Γράφοντας Σύγχρονη Ιστορία

Γράφει ο Βαγγέλης Τσούκας

Στα πέντε, μέχρι στιγμής, χρόνια της Ελληνικής οικονομικής κρίσης δε ζητήθηκε ποτέ η ενεργός γνώμη του λαού, ο οποίος παρακολουθούσε τις εξελίξεις με σχεδόν μηδενική δυνατότητα αντίδρασης.

 Οι μόνες περιπτώσεις που κλήθηκε να συνδράμει ήταν στις διάφορες εκλογικές αναμετρήσεις, οι οποίες, όμως, για κάποιο λόγο δεν επέφεραν ουσιαστική αλλαγή και δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του. Η παρούσα Κυβέρνηση, με αποκορύφωμα τη διενέργεια του πρόσφατου Δημοψηφίσματος, επανέφερε την ελπίδα και τόνωσε το λαϊκό αίσθημα δικαίου μέσω ανακοινώσεων για δημοκρατία και ισότητα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες εκτόνωσαν σε μεγάλο βαθμό τη συσσωρευμένη αγανάκτηση. Ωστόσο, όπως υποδεικνύουν οι εξελίξεις, ίσως επιτεύχθηκε το αντίθετο αποτέλεσμα: επήλθε κάμψη της λαϊκής αντίστασης η οποία θα οδηγήσει σε αποδοχή βαρύτερων υφεσιακών μέτρων, που μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρούνταν απίθανα.

Εξάλλου, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προβεί αναγκαστικά στην αυστηρή "τιμωρία" της Ελλάδας, η οποία τόλμησε να εκφράσει ριζοσπαστική άποψη και να υψώσει επαναστατική φωνή, με σκοπό τον παραδειγματισμό των υπολοίπων περιφερειακών κρατών-μελών (πχ. Ισπανία), τα οποία, ειδ' άλλως, θα επιχειρούσαν παρόμοιες ενέργειες. Η επιβράβευση του περίφημου "ΟΧΙ" θα οδηγούσε σε αλυσιδωτή κινητοποίηση εντός της Ένωσης, η οποία θα έβλαπτε την ίδια, γιαυτό και η αντίδραση θα είναι άμεση. Η ομοιότητα με περιπτώσεις επαναστάσεων του παρελθόντος που καταπνίχθηκαν δεν είναι τυχαία. H Ελλάδα επιλέχθηκε να αποτελέσει το τραγικό γελωτοποιό-θύμα της Ευρώπης, καθώς είναι ιδανική για διενέργεια οικονομικών πειραμάτων σε χώρα ανεπτυγμένου κόσμου: βρίσκεται σε ασφαλή γεωγραφική και πολιτιστική απόσταση από τις υπόλοιπες, διαθέτει σχετικά χαμηλή πολιτική παιδεία και ασθενή κοινωνική συνοχή, η κοινή γνώμη μπορεί να διαμορφωθεί κατά βούληση και οι πολιτικοί και οικονομικοί της παράγοντες χρηματίζονται εύκολα και φθηνά. Ο ρόλος του αποδιοπομπαίου τράγου αποφασίστηκε πολύ νωρίς και για αυτό της επιτράπηκε, κατ' εξαίρεση, η λειτουργία γνήσιων αριστερών παρατάξεων με σκοπό να υλοποιούν τέτοιου είδους πολιτικές, ενώ στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο απαγορεύτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Μια σειρά από σημεία ενισχύουν την άποψη ότι τα γεγονότα των τελευταίων μηνών εξελίχθηκαν ελεγχόμενα και δεν ήταν προϊόν αυθόρμητης βούλησης του λαού: επιτράπηκε επί μακρού σε άπειρη και αμφιλεγόμενη κυβέρνηση μιας μικρής χώρας να αντισταθεί πρωτοφανώς απέναντι σε διεθνείς οικονομικούς κυρίαρχους, η πραγματική οικονομία αφέθηκε σε ελεύθερη πτώση για να επιδεινώσει περαιτέρω τη διαπραγματευτική θέση της χώρας και ο πιστωτικός αποκλεισμός από τον υπόλοιπο κόσμο άργησε σκοπίμως και επεβλήθη μετά από έντονη φυγή κεφαλαίων. Μερικές δεκαετίες αργότερα η εποχή που διανύουμε ίσως περιληφθεί στο μάθημα της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας και οι μαθητές θα εκνευρίζονται προσπαθώντας να απομνημονεύσουν τα δύσκολα επίθετα των πολιτικών της Κυβέρνησης.-