Από 'δώ και από 'κεί

 

II

"Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το Καλοκαίρι."

Ο στίχος του μεγάλου Ελύτη, από την "Ελένη", ξεστράτισε "απ' του μυαλού τ' αυλάκια" προχθές το βράδυ καθώς αστραπόβροντα

πολιορκούσαν τον νυχτερινό ουρανό καταυγάζοντας τη μικρογεωγραφία του Αμυνταίου, οι μαρκίζες των σπιτιών αναχαίτιζαν τις ριπές της καταρρακτώδους βροχής και τα λούκια, ως προμαχώνες, άντεχαν την πολλή νεροποντή.

Το επόμενο πρωί "σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη*" και ένας απαστράπτων ήλιος ξεπρόβαλε από τη Σαμαρόπετρα και έλουζε με το ζωογόνο του φως τον μαγευτικό αμπελώνα  που ξετυλίγεται από το Ράστο ως την Ντουλίστα και από τη Λίμνη και τη Σμρλια ως τον Γιακά και την Τζιαντία, διαψεύδοντας και τον στίχο του ποιητή και την άλλοτε και δική μου ακράδαντη πεποίθηση, ότι μια βροχή μετά τον δεκαπενταύγουστο στο Αμύνταιο, αποτελειώνει το Καλοκαίρι του!

Ναι, η κλιματική κρίση είναι πια εδώ, τα Καλοκαίρια έχουν μακρύνει και απλώνονται σ' όλο τον Σεπτέμβρη, αγκαλιάζουν τον Τρύγο και καλοκαιριάτικες ημέρες χαιρόμαστε και τον Οκτώβρη!

Ο Τρύγος των νεοφερμένων ποικιλιών  Merlot, Syrah, Shardonnay, Sauvignon Blanc κ.ά. δεν περιμένει πια την ώρα της Ποπόλκας, του αμυντιώτικου ξινόμαυρου σταφυλιού  που είναι όψιμο, και από τις αρχές του Σεπτέμβρη ή και τα τέλη του Αυγούστου αρχίζει να ξελαφρώνει τις πινούσκες από το γλυκύτατο, μεθυστικό φορτίο τους

Δεκάδες εργάτριες και εργάτες όχι πια με κάρα, κοφίνια και καλάθια, αλλά, με TOYOTA HILUX και DATSUN αγροτικά αποβιβάζονται στα κεφαλάρια των αμπελιών και δρέπουν τον καρπό του Βάκχου σε πλαστικές κλούβες χωρίς τραγούδια και χωρατά. Ειδικά, μικρά τρακτέρ μεταφέρουν τις γεμάτες με σταφύλια κλούβες όχι βέβαια σε κελάρια μικρών αγροτονοικοκυριών-ελάχιστες οι εξαιρέσεις- αλλά σε σύγχρονα οινοποιεία.

Εξέλιξη, πρόοδος, ανάπτυξη.

Οινοποιητικές μονάδες με ιδιόκτητους αμπελώνες και σύγχρονοι, συγκροτημένοι, ντόπιοι αμπελουργοί οι οποίοι συνεργάζονται και με οινοποιεία και πέραν του Αμυνταίου, συνεχίζουν την καλλιέργεια των αμπελιών, αγροτοδουλειά που τη γνωρίζουν και την αγαπούν αναντάμ παπαντάμ και παράγουν τα ονομαστά, περίφημα κρασιά Αμυνταίου  γνωστά στο πανελλήνιο   

και εδώ και αρκετά χρόνια και στο εξωτερικό.

Όμως ο Τρύγος των παιδικών και νεανικών μου χρόνων με πατητήρια σε κελάρια, με γυμνόποδες πατητές, μούστο, ρετσέλια, ζρνα, μουσταλευριά και γιορτάσια είναι μακρινό παρελθόν. Το βιώνω με νοσταλγία, με συγκίνηση και όχι με θλίψη.

Και βέβαια ο Γιώργος και ο Θανάσης ιδέα δεν έχουν από τρύγο και μούστο.

Και γιατί να έχουν;

Εμείς με αλώνια, τρύγο, μπίλιες, κουτσοντό και ρετσέλια και αυτά με Smartphone, Tablet, εφαρμογές Android στο Google Play και κρεπερί.

 

*Δ. Σολωμός: Ημέρα της Λαμπρής.

 

                              Καλό Τρύγο και του Χρόνου

Σεπτέμβρης 2025

Θανάσης Τραϊανός