ΟΙ “ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΕΣ ΦΩΝΕΣ” ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ

          Τις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη του 2007 η χορωδία του Δήμου Αλεξάνδρειας επισκέφτηκε την Πράγα, για να πάρει μέρος στο Διεθνή

Διαγωνισμό Χορωδιών, που είχε τον τίτλο : “17ΤΗ INTERNATIONAL ADVENT ANT CHRISTMAS COMPETITION.”

          Συνολικά συμμετείχαν περίπου 70 χορωδίες απ’ όλον τον κόσμο. Οι εκδηλώσεις κράτησαν πολλές ημέρες και η χορωδία μας, εκτός από τη διαγωνιστική συμμετοχή της, έκανε και κάποιες παράλληλες εμφανίσεις στην κεντρική πλατεία της Πράγας, που ήταν υπέροχα στολισμένη για τα Χριστούγεννα και σε κάποιον άλλο χώρο σ’ ένα Εμπορικό Κέντρο.

          Η κύρια εμφάνισή μας έγινε σ’ ένα θαυμάσιο κτίριο στο κέντρο της πόλης νεοκλασικού ρυθμού, που ήταν διακοσμημένο με σκαλισμένα κομμάτια λευκού γρανίτη. Όλα ήταν τέλεια οργανωμένα και εξέπεμπαν μια αρχοντιά, που μας εντυπωσίασε όλους.

          Τραγουδήσαμε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια μας και, όπως όλοι καταλάβαμε, δεν κάναμε κάποιο λάθος ούτε είχαμε κάποια αστοχία. Ο μεγάλος όμως αριθμός των χορωδιών, που συμμετείχαν στην πολύ σημαντική  μουσική εκδήλωση αλλά και το υψηλό επίπεδο ποιότητας, που εξέπεμπαν οι χορωδίες που ακούσαμε, δε μας άφηναν να ελπίζουμε σε κάποια διάκριση.

          Όμως εγώ προσωπικά παρατηρούσα με λεπτομέρεια, στη διάρκεια της εκδήλωσης, τις αντιδράσεις της επιτροπής, που αξιολογούσε και βαθμολογούσε. Διαπίστωσα πως, όταν είπαμε το τραγούδι “ΧΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ”, μια τετράφωνη διασκευή κάποιου σπουδαίου Φλωρινιώτη Αρχιμουσικού,   διαπίστωσα πως ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ σήκωσαν τα κεφάλια τους, για να μας δουν και να μας ακούσουν καλύτερα. Φαίνεται πως εντυπωσιάστηκαν.

          Την παρατήρησή μου την ανακοίνωσα, όταν τελειώσαμε το πρόγραμμα, στην εξαίρετη μαέστρο μας κ. Ελένη Θεοδωρίδου και στο σύζυγό της κ. Σαββόπουλο Γρηγόρη. Όμως δεν το συζητήσαμε το θέμα αρκετά.

          Την τελευταία βραδιά της παραμονής μας στην Πράγα έγινε η απονομή των βραβείων στον τεράστιο χώρο του Κογκρέσου της Πράγας, όπου γίνονταν παλαιότερα τα συνέδρια του  τσεχοσλοβάκικου κομμουνιστικού κόμματος.

          Συνολικά είχαν προσέλθει περίπου 6.000 χορωδοί απ’ όλον τον κόσμο. Αφού έγιναν οι καθορισμένες ομιλίες από τους υπεύθυνους της δράσης αυτής κι αφού ακούστηκαν πολλά χειροκροτήματα ήρθε η ώρα της κρίσης.

          Το πρώτο και το δεύτερο βραβείο το πήραν κάποιες χορωδίες που, ομολογώ, ότι δεν τις θυμάμαι. Ζητώ συγγνώμη για την ασθενή μνήμη μου στην περίσταση αυτή.

          Η ξανθιά κυρία, που παρουσίαζε τα βραβεία, πήρε το λόγο για να αναγγείλει τη συνέχεια των βραβεύσεων. Είπε κάτι στην αγγλική γλώσσα, που δεν το κατάλαβα, και στη συνέχεια 6.000 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ήταν 50 Αλεξανδρινοί πολίτες, κι άλλοι τόσοι Καλαματιανοί, την άκουσαν να λέει στα αγγλικά τις παρακάτω έξι λέξεις που μας συντάραξαν. “ANT NOW ALEXANDRIAN VOICES: BRONZ METAL”!!!

          Πρώτα οι Καλαματιανοί άρχισαν να ζητωκραυγάζουν και ακούγονταν πάρα πολύ καθαρά κι ύστερα κι εμείς οι Αλεξανδρινοί, που δεν περιμέναμε  κάτι τέτοιο, συνήλθαμε από τη μεγάλη έκπληξη και σηκωθήκαμε όρθιοι, για να δεχτούμε τα χειροκροτήματα όλων των άλλων χορωδών. Ήταν η πρώτη διεθνής διάκριση της  πολύ σπουδαίας  χορωδίας μας. Η μαέστρος μας κατέβηκε στη σκηνή και παρέλαβε το βραβείο μέσα σε μια πλημμύρα χειροκροτημάτων και ζητοκραυγών.

          Το βράδυ στο σαλόνι του ξενοδοχείου ΟΡΑΤΟF, που μέναμε, συναντηθήκαμε με μια ιταλική χορωδία κι ο εκλεκτός μπάσος των ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΩΝ ΦΩΝΩΝ κ. Καλαούζης Θωμάς, που μιλούσε άψογα την ιταλική γλώσσα, καθότι ήταν φοιτητής στη NAPOLI,  βρήκε τον τρόπο να ενημερώσει τους Ιταλούς, που μας θαύμαζαν, για το ποιόν της χορωδίας μας Είπε αρκετά ωραία λόγια για την Αλεξάνδρεια και την περιοχή της και η βραδιά μας κύλησε με πολύ μεγάλη χαρά και ικανοποίηση,

          Την επόμενη μέρα αναχωρήσαμε αεροπορικώς για Θεσσαλονίκη έχοντας μαζί μας το πολύτιμο λάφυρο που έκανε την Αλεξάνδρεια Ημαθίας γνωστή σε κάποιες χιλιάδες χορωδών απ’ όλον τον κόσμο. Μετά από λίγο καιρό είχαμε κι άλλες διεθνείς διακρίσεις, για τις οποίες θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά.

                                      Δημήτριος Π. Τοπάλης