Ορειβατικές αποδράσεις: Βουνό Φλέγκα-Λίμνες Φλέγκας

Στα νότια όρια του Εθνικού Δρυμού της Βάλια Κάλντα υψώνεται η κορυφή Φλέγκα (υψομ.2157μ.).

Η πρόσβαση έγινε από τον περιφερειακό δρόμο, στα βόρεια της λίμνης των πηγών του Αώου στην περιοχή του Μετσόβου.

Ακολουθήσαμε τον χωματόδρομο, που οδηγεί στο καταφύγιο Μαυροβουνίου (Μετσόβου) και από εκεί λίγο ψηλότερα στη θέση πάδε λε λάκλου, όπου υπάρχει μικρή λιμνούλα.

Αφήσαμε το αυτοκίνητο και πεζοπορώντας δυτικά μετά 10 ΄ εύκολης πορείας αντικρίσαμε την κορυφή Φλέγκα.

Το ήπιο ανάγλυφο του βουνού, το γεγονός ότι βλέπαμε συνέχεια μπροστά μας την κορυφή αλλά και η σήμανση Ρ1, μας έδωσαν τη δυνατότητα να φθάσουμε στην κορυφή σε 2 ώρες.

Τα τοπίο που διανύσαμε είναι απείρου κάλλους! Ένα οροπέδιο - βοσκότοπος, χαμηλής έως μέτριας υψομετρικής διακύμανσης, με τα κοπάδια των προβάτων να βόσκουν αμέριμνα υπό την προστασία των τσομπανόσκυλων, που μόνο μας γαύγισαν.

Άλογα-υποζύγια να βόσκουν και αυτά ράθυμα δίπλα στα κοπάδια.

Και παντού σ' όλη τη διαδρομή, σ' όλο το οροπέδιο διάσπαρτα αιωνόβια ρόμπολα (λευκόδερμη Πεύκη), τεράστια σε μέγεθος, εύρωστα, να υψώνoνται προς τον ουρανό περήφανα και να αντιστέκονται στους καιρούς! Κι άλλα νεκρά, όρθια όμως, να θυμίζουν το θαλερό παρελθόν τους, και άλλα πεσμένα καταγής, να δηλώνουν εύγλωττα, πως και τα ισχυρά, τα ρωμαλέα σαν κι' αυτά, έρχεται η ώρα που το φοβερό αστροπελέκι τα τσακίζει!

Και η θέα από την κορυφή;

Σύνθεση μοναδική, αποκλειστική, απαράμιλλη.

"Μεγάλος είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα Σου".

Νότια η τεχνητή λίμνη των πηγών του Αώου.

Έργο ανθρώπων!

Βόρεια οι δυο δρακόλιμνες της Φλέγκας.

Έργο θεϊκό

Εικόνες άφατης ομορφιάς!

Ολόγυρα ο Σμόλικας, η Γκαμήλα, η Βασιλίτσα, το Αυγό, το Περιστέρι, η Βάλια Κάλντα.

Για αυτό είμαστε... οπαδοί της ορειβασίας.

Σου χαρίζει απλόχερα τον πλούτο της Φύσης.

Κατεβαίνουμε στις δίδυμες λίμνες, στα 1960μ. η μία και στα 1940μ. η άλλη.

Αδελφές, δεμένες με ρυάκι- καταρράκτη, ως ομφάλιος λώρος, να τροφοδοτεί η ψηλότερα και μεγαλύτερη την χαμηλότερα και μικρότερη με γάργαρο νερό, όπου κολυμπούν τρίτωνες μοναχικοί, ανάμεσα σε κορμούς ρόμπολων σε αποσύνθεση!

Και το νερό καθώς κατηφορίζει, αφρίζει σε κάθε πέτρα εμπόδιο, την προσπερνά σιγοτραγουδώντας για να ανταμώσει πολύ πιο κάτω στον πυρήνα του Δρυμού το περίφημο Αρκουδόρεμα.

Στις όχθες τους, ρόμπολα στιβαρά, ευθυτενή.

Η χαμηλή χλωρίδα πολύχρωμη, πολυσχιδής, πολυποίκιλη!

Πιο ψηλά και πιο χαμηλά ανάγλυφο πλούσιο και εκρηκτικό.

Αγριόγιδα δεν είδαμε. Είδαμε όμως πρωτόγνωρα πουλιά.

Ανεβαίνουμε και πάλι στην κορυφή.

Επιστρέφουμε.

Ο χρόνος στο βουνό είναι πυκνός.

Έχουν περάσει 5 ώρες από το ξεκίνημα;

Ναι. Είναι όμως σαν μια ανάσα!

Γοητεία και μεγαλείο παντού.

Μέσα μας αγαλλίαση και ευφροσύνη!

Κούραση;

Δεν την αισθάνεσαι.

Λείπει.

Είναι η μαγεία της φύσης!

Για τη συντροφιά του βουνού

Αθανάσιος Τραϊανός