, τουλάχιστον, πολιτικούς σχηματισμούς, που κάνουν μια μονάχα δουλειά. Αντιπολιτεύονται με τοξικότητα, με μίσος, με ψευδείς ειδήσεις, με παραποίηση γεγονότων, με λαϊκισμό και αφόρητη προπαγάνδα, χωρίς προγράμματα και προτάσεις. Μοναδικός στόχος τους είναι η πτώση της κυβέρνησης και η απομάκρυνση του εκλεγμένου, με μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, πρωθυπουργού.

            Η κατάσταση αυτή θα μπορούσε να περιγραφεί με δύο τρόπους. Η πρώτη άποψη είναι ότι η μη ύπαρξη μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, με προτάσεις και ευθύνη για την πορεία της χώρας, είναι ένα σοβαρό μειονέκτημα της πολιτικής ζωής του τόπου μας. Η δεύτερη άποψη είναι ότι εδώ υπάρχει μια κατάσταση, που οδηγείται αργά αλλά σταθερά στην ευτέλεια, στην υποβάθμιση του πολιτικού λόγου και στη δημιουργία ενός διχαστικού και τοξικού κλίματος, που  προμηνύει πολλά επερχόμενα δεινά  στο μέλλον.

            Ερχόμαστε τώρα στο κυρίαρχο θέμα του σημερινού άρθρου, που είναι η ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ. Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, σε λίγες ημέρες, συμπληρώνει έξι χρόνια παραμονής στην εξουσία. Δεν πρόκειται να εξιστορήσω εδώ τα όσα έκανε, επειδή, πιστεύω, πως όλοι μας κάτι είδαμε, κάτι ξέρουμε και κάτι αντιλαμβανόμαστε. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΚΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΟΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΑ τα τελευταία έξι χρόνια ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ!!!

            Αυτά που ακούσαμε και είδαμε στα μέσα ενημέρωσης είναι σφοδρές επιθέσεις κατά του Πρωθυπουργού και ορισμένων Υπουργών, ψευδείς ειδήσεις κατασκευασμένες από κάποιους εγκεφάλους όχι καλής ποιότητας, λαϊκισμό, τοξικότητα, μίσος, παραποίηση γεγονότων, επίμονη προπαγάνδα, απειλές κατά δικαστικών, δημοσιογράφων κ.λ.π. και μια προσπάθεια, από κάποια στρατευμένα μέσα ενημέρωσης, να διαστρεβλώνουν και να υποβαθμίζουν το όποιο κυβερνητικό έργο γίνεται.

            Πιστεύω ακράδαντα πως, αν κάποιος αποφασίσει να διοργανώσει έναν διαγωνισμό, που θα προτείνει στα αντιπολιτευόμενα κόμματα να πούνε ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ  για το κυβερνητικό έργο της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη στα τελευταία έξι χρόνια, ο διαγωνισμός θα καταλήξει σε αποτυχία, όσες φορές κι αν επαναληφθεί.

            Από τα αριστερά και τα ακροαριστερά κόμματα δεν περιμένει κανείς τέτοιες γαλαντομίες. Αυτό αποκλείεται προκαταβολικά. Από τα άλλα όμως κόμματα, που πολλοί   νομίζουν ότι βρίσκονται δεξιότερα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, βλέπουμε ότι υπάρχει ίδια τοξικότητα και ίδια νοοτροπία, για να μην πούμε ότι, ορισμένες φορές, οι ανακοινώσεις τους είναι πολύ οξύτερες από αυτές των αριστερόστροφων κομμάτων.

           

                                                Δημήτριος Π. Τοπάλης